„pMiiieke. HcMds"
Indonesië onder de schijnwerper
Handelsovereenkomst met Rusland
Djakarta vraagt 50 miljoen
en krijgt ze ook
Representatieve
figuren
SPEL VAIK FICTIE EK POLITIEK
„In een sfeer van wederzijds begrip" zoals eensgezind de voorzitter
van de Indonesische delegatie Dr. Soebandrio en de voorzitter van de
Russische delegatie te Djakarta het formuleerden, werd op 12 augustus
jl. een handelsovereenkomst tussen Indonesië en Rusland ondertekend.
De gesloten overeenkomst betreft zuiver handelsaangelegenheden; de
besprekingen over economische samenwerking en technische bijstand door
de Sovjet-Republiek aan Indonesië, zullen nog worden voortgezet.
DE New York Times van dins
dag (14 aug.) wist hierover na
dere bijzonderheden te melden. De
intensieve pogingen van Moscou en
Peking (vooral na het laatste be
zoek van Dulles aan Djakarta) om
de Indonesische republiek voor zich
te winnen resulteerden in de boven
genoemde handelsovereenkomst,
waarbij Indonesië op zich neemt
rubber, copra, koffie, thee, tabak,
rietsuiker, palmolie etc., etc., aan
Rusland rechtstreeks te leveren,
waartegenover Rusland machine-
werktuigen, vervoer- en transportmid
delen, pompen en compressors, ma
chines voor bouwaangelegenheden,
voor wegenaanleg, hoor- en distil-
leerwerktuigen voor olie, electrische
motoren tot een sterkte van 100 kilo
watt etc., etc., naar Indonesië zal
exporteren.
De betaling zal geschieden in pon
den sterling, de duur is voorlopig
gesteld op 1 jaar, doch kan worden
verlengd.
Wat de economische en technische
hulpverlening betreft, zou volgens de
New York Times de Sovjet Unie aan
Indonesië een geldlening hebben aan
geboden met een looptijd van 12 tot
20 jaar. Ook zouden zij hebben aan
geboden het hopeloos verouderd wa
penmateriaal van Indonsië te vervan
gen door modern aan de huidige tijd
aangepast materiaal.
Rood-China wenst hierbij niet
achter te blijven en stimuleert deze
Indon.-Russische activiteit door dc
Indonesische communistische partij
ruimschoots van kasmiddelen te
voorzien welke voornamelijk door
de Chinese handelaars worden ver
strekt. Tegen welke prijs?
Sjepilow heeft op de Londense
conferentie over het Suez-kanaal
niet te veel gezegd toen hij ver
klaarde dat ook Rusland belang had
bij de ongestoorde doorvaart van dit
kanaal, aangezien de Sovjet „in de
toekomst" een druk gebruik hiervan
zou maken door de uitgebreide betrek
kingen met Azië, Afrika en het
Verre Oosten. In het bijzonder met
landen als India, Indonesië, Com
munistisch China, Birma, Perzië en
Ceylon.
WIE het onlangs verschenen ver
slag van de Bank Indonesia over het
boekjaar 1955/56 met aandacht leest,
zal het verzoek van de minister van
financiën Joesoef Wibisono aan het
Internationale Monetaire Fonds om
een lening van 50 miljoen Ame
rikaanse dollars ter versterking van
de Indonesische reserves aan buiten
landse valuta, volkomen begrijpen.
Met al de naar buiten stralende gran
deur, is niet te ontkennen dat de pro
ductie onbevredigend is, dat de span
ning tussen kosten en prijzen voort
durend toeneemt, zodat de Indone
sische monetaire situatie in een steeds
precaire toestand verkeert en de te
korten op de begrotingsbalans ern
stige reden tot ongerustheid geeft.
Wel is waar doet de Ford-foun
dation schenkingen aan Indonesië en
zal de opleiding van Indon. econo
men en personeel voor handelskan
toren worden bekostigd, terwijl de
universiteit van Ca,l(fornië 300.000
dollar voor salarissen, reis- en an
dere kosten za'1 ontvangen voor het
zenden van 4 faculteitsleden naar
Djakarta om onderricht te geven
in de handelswetenschappen. Doch
wat betekenen deze culturele doel
stellingen, wanneer er geen moreel
tegenwicht wordt gesteld om de la
ter op verantwoordelijke posten te
plaatsen functionarissen tegen cor-
ruptieve bevliegingen te beschermen?
Want het is toch nief te ontkennen,
dat Indonesië een loge-p'laats in
neemt in deze merkwaardige sport.
Een goed jaar geleden werd minis
ter Djodi veroordeeld tot een jaar
gevangenisstraf wegens corruptie als
vrije-tijds-besteding. Hij heeft juist
zijn door Boeng Karno met reductie
vereerde straf uitgezeten.
Min. Iskak van economische zaken
gaf een nummertje weg door zich
in de Europese hoofdsteden aan de
Indonesische justitiële arm te ont
trekken, een sport die enige weken
geleden, vlak voor de Londense
Suez-conferentie door Roeslan Ab-
doelgani met verve eveneens werd
beoefend. Als voorzitter van de In
donesische delegatie was Roeslan
als Indonesië's representatieve figuur
veilig zo tussen al die boengs van
de internationale wereld. Maar als
hij weer op vaderlandse bodem
stapt... dan weet men er wel weer een
draai aan te geven, opdat hij zich bij
Boeng Karno in Moscou kan voegen.
En dan te denken dat Roeslan
Abdoelgani erevoorzitter is van de
Journalistieke Vereniging van Indo
nesische Journalisten en voorzitter
van de Ereraad
Het eenzijdig verbreken eerst van
de R.T.C.-overeenkomst en daarna de
aantasting van verdragen (waarvan
de inkt nog niet droog is) door het
botweg annuleren van de overheids
schuld van het vroegere Ned. Indië,
zijn niet zo vreemd als men dit te
gen de bovenstaande corruptie-golf
ziet en de vreemde moraal, dat Kol.
Warouw de copra-smokkelaaar-ex-
pert in het gevolg van het Indone
sische Staatshoofd zijn entree maakt
bij buitenlandse regeringsleiders als
Eisenhouwer, Adenauer en nu Mao
Tse Tung.
De Verenigde Staten nemen een
ongelooflijk slap standpunt in te
genover al deze manipulaties. Wan
neer Nederland gejioopt 'had, dat
een protest bij de „leider der wereld"
enig gunstig resultaat zou afwerpen,
moet het thans wel wijzer gewor
den zijn door de houding van Fos
ter Dulles bij het Suez-Kanaal con
flict. Hij heeft Eden letterlijk in z'n
hemdje laten staan.
Amerika laat zich uitsluitend lei
den door zijn eigen belang. De uit
gestippelde lijn in de Amerikaanse
buitenlandse politiek schrijft vóór
dat de Ver. Staten „goodwill" en
het „vertrouwen" van de minder-
ontwikkelde gebieden moeten trach
ten te winnen en te behouden. Dat
men hierbij beproefde bondgenoten
„HET is niet de eerste maal dat
Indonesië met Sultan Zainul Abidin
komt opdraven", zo schreef ons
dr. W. A. V.
„Reeds in 1949 bracht de vorst
van Tidore een bezoek aan Nieuw-
Guinea, waar hij echter niet bepaald
hartelijk werd ontvangen, want de
Papoea van de Noordkust bewaart
aan de „goede oude tijd" van Ti-
dore's gezag over N. West-Guinea
geen aangename herinneringen.
Er bestaan dus oude betrekkingen
tussen Nieuw-Guinea en Tidore. Het
is dan ook niet zonder belang deze
historische relatie, waarop Indonesië
zijn vermeende rechten goeddeels
baseert, eens nauwkeurig onder de
loupe te nemen.
De V.O.C. heeft verschillende
expedities ter exploratie van de kus
ten van Nieuw-Guinea uitgerust,
waarvan de tochten van Jan Car-
stensz en Abel Tasman wel de
bekendste zijn. De resultaten vielen
echter niet mee, de Hollandse zee
lieden vonden een bevolking „sonder
rijs noch eenige considerable fruyten,
seer arm, ende op vele plaatsen
quade genatureerde mens°hen".
Wel ondervond de V.O.C. nadeel
van de zeeroof der kust-Papoea's,
waarom de Compagnie haar vazal,
de sultan van Tidore, ais heer van
de „Papouse eylanden, voor soveel
die onder de gehoorsaamheyt van
den coningh van Tidoor sorteren"
erkende, met de verplichting even
wel aan de piraten-praktijken van
zijn onderdanen paal en perk te
stellen.
Het was natuurlijk de bedoeling
van de V.O.C. „op een koopje"
van deze Papoea-zeeroof af te ko-
in de kou laat staan, mag geen ge
wicht in de schaal leggen. De onder
ontwikkelde gebieden moeten
voor alles - worden ontzien. Een
nieuwe race met de Sovjet om po
litieke invloedsferen in deze gebie
den te kweken, waarbij kapitaalin
vesteringen het proces hebben te
stimuleren, ligt er aan ten grond
slag.
Dat hiermede de evenwichtsfactor
in de wereldverhoudingen wordt
verstoord, ziet Amerika helaas niet
in. Daarvoor mist het de „koloni
ale" ervaring van Engeland, Neder
land en Frankrijk, de landen die het
Oosten door en door kennen.
Onbewust, maar daarom niet min
der dramatisch, werkt Amerika mede
aan de verschuiving van het machts
evenwicht in de wereld op een tijdstip
dat de wereld hiervoor nog niet rijp
is. En dit is een gevaarlijk spel.
F.
men, - maar in de practijk bleek dit
contract van 1667 toch wel nauwe
lijks een succes. De sultan nam zijn
politionele taak geenszins au sérieux,
het was hem meer om slavenjacht
dan om gezagshandhaving te doen.
Het Tidorees gezag was in de Com-
pagnietijd dan ook meer fictie dan
werkelijkheid.
In deze situatie kwam in de 19e
eeuw voorlopig weinig verandering,
Tidore zelf kwam in sjeeds groter af
hankelijkheid van het Ned Ind. gou
vernement dat in 1861 de sultan ver
dere hongi-tochten kort en krachtig
verbood.
In het contract van 1874 werd
zelfs bepaald dat de Nëd. Ind. re
gering „zoodra het zulks goedvindt,
zelf het bestuur over het gehele rijk
of over een gedeelte daarvan in
handen zal nemen". Van deze be
voegdheid heeft het Ned. Indisch
gouvernement in 1947 bij de troons
bestijging van Zainul Abidin inder
daad gebruik gemaakt.
RESUMERENDE kunnen wij
dus zeggen dat het gezag van Ti
dore door de Papoea-bevolking
misschien enige negorijen in dc
uiterste Westhoek uitgezonderd -
nimmer erkend is, dat de bestuurs-
activiteit van de sultan vrijwel uit
sluitend uit slavenjachten heeft be
staan en dat tenslotte ook de for
mele band tussen Tidore en Nieuw-
Guinea in 1947 dus nog vóór
de souvereiniteitsoverdracht is
doorgesneden. Waarmede dus te
vens de Indonesische „aanspraken"
tot hun juiste proporties zijn terug
gebracht.
Dr. W. A. V.
Wanneer men denkt dat slechts concrete zaken behandeld worden in
het Indonesische parlement, kan men thans zijn mening herzien.
Op 15 augustus werd in alle ernst in plenaire vergadering door het
Indonesisch parlement een wetsontwerp aangenomen voor de oprichting
van de provincie West-Irian.
Commentaar hierop lijkt ons overbodig. We hopen slechts dat het
geen gewoonte wordt van parlementen om wetsontwerpen aan te nemen
over de oprichting van provincies van zijn naburen. Het lijkt ons on
begonnen werk en een massa verknoeide arbeid welke beter voor de
verbetering van de economische toestand van de eigen provincies gebruikt
kan worden.
Indonesië denkt hier echter anders over. Ze is maar matig gesteld op
Gouverneur van Baal en heeft in diens plaats reeds een andere „gouver
neur" benoemd. Zainul Abidin, de sultan van Tidore.
