EEN KLAP IN HET GEZICHT
Van een trouwe lezer en goede so-
bat sinds vele jaren ontvingen wij
ee n ernstig schrijven, waaruit we
o,m. het volgende citeren:
"In je artikel Weggaan of Blijven
(TT No. 8) schreef je o.m.:"Ikzelf
geloof dat voor velen van ons In
donesië het beste land zal worden
om te leven" en verder: "En wie
niet mee wil lijden, blijve in
Europa", enz.
Tjalie, besef je nou zelf niet
wat een klap in het gezicht je ons
Indo's geeft? Ik dacht dat wij
meer dan ons aandeel in het lijden
hebben gehad sedert de val van Ja
va
Je weet veel te goed: er is geen
weg terug. Een blik op de wereld
situatie leert dat alle koloniën
die Merdeka gekregen hebben
eerst de blanken en dan de z.g.
Mestizen het leven onmogelijk maak
ten. Onze brèeders en zusters die
nu nog daar zijn, zijn paria's on
danks hun duurgekochte staatsburger
schap.
Dat je een dromer geworden bent,
is nog zo erg niet, de meeste ou
dere Indo's zijn het ook, maar het
is gevaarlijk om in een droomtoe
stand anderen te adviseren over
weggaan uit het veilige Holland
ondanks het gecompliceerde leven
en het koude klimaat."
x
Laat ons eerst een paar dingen
rechtzetten. 1. Ik adviseer nie
mand om te doen wat hij niet wil.
Wel mag ik mijn persoonlijke me
ning bekend maken, vooral als die
mening door velen gedeeld wordt.
4
Het is het kennis nemen van vele
meningen, wat onze kennis verbetert
en onze overtuiging versterkt.
2. Wie TT langer gelezen heeft,
weet dat ik mijn mening altijd
baseer op ruim onderzoek van fei
ten en op een veel verdere terug
blik en vooruitblik, dan de door
snee lezer.
Nu is alle tijden door de door
snee Indo een "family-man" ge
weest die zich zelden of nooit
heeft bekommerd om de nationale
politiek en de wereldpolitiek.
Hij wedde op het "safe" paard van
NU, en verder: "Wat niet weet,
niet deert!"
Dat heeft gemaakt dat wij tot de
wereldoorlog toe leefden in vol
slagen onwetendheid van het opko
mend nationalisme in Indonesië en
Het Japanse Gevaar. De enige be
langrijke Indo-vereniging, het
I.E.V.telde als leden slechts
25 van het totale aantal Indols
en van dit ledenaantal was 75
alleen maar passief contributiebe
taler. De massa was "blind-loyaal"
aan Nederland. En daarmee bedoel
ik: men had geen notie van Neder
land noch van enige burgerplicht.
Nederland gaf ons "veilig en lek-^j
ker leven", dus waren we trouw z
der verdere piekerans.
De oorlog gaf ons een geweldige
muilpeer, maar ik betwijfel of de
doorsnee opinie over de Jap en het
inzicht in de economisch-politie-
ke betekenis van Japan een millime
ter verbeterd is. Of het inzicht
in de nieuwe verhoudingen in Azië.
We bleven trouw aan het Nederlan
derschap en vetrokken "dus" naar
