&Ï1C lint erica n
April 30, 1964
2e Jaargang No. 17
GESCHIEDENIS AFGELOPEN
t '''■wTBüru'iÏÏi!
OARtN c
DNIS\
A BRIDGE
BETWEEN EA ST AND WEST
In een gesprek met een onzer abonnees
vroeg deze of met het laatste hoofdstuk over
de geschiedenis van de Indo-groep nu ook een
streep gezet was onder onze historie, m.a.w.
of hij nu "verdwijnend" zou zijn zoals wel
vaker is gebeurd in de geschiedenis van vol
keren en volksgroepen.
Hierop is uiteraard geen antwoord te geven.
We weten niet wat zich in deze groep alsnog
kan ontwikkelen. Verdwijnen gaat uiterst lang
zaam en meestal komt na een schijnbare dood
plotseling weer sterke herleving.
In Holland zijn de Hugenoten eeuwen lang
blijven bestaan, alhoewel zij door verbanning
^)it Frankrijk en "geassimileerd" in Nederland
practisch uitgewist waren. In Frankrijk scheen
de Protestantse groep na de Bartholomeusnacht
en de scherpe vervolgingen van Richelieu
"verdwenen", maar zij kwam weer tot leven en
bestaat nu sterker dan ooit.
In Indonesië waren de Toegoenezen zo goed
als verdwenen: afstammelingen van Christen
Mardijkers. In de Indonesische onafhankelijk
heidsbeweging kozen zij voor een deel de
Nederlandse zijde, weken uit naar Nederland,
aardden daar niet en verhuisden naar Suriname.
Vroeger of later zullen zij wel weer naar Indo
nesië terugkeren.
Ethnische groepen hebben vaak een enorme
"koppigheid" om zelfstandig voort te bestaan.
Ook al wordt soms negentig procent geabsor
beerd door omgevende volksgroepen, een hand
jevol blijft over, vermeerdert zich, ontwik
kelt eigen karakter en komt als grotere groep
opnieuw tot leven.
In Nederland heeft eeuwenlang leven als
Nederlander de eigenaardigheid van vele eth
nische groepen niet kunnen uitroeien. In In
donesië zullen ook na eeuwen nationalisme en
een bahasa de ethnische groepen der Soenda-
nezen, Javanen, Madoerezen, etc.etc. met een
eigen taol niet verdwijnen. Zoals eerder in
dit blad betoogd: naties zijn kunstmatig en
kunnen vroeger of later verdwijnen, maar eth
nische groepen zujn natuurlijk, zij sterven
even moeilijk uit als sommige zwaar vervolg
de plant- of diersoorten.
Sociologen en historici zullen dus na heel
lange tijden ontdekken dat overal in de we
reld lndo-"cellen" zijn blijven bestaan. Dat
betekent: zijn historie is niet dood.
In tegendeel: de positie van deze cellen
zal langzamerhand sterker en sterker worden,
omdat de scherpe scheidingen tussen rassen
meer en meer zullen verdwijnen Dunn Dob-
zhansky: "Heredity, Race and Society", Page
