J
Wkt iTmerttan
1
De animo voor deze militia onder de Indone
siërs was enorm groot. Er mochten slechts
18.000 man onder de wapenen komen, maar bij
de eerste oproep meldden zich al honderddui
zend man! Tenslotte konden wegens gebrek aan
bewapening slechts 6000 man worden aangeno
men.
De gehele bewapening van onze defensie
was trouwens ver beneden peil. De laatste voor
raad wapens, voor een appel en een ei gekocht
uit de Italiaans- Abessijnse oorlog, was voor
een groot deel verroest en onbruikbaar! Het
opperbevel berustte echter bij een uiterst kun
dig volslagen onbevreesd legercommandant,
een Indo: generaal Berenschot van wie zelfs
het onmogelijke verwacht kon worden. Deze
defensie-leider kwam echter door een vliegon
geval om het leven, twee maanden voor de Ja
panse aanval. Zijn opvolger, gen. Honk ter
Poorten, had ook geen tijd meer zelfs het
minimum van defensie te voltooien en in drie
maanden was de oorlog beslecht.
Het is treurig dat na de oorlog zoveel be
schuldigende vingers gerich' werden op per
sonen, die "schuldig" waren aan de "neder
laag", b.v. gen. ter Poorten en zoveel voor
treffelijke Indische officieren. Ook het KNIL
is ten onrechte veel verweten. Uit het voren
staande is wel duidelijk dat het defensiebe
leid en het gehele regeringsbeleid faalden!
Ook heeft men vee! schuld willen afwentelen
cp de "vijfde colonne", terwijl volstrekt ob
jectieve historische en militaire rapporten
duidelijk hebben aangetoond dat van een vijf
de colonne althans in vergelijking met b.v.
de NSB in Nederland - geen sprake was. Ook
is op beschamende wijze de Indonesiër beschul
digd van "samenheulen met de vijand". Niets
is minder waar. In het aangezicht van de na
derende oorlog is door alle partijen bij her
haling trouw betuigd en hulp aangeboden. Ook
in de eerste jaren van de bezetting bleven de
Indonesiërs de Nederlandse zaak trouw. Maar
langzamerhand moesten zich wel andere ge
dachten ontwikkelen: Nederland had alle hulp
van Indonesiërs in de oorlog afgewezen, dus
was Nederland schuldig aan de ellende waar
in Indonesië gedompeld was, zei men. En toen
Japan het nationalisme onder de Indonesiërs
begon aan te moedigen, voltrok de scheuring
zich tenslotte volkomen.
Overigens bedenke men, dat ook zonder oorlog
de Indonesische onafhankelijkheidwel gekomen
zou zijn. Daarvoor was over de hele wereld
het verzet tegen het kolonialisme al te ver
gevorderd.
Wat was intussen het lot van de Indo-groep?
Zij kwam, als Nederlandse groep, uiteraard
achter de kawat. Wel opende de Japanner nog
een klein zijdeurtje voor ontsnapping, door
Indo's apart van Nederlanders in kampen onder
te brengen, hopende dat men zou "bijdraaien
maar de Indo bleef tot het laatste moment lo
yaal. Buiten de kampen v/as de bereidwillig
heid om in verzetsgroepen werkzaam te zijn,
dat de Jappanners met de grootste wreedheid en
gestrengheid moesten optreden om daar een
eind aan te maken.Vele Indo's stierven in de
martelkamers van de Kempetai of voor execu
tie pelotons. Dit leed ligt nog te vers in het
The Only Independent
Dutch-Indonesian Magazine
in America
Verschijnt
de 15e en 30ste elke maand
Samen met Tong-Tong (zeepost)
Prijs: per nummer.50
per half jr5.00
per jaar $10.00
ftffPACY
LEX£E£ITIG.
f APvgtfTFMTtF
CaÖKNGMtVTl
Lilian Dureile
Tjalie Robinson
telf. 699-6837
Roy J. Steevensz
Marijke Steevensz
telf. 944-3549
P. O. Box 4572, Whittier, Cal., 90608
