„0nze <^Brug"
Doelstelling en werkterrein van
„^limrodó ókoiaroom
Een half jaar geleden werd in alle
stilte de Stichting „Onze Brug" ge
boren, die het aanzijn gaf aan een
nieuw orgaan van dezelfde naam.
Er is weinig publiciteit gegeven
aan de Stichting, die op christelijke
beginselen gebaseerd, niet anders
beoogde dan een mentale brug te
vormen tussen de Nederlandse pio
niers in Nederlands Nieuw-Guinea
en de Nederlandse gemeenschap
in patria door de uitwisseling en
belichting van de problemen en le
vensmogelijkheden van beide groepe
ringen.
Wat houdt deze mentale brug fei
telijk in? Wat is haar doel? Waar
op rusten haar peilers? En wat zijn
haar bruggehoofden?
Op deze vragen is ruimschoots
antwoord gegeven in de engere kring
van haar leden. De richting en de
artikelen van het orgaan „Onze
Brug" geven hier volledig antwoord
op. Toch willen wij voor hen die
buiten onze lezerskring vallen nog
even uitvoerig terugkomen op de
doelstellingen van Onze Brug.
Op het gebied der voorlichting
zijn reeds andere, beter geoutilleerde
organisaties ons blad voorgegaan.
Daar is de goedverzorgde uitgave
van „Oost en West", voorts het
orgaan van het Nieuw-Guinea In
stituut, Coolsingel 58 Rotterdam, en
nog enige andere periodieken.
Doch al deze uitgaven geven
een onpersoonlijke weergave van
de ontwikkelingsmogelijkheden van
Land en Volk van Nederlands
Nieuw Guinea, en kunnen als se-
mi-officiële (gesubsidieerde) bla
den nimmer de persoonlijke belan
gen van de kleine dappere groep
Nederlandse pioniers behartigen
op de krachtige, onafhankelijke
wijze als het vrije stichtingsorgaan
„Onze Brug" in al haar afleverin
gen heeft gedaan.
Onze Brug strijdt met open vizier
voor de rechten van een kleine ge
meenschap, zij stelt zich op de bres
voor de rechten-van-de-mens, never
mind of deze klein-landbouwer, vee
boer, radiohandelaar of botenbou
wer is. Zij komt op tegen het
machts-apparaat dat in zo'n veraf
gelegen uithoek soms wordt gevormd
door het monopolie-systeem van ge
vestigde maatschappijen, of door
een minder elegante hantering van
het gezags-apparaat. Zij signaleert
misstanden en maakt de zaak der
zwakken tot de hare. Doch ze doet
zulks slechts na diep en grondig on
derzoek, waarbij zij zich niet laat
verleiden tot een emotionele ont
wrichting van de kwestie.
Zij blijft op het niveau van goe
de, Vrije journalistiek, waarbij zij
zich bedient van het enig juiste in
strument: een gefundeerd betoog.
DOCH AL spoedig deed zich de
noodzaak van een uitbreiding van
haar arbeidsterrein gevoelen. Lezers
in Nederland, vooral gerepatrieerde
Nederlanders en Indische Nederlan
ders zouden ook wel een speciale ru
briek aan hun belangen gewijd wil
len zien. Ook zij hebben problemen,
welke zij gaarne naar voren ge
bracht wilden zien, belicht, bespro
ken in het kort behartigd.
In Den Haag alleen wonen 70.000
gerepatrieerden. Zeventig duizend
mensen waarvan een belangrijk deel
geestelijk of fysiek is geacclimati
seerd doch waarvan een ander
deel nimmer zal kunnen acclimatise
ren, omdat zij mentaal en physiek
anders zijn ingesteld. (Wat helemaal
niet zeggen wil, dat zij daarom min
der zouden zijn dan het West-Euro-
pese ras, of in dit geval de Neder-
landers-in-engeren-zin, om met Dr.
Drees te spreken.)
Nederland heeft zijn zonen en
dochters van overzee opgevangen.
Nederland heeft ze een dak boven
het hoofd geboden, het heeft hun
veiligheid, een nieuwe living en een
ouderdomspensioen geoffreerd. En
het gelooft dat hiermede alles is ge
daan om een volkomen assimilatie
tot stand te kunnen brengen. Maar
is hiermee de kous inderdaad afge
breid? Is materiële verzorging het eni
ge dat deze groep van het leven ver
wacht? OF LIGT HIER JUIST
HET KNELPUNT VAN HET
PROBLEEM?
Zeventig duizend gerepatrieerden
wonen tussen ons in Den Haag, doch
wat weten wij van deze mensen?
Wat weten wij van hun gedachten-
leven, hun strevingen en hun gees
telijke index? Zij zijn teruggekomen
noodgedwongen precies als de
Engelse en Franse en Israëlische
burgers uit Egypte „gerepatrieerd"
zijn geworden tengevolge van de po
litiek. Doch kunnen deze op de tro
pen ingestelde naturen het in de
oude wereld vinden?
Wat wordt er geestelijk gedaan
voor de groep teruggekomen Neder
landers die door een tien tot twin
tigjarig verblijf in tropengebied zich
bekneld voelt in het knusse Holland,
waar men zijn levenshorizon om
sloten ziet door 4 muren van een
flatkamer van 5 bij 4J/J of van een
slaap- tevens werkkabinet van 4 bij
23-2 meter. Planters die gewend zijn
organisatorische pioniersarbeid te
verrichten, die oerbos en moerassige
grond tot cultuurgronden hebben
omgevormd, die miljoenen in de Ne
derlandse schatkist hebben gebracht
worden „opgeborgen" in een ad
ministratief baantje dat een geeste
lijke dood voor hen betekent. Waar
zij afstompen en versuffen pmdat
hun improvisatie-vermogen, hun ini
tiatief ineenschrompelt tot een im
potent onding. Geeft deze mensen
de ruimte zij zijn gewend risico's
te aanvaarden, hun leven te wagen
als hen een doel voor ogen gesteld
wordt, doch laat ze niet vegeteren
op een kantoorkruk waar ze slechts
eelt fokken op plaatsen, waar men
doorgaans zijn kleren slijt. Schakel
ze opnieuw in in het produktie-ap-
paraat, en de gemeenschap is er bij
gebaat.
Figuren uit de zakenwereld, uit de
handelswereld, die de Nederlandse
deviezenpositie aanmerkelijk hebben
versterkt, die in het buitenland de
Nederlandse naam hebben gevestigd,
die internationale import- en export
branches hebben opgebouwd in alle
belangrijke delen van de wereld, zien
zich hier genesteld op één of ander
administratief kantoortje dat f 5,
betaalt voor ieder boeken-onderzoek
(wij zijn goed geinformeerd!zo
dat hun enorme en rijke handelser
varing ligt te beschimmelen totdat
ook zij als beschimmelde resten van
machtig organisatie-talent de weg
van alle schimmel opgaan.
HIER LIGT het geestelijk werk
kapitaal van tropisch-Nederland
waarvan men hier geen nuttig ge
bruik maakt, ongebruikt. Terwijl er
een overzees tropengebied is dat 12
maal zo groot is als Nederland met
slechts een bevolkfng van nauwelijks
1 miljoen zielen, dat deze ervaren
tropen-krachten zo voortreffelijk
zou kunnen gebruiken. Al de miljoe
nen guldens die uitgegeven worden
voor de opvanging, huisvesting en
verzorging van deze Nederlanders
met het pioniersbloed, hadden zo ge
makkelijk gebruikt kunnen worden
voor wat prefabricated woningen als
voorlopige bewoning van de tropen
mensen, die niet anders vragen dan
opnieuw de arbeid op te vatten die
zij tientallen jaren hebben verricht.
En goéd verricht! Want hiervan ge
tuigde de gunstige handelsbalans van
Nederland in de vooroorlogse jaren.
Wij kunnen daadwerkelijk niet
veel voor deze groep doen. Doch
wat wèl in onze macht is en
waartoe wij ons voor de volle hon
derd procent willen inzetten, is hun
problemen in ons blad te bespreken
en hun belangen te behartigen.
En hiervoor is het nodig dat
,,Onze Brug'' een Indische avond
organiseert, waarvan de baten ten
gunste zullen vallen: ten dele voor
de uitbreiding van ons orgaan met
rubrieken van het Centrum Ne
derlanders uit Indonesië
en anderdeels voor de Hongaarse
vluchtelingen, omdat ook zij als po
litieke slachtoffers van de vrijheids
strijd lotgenoten zijn van duizenden
gerepatrieerden.
Dat ons streven de medewerking
moge ontvangen van alle goedwil
lende Nederlanders, die begrip heb
ben voor een ontwortelde groep
van dezelfde Nederlandse stam.
A. H. Führi-Microp.
biedt u
^Qadio-toeóteUen^
die het wereldgebeuren bij u in de
rimboe brengen
-upö
met de nieuwste songhits
3Coelkaóten^
onontbeerlijk voor het conserveren van
de schaarse levensmiddelen
lectriócke apparaten en }anó
die het leven comfortabel maken