cz4ard(j0[lig lxeden
In
nl
1 l
SC.F.-^DOES
d&
if.
7,f f'2
cerlijlt
WrtWéf-. vu*.
mitk
A
WIJ RUILEN IN
qaaaaau
camm
«zzmzxnnno
gamma
»fc»ie Cv» osfr
ONE JAARLIJKSE invasie van de
negentig duizend Sinterklazen in
Nederland is weer achter de rug.
Het is steeds opnieuw een hartver-
overend feest, waar niemand onver
st Millie) onder blijft. Toen wij dezer
dagen het gewoel in de Hollandse
straten gadesloegen en ons, zoals al'
tijd, in die drukte tegelijkertijd thuis
én eenzaam voelden, dachten wij met
enige weemoed terug aan zo'n Sinter-
klaasfeest, dat wij in de onstuimige
tijden van de politiële acties in de
Oost mochten beleven.
Het was in Djember, in de Oosthoek
van Java, waar wij met een detache
ment van de Koninklijke Landmacht
tussen de mannen van het KNIL
lagen. Het was rustig bij ons de da
gen kort voor Sinterklaas. Wij
gingen gewoon ons dagelijks pa
trouillegangetje en schoten nu en dan
eens op lieden, die gemeend hadden,
dat eerst op ons te moeten doen.
Kortom, het was op het saaie af. De
facteur van de compagnie leek het
zelfs minder druk te hebben dan
anders. Maar dat kwam, omdat Roje,
zoals hij genoemd werd, op eigen
houtje al een week lang alle pakket
ten, die uit Holland kwamen, had op
gespaard.
De niet-ingewijdert kankerden er flink
over, dat zij de sigaretten en alles,
wat er verder in de brieven van
thuis was beloofd, maar niet ont
vingen. Maar de Roje bewaarde de
Mona Lisa-glimlach op zijn onge
schoren facie en hield angstvallig de
geheimzinnige kast gesloten, op de
deur waarvan met koeien van letters
stond: „Afblijfe! Geheime postzake".
Behalve de Roje deed ook de Wel
fare-officier, die nog een baroe was,
een beetje stiekum. Niettemin was
algemeen bekend, dat hij druk bezig
was met de voorbereiding van een
ouderwets Sinterklaasfestijn in de
grote cantine. Hij was er zelfs in
geslaagd ergens een fraai Sinter-
klaaspak te organiseren, al stonk het
dan ook een uur in de wind naar
kamfer. Een paar baboe's liet hij
twee Zwartepietenpakken in elkaar
fantaseren voor de Slappe en de
Dreuner, die zich welwillend beschik
baar hadden gesteld.
Toen kwam het probleem, wie Sin
terklaas moest zijn. Natuurlijk de
man, die in het kamferpak paste.
Het moest een officier zijn, maar
omdat de meesten in het pak ver
dwenen als in een moeras, werd met
algemene stemmen besloten, dat de
dokter Sinterklaas zou zijn. De dok
ier, die op dat moment juist voor
een spoedoperatie in het hospitaal
was (er was een drietonner op een
mijn gereden), was kapitein en had
een lichaam als een beer. Toen hij
terugkwam, kon hij er niet meer
onderuit en het pak zat hem inder
daad als gegoten.
LLES klopte dus als een bus en
zo brak eindelijk het heerlijk
avondje aan. In drommen drongen
de jongens, of ze nu de koek
of de gard hadden verdiend, de
versierde cantine binnen en schaar
den zich daar met vol verwach
ting kloppende harten in het rond,
totdat zij allemaal bijna op el-
kaars lip zaten. Iemand had even
wel vergeten voor de eerste uren van
het feest een tapverbod in te stellen,
zodat tegen de tijd van Sints aan
komst een oorverdovend rumoer al
het overige gedoe in de cantine
overheerste. Het feestgedruis stond
onder de ervaren leiding van de
compagniescommandant, die in een
beste stemming was, omdat hij net
had gehoord, dat hij op zeer korte
termijn overste zou worden. Hij kon
zich nog maar net beheersen om de
hele cantine uit zijn eigen zak een
rondje te geven.
Verscheidene malen trachtte de ce
remoniemeester de jonge, oner
varen Welfare-officier de entree
van de Goedheiligman aan te kondi
gen, maar dat liep op niets uit, want
hij kwam niet boven het rumoer uit.
Toen de Spaanse grijsaard tenslotte
onaangekondigd statig de cantine
betrad, werd hem tóch een daverend
welkom toegeroepen en werden hem
vijf verschillende Sinterklaasliedjes
tegelijkertijd van alle kanten toege
zongen. Uit dank voor dit muzikaal
genot begonnen de Pieten meteen
met gulle hand uit grote jute zakken
allerlei heerlijks in het rond te strooi
en, waarop met veel gebrul, gekruip
en gegrabbel werd gereageerd, ook
al smaakte het snoep dan ook wat
muf en stemde de zoetigheid ervan
niet overeen met wat zich reeds in
de magen bevond. Het meeste ijverig
vergaarde strooigoed werd dan ook
voor de baboe's bewaard.
C7\E SIN7' zat inmiddels zwetend
met een van de Pieten uit te
zoeken voor wie de pakketjes waren,
die de Roje had achtergehouden. De
grijsaard geurde naar eau de cologne
en jenever. De eau de cologne was
om de lucht van de kamfer te ver
geten. De jenever ook.
Met zijn stem als een klok begon hij
tenslotte in eigen persoon de namen
af te roepen van de gelukkigen, die
zich op hun reeds verloren gewaande
pakketjes stortten als kippen op haar
ochtendvoer. De Roje werd alles
sprong met de bamboestaf van de
Sint over een groepje officieren,
waartoe ook de aanstaande overste
behoorde. De Zwarte Pieten Slappe
en Dreuner wisten dit echter tot
veler teleurstelling nog juist op het
nippertje te verhinderen.
De Roje en de brenschutter hingen
in de broederlijke omhelzing van
oude vrienden, die elkaar na dertig
jaar in een ver land weer ontmoet
hadden, en de Barre sloeg de ma
joor vriendschappelijk op de schouder,
zodat hij door zijn knieën ging. Juist
wilde hijzich verontwaardigd om
keren, toen een hevige klap ergens
in de hoogte al het andere rumoer
deed verstommen. Een wolk van stof
en gruis daalde neer en even later
volgde een tweede harde slag, iets
verder weg. „Mortieren!" riep
iemand. De stemming was meteen
omgeslagen. De meesten renden naar
buiten met hun wapens en de Zwar
te Pieten gingen hun artillerie op
halen in het wachdokaal, waar de
wachtcommandant paniekerig wakker
schrok.
vergeven, alleen de brenschutter wou
met hem op de vuist, omdat de cho
colade in zijn pakketje beschimmeld
was. Met een kalm gebaar kwam
echter de Barre tussenbeide en her
stelde de vrede. Van de Barre werd
gezegd, dat hij eens twee peloppors
buiten gevecht had gesteld door hen
met hun hoofden even tegen elkaar
te tikken.
In een hoek zat de ceremoniemeester
op de gammele piano „Stille nacht,
heilige nacht" te spelen, terwijl een
bejaarde adjudant op een mondhar
monica begeleidde met „Ik zal jou
hê". Sinterklaas reikte intussen met
een plechtig gebaar en bierschuim
in zijn volle baard allerlei merkwaar
dige geschenken uit. Zo overhandig
de hij een wollen trui en een paar
wanten aan de motorordonnans, die
het warme cadeau verbijsterd aan
pakte van onder de tafel, waar hij
een rustplaats had gevonden. Op dat
zelfde moment concentreerde de kor
poraal-kok zich op een polstok-
Het bleef echter bij die twee klap.
pen. Er werd een stevige patrouille
uitgestuurd, de donkere nacht in, en
de Dreuner ging als vrijwilliger mee,
in zijn Zwartepietenpak.
De rust keerde terug, maar het feest
had zijn beste tijd gehad. Het had
veel van een nachtkaars, vooral toen
Sinterklaas, na een minzame, vage
groet, struikelend over de in slaap
gevallen motor-ordonnans, was ver
trokken, met twee duidelijke bulten
van ongetwijfeld volle jeneverflessen
onder zijn nog steeds naar kamfer
riekende tabberd.
LECHTS enkele verstokte figu
ren, onder wie Zwarte Piet de
Slappe, die al weer gedeeltelijk wit
was geworden en er zeer verfrom
meld uitzag, bleven nog wat serieus
napraten over verscheidene filoso
fische en andere wetenschappelijke
probleem. Vraag niet, of wij daar
ook bij waren. In ieder geval was het
een onvergetelijke avond.
BERNARD.
FRANCO LEVERING ooor
HET GEHEELE LAND
NADERE INLICHTINGEN VERSCHAFT GAARNE
gBXHa
«hvmu:>
DEN HAAG
l.HOUTSTft?9
TELEF 113689
