sen is het niet, een beetje "ke-
pingin liat". We zijn volwassen en
moet volwassen verlangens hebben,
niet Lillian"?
Wat misschien wel met echt missen
te maken heeft, is de eenvoud van
het leven dat we in Indië hadden.
In Holland ontbrak het in alle
stan den, de duizenden zorgen die
je je iedere dag KOEST maken om de
meest futiele dingen: sluitingsuren
de kolenman, de buren, de herrie
van je kinderen met andere kinderen,
het maakte je allemaal onnodig moe
sjagrijnig en lelijk. Het Indië na
de oorlog gaf je ook ettelijke zor
gen, maar toch bleven de onvergeet-
lijke- momenten van zulke eenvoudi
ge genietingen als: het eten op
Glodo'c, de sateeboer, bioscoopje
pikken in Garden Hall. Ik weet het:
Amerika geeft ontzaglijk veel meer
plezier er. waaj voor je geld, maar
die Indische .momenten blijven eer.
plaats in mijn hart innemen.
Als ik zo'n tijdschrift als Goed
Housekeeping doorblader dan probeer
ik me eer; ideaal te vormen van "het
leven in Amerika". Is het een mooi
huis, een vet savingsaccountgoede
opvoeding voor de kids, goede job
voor Pa? Ja. Dat zijn de telkens
weerkerende wensen als alles niet
zo goed gaat. Kaar gaat alles ge
smeerd, dan vergeet ik gewoon het
ideaal. Ons huis is in nog geer;
twintig jaar afbetaald, mijn man
's doodmoe als hij thuiskomt, want
zonder over-uren is zijn pay-check
te klein. Ik moet zelf af en toe
part-timen om er te kernen. Een
ideaal is een droombeeld, grijp
liet te hoog voor de tijd, het be
tekent alleen schulden maken. De
"out van de meeste Amerikanen is,
at ze geen tijd willen ver-doen
iet idealen maken; ze willen het
6
ideaal meteen hebben: een huis met
een heated pool, de nieuwste stereo
set, steeds meer en meer. Ze lopen
met een tas vol credit cards en
dat vertegenwoordigt hun héle ide
aal.
Ik weet dat velen van ons die
zelfde weg opgaan en zelfs al een
eind ver zijn zich steeds dieper en
dieper in de schulden te draaien.
Zorgen dat we er zelfs niet voor-
bezwijken, dat is een ideaal op
zichzelf. Laat maar een teetje
shabby vloerkleed, laat maar ge
mopper var. de kidr dat ze dat nieu
we jack, die nieuwe schoenen r.iel^
kunnen hebben, als we maar baas
over onszelf mogen blijven en de
droomidealei; niet bezit nemen van
ons
'■'e zijn hst Amerikaanse leven
heel smooth in gegleden; ik vond
vanaf de eerste dag niets vreemd.
Wel sta ik iedere keer veer te ''ij
ken var, de wijze aarep hier het ge
mak de mens dient, iets wat ir. Hol
land gewoon onbestaanbaar is. En
blijven zal. Dan' is men alleen maar
gelukkig als er zwaar gevorried er,
gekanker 'vn worden. s lands wijs
vs Lands eer, zeg ik maar. Hoewel
ons in Indië en dit Amerika erg ver
van elkaar liggen (geestelijk en
materieel) geloof ik toch dat het
gemak waarmee de Indische emigra^k
het leven hiet accepteert te danflRi
is aan zijn background. Het heeft
iets te maken met "take it or- leave
it". Je wordt r.iet geleefd, zoals
in Holland.
Of we veranderd zijn hier? Ge
lukkig wel. Je 'runt veer in huis
plunje rondlopen, je kunt zelfs met
blote voeten op straat (in Cali-
fornië tenminste!) en we voelen
ons gezonder dan ooit. Mijn zoen
tje is zijn asthma kwijt, ik de
