5
RAIN IN THE NIGHT
The raindrops falling on the street
Are singing in ny ear
A song that's stirring in ny soul
Emotions strange and queer.
And Time is interrupting now
Its course, and problems seem
Like loose from past and future,
As in a timeless dream. /free
Cji all the world is like enclosed
In an endless cloud of rain,
And every soul a lonely isle
Of dreams of joy and pain.
Dit is geen Amerikaans of Engels
gedicht, maar een gedicht van een
Indo. Nochtans niet van een Indi
sche emigrant zoals wij, maar van
een Indo in krijgsgevangenschap,
twintig jaar geleden. Hij is Fred
Jacobi en niemand weet waar hij
nu zit. Misschien ergens in Zuid-
Amerika. Hij is een Indo van een
bijzonder zeldzaam soort, want de
Indo dicht niet. En ook het Indi
sche meisje dicht niet. Dichten
is een hoge vorm van beschaving,
«t in het (goede) gedicht is de
s op zijn zuiverst en origi
neelst. Goede dichters zijn re
presentanten van een volk voor
eeuwen en eeuwen. Perzië bracht
zijn Omar Khayyam voort, China
zijn Li Tai Po, Engeland zijn
Shakespeare, Duitsland zijn Goe
the, Arabië zijn Imr-ul-Kais. En
wat heeft het Indo-volk?
Alleen maar ëën dichter van
werkelijk hoge waarde en verder
helemaal niets. Deze dichter is
G.J. Resink (thans hoogleraar
aan de Universiteit van Djakar
ta) en de weinige gedichten die
hij schreef zijn voor het meren
deel vergaard in de bundel "Op
de Breuklijn", een bundel die maar
een kleine oplaag heeft gehaald,
want Indo's kopen geen dichtbundels
en houden niet van gedichten.
Dat is jammer. Want uit goede ge
dichten kunnen wij ons eigen wezen
leren kennen: zijn oer-herkomst en
zijn eeuwigheid. Daarom is b.v.
dit gedicht van Resink zo typisch:
HOOGVLAKTE
Dit land leeft uit de diepten van
een krater,
Waarvan de top een nacht de lucht
inging
En niets meer naliet aan herinne
ring
Dan grote keien, zwavelhoudend
water,
De steile kammen van een bergen
kring
En nog wat vuur, dat op het licht
geklater
Van water, dat uit warme bronnen
zingt,
dit vers laat rijmen, eeuwen,
eeuwen later.
Ja, dit is ons land van oerher-
komst. Onze lichamen zijn ge
bouwd uit hetzelfde stof waaruit
de vulkanen van Indonesië ont
stonden - een heel ander soort
stof dan de afzetklei aan de mond
van Rijn en Schelde.
Dit stof sterft niet en kan ma
ken dat zelfs eeuwen, eeuwen later
de Indo zichzelf opeens ontdekt
in zijn werkelijke gestalte,
x
