enópa
enópa
deed op de Amerikaanse onelegante
motivering van de afwijzing, speelde
Nasser zijn troefkaart uit: Hij natio
naliseerde de Suez Kanaal Maat
schappij.
Als een prachtig sluitende militai
re aanval heeft President Nasser zijn
coup d'état ingezet. Terwijl een me
nigte van 100.000 van geestdrift
loeiende Egyptcnaren naar zijn rede
voering luisterde, deelde Nasser
mede dat dc Egyptische Regering
de Suez Kanaal Maatschappij had
genaast en dat alle fondsen in Egyp
te bevroren waren.
Terwijl hij nog sprak, marcheerde
reeds een detachement gehelmde po-
litie-agenten naar de gebouwen van
de Suez Kanaal Mij waar zij een
cordon vormden. Egyptische autori
teiten arriveerden tegelijkertijd en
verzegelden dc deuren. Zakelijk deel
de Nasser mede dat de maatschappij
zou worden overgedragen aan een
onafhankelijk lichaam dat verant
woording verschuldigd is aan het Mi
nisterie van Handel. Het personeel zal
worden gehandhaafd en slechts de
dienst mogen opzeggen met toestem
ming van dat lichaam.
Met stentorstem riep Egypte's
sterke man: dat nu met deze „staat
in een Staat" zal worden afgerekend
en dat Egypte naar zijn nationale
economie toe gaat. „Wij zullen de
Asoeandam bouwen op de schedels
van dc 120.000 Egyptcnaren die bij
het graven van het Suez Kanaal zijn
omgekomen", zo eindigde hij zijn op
zwepende rede.
En hiermede wordt opnieuw een
bladzij in de Engelse historie om
geslagen. Wat Engelands grootste
diplomaat premier Disraeli in 1875
6 jaren na het graven van het
106 kilometer lange Suez Kanaal
heeft bereikt toen hij met de jj
aankoop van 176.602 aandelen van
de Khedive van Egypte (die in
geldnood zat), Engeland tot de
grootste aandeelhouder maakte
dat heeft Selwyn Lloyd verloren
doordat hij niet genoegzaam reke
ning hield met wat in het gehele
Oosten intens diep wordt gevoeld:
gezichtsverlies. F.
£en epióocle uit de ^Siameeó-'J3urmeóe 3tel door
^fuleó y^eóquitlier met tekeningen van S-red van ^oeói.
Het Voorspel.
Met een verbeten vloek smeet
landstorm-sergeant Peter Simon
zijn tommy-gun tegen de grond.
- Verdomme, wat 'n schof
ten, onvoorwaardelijk gecapitu
leerd! siste hij tandenknersend, en
dan raapte hij het wapen uit het
pulverig stof en dol-driftig ransel
de hij ermee tegen de betonnen
wand van de ,,pilbox" waarop met
een teerkwast stond gepenseeld:
Liever staande sneven, dan knie
lend leven!
VELE dagen en nachten stond en lag
Peter Simon als commandant van
deze ver vooruitgeschoven post op
wacht. De ..pilbox" was een niet erg
comfortabel tehuis.
Overdag brociheet en des nachts
stikte je bijkans van dc rook van het
vuurtje dat je moest laten branden
vanwege de muskieten. Maar de om-
wanding was scherfvrij, gestort gewa
pend beton.
De veldtelefoon was het enige com
municatie-middel met de bewoonde
wereld, d.w.z. met de kleine staf" in
Grisscc, en van daar kwam de tweede
dag al het draadbericht dat hij voor
lopig wegens gebrek aan personeel
niet op aflossing kon rekenen, en dat
het fourageren waarschijnlijk moeilij
ker zou worden, en dat desondanks
bijzondere waakzaamheid van hem
werd verwacht. Een controlerend of
ficier van piket hoefde hij evenmin
te verwachten, daarvoor lag de post
te ver afgelegen.
Niettemin bleef hij. met de vier man
inheemse soldaten die hem waren toe
gevoegd. de eerste nachten klaar wak
ker. Boven het geraas van de bran
ding beluisterden zij het gebulder van
scheepsgeschut dat met de wind van
heel ver over de Java Zee kwam
aanrollen. In de ochtend zagen zij de
Japanse Navy 0-vliegtuigen betrekke
lijk laag overvliegen in de richting
Soerabaja om ongehinderd boven deze
open stad hun bommen te deponeren.
En Peter Simon dacht aan vrouw
en kind die hij in de zaak op Toend-
joengan in het stadscentrum had moe
ten achterlaten, toen ook hij geroe
pen werd om dit tropisch deel van
het Koninkrijk der Nederlanden te
verdedigen.
Dc zaak. auto- en motor-reparatie,
in tien jaar tijds zelf opgebouwd tot
een florerend bedrijf was nu gesloten,
maar er was genoeg geld in kas zo
dat z1thuis geen nood zouden heb
ben. En als het te erg zou worden
met die bombardementen zou zijn
vrouw met het kind wel de stad ver
laten hebben, en in hun weekendhuis
je ergens boven Malang zijn getrok
ken. Gelukkig hadden zij dat alles van
tevoren geregeld, dus daar had hij
geen pijn aan.
Toch maakte het hem héls dat nu
Tijn mooie stad Soerabaja zo straffe
loos werd verminkt. In machteloze ra
zernij schreeuwde hij zijn verwensin
gen en balde zijn vuisten tegen de
overvliegende machines.
Wacht maar, eens zou de rekening
worden vereffend als dat gele tuig
op deze kuststrook zou pogen te lan
den. Hier aan Java's vlakke noorder-
strand werd de invasie verwacht,
want dc zuidkust was steil en rotsig
en de havens waren ontoegankelijk
door mijnen. Daarom waren hier aan
de noordkust de visserskampongs ont
ruimd en moest nu heel dcit uitge
strekte kustgebied worden bewaakt,
en daarom kon geen man worden ge
mist voor aflossing. Ook de koelies
met proviand kwamen de laatste tijd
niet meer. doch dat was niet zon
ramp. In de verlaten kampongs was
genoeg gedroogde gezouten vis te
vinden en klapperwater was uitste
kend en lekker tegen de dorst.
Verder lag op de velden de cassave
voor het opgraven en maiskolven
voor het plukken.
Vervloekt jammer dat die veldte
lefoon niet meer ging. De lijn was
blijkbaar op de een of andere manier
geblokkeerd of kapot. Drie dagen te
rug kwam het laatste bericht door.
Het was die oude stip (adj. O.O.) die
hem liet horen: .hallo Simon, het is
verdomd rot. maar bereid je op het
ergste voorja, ook wat de fou-
rage betreftalle koelies zijn 'r
vandoorhet is hier een compleet
gekkenhuis, ...en denk erom dat...!"
TOEN was het gesprek abrupt
verbroken, en vergeefs waren zijn po
gingen om de verbinding weer tot
stand te brengen. De daaropvolgende
dag en avond trachtte hij nogmaals,
vele keren, contact te krijgen maar
een niets-zeggend geruis in de micro
foon was het enige resultaat.
Tot op die vroege morgen hij,
slaapdronken van de nachtwake,
werd opgeschrikt door een nijdig
zoemen van het apparaat. Zo ge
wend was hij aan de gedachte dat
het ding levenloos was, dat het
enkele seconden duurde alvorens
hij de hoorn opnam.
Om dan, met een schok, tot de
werkelijkheid te komen. Een rauwe
realiteit.
Het bericht en de order namens
het opperbevel kraakte in zijn
oren.
Gecapituleerd, onvoorwaardelijk!
en de order alle wapens en munitie
ongeschonden aan de Japanner
over te dragen! en daarna de toe
voeging, een persoonlijk woord,
van zijn eigen compagnies-com
mandant:
,,Enne, om Godswil Simon, hou je
aan die orders, geen flauwe kul,
denk aan je gezinde Jap zal
zich op hen wreken, èn op je kame
radendenk aan Tarakan! Einde
bericht."
TOEN had hij geschreeuwd als een
dol-gemarteld dier, en alle spanning,
opgekropte woede en teleurstelling
kwam tot uiting in die huiveringwek
kende schreeuw.
Verschrikt ontwaakten de vier in
heemse manschappen en een tikkeltje
anstig-nieuwsgierig gluurden zij naar
hun sergeant. (wordt vervolgd)
I
