cAardy0ilig heden
Ondergaat het COMMUNISME
een verandering
E. W. MULLER KOBOLD
Deze vragen zijn in de laatste tijd door de gehele vrije
wereld gesteld, omdat er iets aan liet veranderen is.
Enkele gebeurtenissen wijzen hier althans op.
cDoIcj(t c]Yloökou een andere koeró
WIJ HERINNEREN ons nog de
tijd dat het communisme in eigen ge
bied hard, in onze ogen zelfs onmen
selijk hard optrad tegen functionaris
sen die niet bereikten wat bereikt
moest worden en tegen anders-den
kenden. Deze personen werden een
voudig geliquideerd of opgesloten in
concentratie-kampen wat op hetzelfde
neerkwam. Het Kremlin regeerde met
ijzeren hand. Het omsloot zijn gebied
met een ijzeren gordijn. De buiten
wereld mocht niet weten wat er ge
beurde en het volk werd van deze
buitenwereld afgesloten gehouden om
het on-toegankelijk te maken voor
andere ideeën.
Als democraten konden wij ons niet
verenigen met dit systeem: voor ons
zijn ons persoonlijk leven, vrijheid
van denken en handelen en de vrije
meningsuiting immers als de „Rech
ten van de Mens" gewaarborgd en
beschermd door democratische wet
ten. Achter het ijzeren gordijn geldt
alleen het regiem van het collectivis
me en wat voor de staat belangrijk is.
Nu schijnt er iets aan het verande
ren te zijn. Zo worden vreemde
staatshoofden, zelfs buitenlandse jour
nalisten uitgenodigd voor een bezoek
aan Moskou. Ook wordt het tour isme
over en weer toegestaan en bevor
derd. Bovendien kan een communis
tisch land zich los maken van Mos
kou, ongestraft. President Tito van
Joegoslavië bijvoorbeeld verklaarde
zich onafhankelijk. Tot onze verba
zing gebeurde er niets, hij werd niet
geliquideerd. Integendeel. Hij bracht
een bezoek aan Moskou, verklaarde
zich nóch voor het Westen, noch
voor Moskou en keerde monter van
zijn uiistapje terug in een andere ver
houding tot Moskou.
De Amerikaanse, Italiaanse en
Franse communistische partijen ver
klaarden zich zelfstandig, iets wat tot
dusver volslagen ondenkbaar was.
Ook hier is derhalve sprake van een
verandering in de verhouding tot
Moskou.
AANVANKELIJK dacht men
hoopvol aan een verzwakking van
het communisme, zelfs aan een af
brokkeling van de communistische
partij. Dat dit echter geenszins het
geval is, wordt wel ten duidelijkste ge
demonstreerd door de radicale en
bloedige onderdrukking van het Pool
se verzet tegen de communistische
„discipline" in hun land, een vazal
staat van Rusland.
Hieruit kan de conclusie worden
getrokken dat de wijziging in de ver
houding van het Russische commu
nisme tot de communistische partijen
in andere landen zoals Frankrijk.
Amerika, Italië en Joegoslavië terug te
brengen is tot een wijziging in de
taktiek van de buitenlandse politiek
van Rusland. Er wordt nu gewerkt
langs een lijn die afwijkt van de tot
dusver gevolgde rode draad.
Wij kunnen ons voorstellen dat
door het invoeren van een bepaalde
idee (het communisme in dit geval)
het nodig is om eerst een hecht fun
dament te vormen. Dit fundament
werd met hardheid gelegd en schijnt
nu gevormd te zijn. Thans werkt
Moskou aan de tweede phase van
zijn ontwikkelings-plan, hetwelk de
feitelijke wereld-beheersing zonodig
overheersing inhoudt. Om het niet-
communistische deel van de wereld
voor haar principes te winnen wordt
o.m. de factor „vredelievende propa
ganda" ingeschakeld en daarvoor moe
ten de barrières worden opgeheven.
Een ieder kan zich nu persoonlijk
overtuigen van de voordelen die het
communisme de mensen van achter
het ijzeren gordijn gebracht heeft en
brengen kan. In de eerste phase werd
de communistische gedachte er in ge
hamerd. Nationaal gevoel bijvoorbeeld
mocht er niet de boventoon voeren.
Men was in de eerste plaats commu
nist, onderdeeltje van het communis-
tische wereld-rijk.
Dat het nationaal gevoel in elk
volk en in vrijwel elk individu zeer
sterk leeft blijkt wel uit het matig
succes van de Internationale Federa
tie. Deze federatie, vermoedelijk ont
staan uit de wens een tegenwicht te
vormen tegen het communisme, wil
een democratische eenheid der volke
ren bereiken maar dan langs demo
cratische weg met democratische
middelen. Moskou HAMERDE deze
eenheids-gedachte er in. Meedogen
loos!
Nu wordt DOOR MOSKOU de
brug geslagen van de democratie naar
het communisme; niet omgekeerd.
Hierbij wordt langs vele wegen ge
werkt. Men denke hierbij aan de eco
nomisch hulp aan minder-ontwikkclde
gebieden economische infiltratie).
Jammer genoeg zijn er partijen en
groeperingen in de democratische lan
den die hieraan bewust of onbewust
medewerken.
Velen zien. zoals gezegd, in het
gebeuren achter het ijzeren gordijn
een verzwakking van het communis
me. Wij zien hierin eerder een nieu
we politiek. Er heeft tevens een over
schakeling plaats naar het collectief
leiderschap, waarmede eveneens bij
menigeen de indruk gevestigd wordt
dat het in Rusland rammelen zou.
DE BUITENLANDSE reizen van
Boelganin en Chroetsjev zijn even
eens een succes geworden voor de
Russische diplomatie. Als wij boven
dien lezen dat de Mei-parade in Mos
kou een „machtige" demonstratie ge
weest is van de kracht van de Sow-
jet-strijdkrachten, dan moeten wij wel
de conclusie trekken dat het commu
nisme niet gefaald heeft in zich zelve
en zeker niet afgeweken is van het
oorspronkelijk gestelde doel: beheer
sing van de wereld.
Wij hopen dat de krachten, levend
in de democratie, dit laatste zullen
weten te verhinderen en het commu
nisme in zijn expansie-drang tijdig
zullen kunnen remmen, zeer zeker
vóór het daarbij geweld gebruiken zal.
Politicus.
SIGNAL HILL - HOLLANDIA
NIEUW GUINEA
doet een ernstig beroep op zijn oud
collega's te willen bevestigen, dat zij
met hem werkzaam zijn geweest bij
het Gevangeniswezen, afd. Cheribon,
van April 1 939 tot en met Maart 1 942
of in de periode daarna.
Zulks in verband met de benodigde
verklaringen t. b. v zijn Rehabilitatie
uitkering Indische Oorlogsslachtoffers.
Advertentie
^PïERRE Mendes-France heeft des
tijds de eerste anti-alcoholische aard
schokken in Frankrijk teweeggebracht.
Hij was de man, die in het openbaar
zonder te blozen een lachwekkend
glas melk dronk, en sedert zijn tijd
kan men in de Parijsc métro-stations
en elders aan de muren ontmoedigen
de uitlatingen zien hangen als ,,De
drank betekent uw vroegtijdige dood!"
of „Bent u wel helemaal nuchter?".
E Parijzencicirs knipperden dan
ook wel even met hun wereldwijze
ogen, toen zij in hun stambistro's
dezer dagen eensklaps aan de wand
lazen „Kom, neem er nog eentje!
Dan helpt u de ouden van dagen!".
Dat was wat men noemt een Fran
se slag"-zin. Premier Mollet heeft
onlangs immers een drastische ver
hoging van de ouderdomspensioe
nen door de Assembleé gesleept
zonder erover te struikelen, en die
betaalt hij nu onder meer door ho
gere belastingen op sterke drank.
Dit verdriet uiteraard de teerbe-
snaarcle zielen der caféhouders,
maar die hebben er nu iets op ge
vonden in de vorm van genoemde
opwekking om de Franse bejaar
den te helpen. Enkele raadsleden
van het departement Seine hebben
reecls verontwaardigd een verbod
van deze volgens hen onwaardige,
drankzuchtige reclame geëist. Maar
die arme ouden van dagen dan?
STICHTING „ONZE BRUG"
gevestigd te 's-Gravenhage.
Alg. Voorzitter: A. G. de Grave-
Terwogt.
Secretaris: W. E. Samson.
Penningmeester: Mr. A. de Grave.
Redactie: A. G. de Grave-Terwogt,
Berberrisstraat 73, Den Haag.
Administratie: W. E. Samson, Nas
sau Diilenburgstraat 3. Den Haag.
Postgiro No. 6685.
Juridisch adviseur:
Mr. L. R. A. van Beem.
Commissarissen van de Stichting
„Onze Brug" in Nieuw Guinea;
H. Brandenburg v. d. Gronden,
Noordwijk - HOLLANDIA
G. L. E. Godijn.
Noordwijk - HOLLANDIA
Voor copie, abonnementen en ad
vertenties in Nieuw Guinea wende
men zich tot bovengenoemde perso
nen en adressen.
9n DltNEMARKEN is weer één
van die dingen gebeurd, die de kwade
dunk, die alle Bntten eigenlijk diep
in zich van het onopgevoede conti
nent hebben, steeds nieuw voedsel
blijven geven. Een keurige Engelse
toerist stapte in Korsor even kwiek
uit de boottrein naar Esbjerg om een
pakje Players te kopen en sprong
mét zijn sigaretten hijgend op
de treeplank, toen de trein het station
al weer uitreed en snel optrok. Tot
zijn verbijstering ontdekte hij, dat de
deur op slot zat, en daar niemand hem
daar in al zijn wanhoop aan de deur
knop zag hangen, vond zijn verdere
vervoer voorlopig op deze wijze
plaats. Eerst een goede veertig kilo
meter verder kwam de trein, die met
een snelheid van niet minder dan 120
kilometer reed. tot stilstand bij een
volgend station. Slagelse. „Ik voelde
me als een straaljagerpiloot in een
neerstortend vliegtuig zei de Brit
later, volkomen onbewogen overigens.
SÓJK, DIT zijn nu de dingen, die de
Engelsen hun traditionele reserve te
genover ons doen bewaren, tegen de
verdrukking in, en die bij hen steeds
opnieuw weerstanden oproepen tegen
die veelgeroemde samenwerking in
Europees verband.
Natuurlijk, wij geven toe, die din
gen gebeuren ook in Engeland.
Maar dat is in Engeland.
