Hulp voor onze landgenoten in Indonesië
Frans van Leeuwen
Zieke Nederlandse kinderen stierven bij gebrek
Wanhoop
aan medicijnen
Uitgestoten
FOTO EN CINÊHANDEL
WIJ RUILEN IN
«EamraEO»
cszxmEK>
qaaama
PIANO»"VANf^^NrC DEN,HAA$
handeli kDOrN^Sw?;»
V. 1640 V.1 DER l/V/L J TEÜESH13689
VERRAST uw Ouders,
verwanten en vrienden
met een bloemstuk van
Het adres in Den Haag
Verzorgt ook bestellingen
uit Nieuw Guinea.
2
Op 5 maart 1957 zond het Hoofdbestuur der
Nationale Unie, Den Haag, het volgende telegram
aan de Ministerraad te 's-Gravenhage:
Het hoofdbestuur der Nationale Unie heeft
met grote bezorgdheid kennis genomen van
de benarde situatie, waarin vele Nederlanders
in Indonesië zijn komen te verkeren. Vooral
de toestand van de laatste dagen is dusdanig
verslechterd, dat voor velen het ergste moet
worden gevreesd.
Zij dringt er daarom met klem opaan, dat
Uw regering alle mogelijke maatregelen zal
nemen ter bescherming van leven en goed der
Nederlandse Staatsburgers aldaar en zo mo
gelijk ook een bespoediging van repatriëring.
In een schrijven aan de Ministerraad van 7 maart
j.l., betuigt het Comité „Centrum Nederlanders
uit Indonesië" diens volledige instemming met de
inhoud van bovenstaand telegram en ondersteunt
het in het telegram vervatte verzoek ten volle.
Dat de bezorgdheid van de „Nationale Unie" zo
wel als van het „Centrum Nederlanders uit In
donesië" te Den Haag, niet ongegrond is en het
ten rechte volle aandacht verdient van de Rege
ring, getuige het hieronder volgende artikel van
de Haagse redactie van de „Telegraaf".
DEN HAAG, 8 mrt.
y\ IJNA 10.000 Nederlanders verkeren in grote
'J'nood in het economisch wegglijdende Indo
nesië, waar de blinde haat tegen het westen zich
o.m. keert tegen de kleine Indisch-Nederlandse ge
meenschap, die aan de willekeur van Djakarta is
overgeleverd.
Vele brieven uit Java bereiken Nederland. Land-
genoten-Indische-Nederlanders schrijven, hoe zij
steeds meer in moeilijkheden geraken. Het is voor
gekomen dat zieke Nederlandse kinderen zijn ge
storven bij gebrek aan geneesmiddelen, waarvoor
de ouders het geld ontbrak. In armoedige hutten,
in de kampongs van Djakarta, Bandoeng, Soera-
baja en andere steden leven honderden landgeno
ten in een onbeschrijfelijke armoede. Deze Neder
landers, geboren en getogen in het oude Indië, die
eens de ruggegraat vormden van het Nederlandse
bewind over de archipel, zijn vervallen tot de
status van ongewenste vreemdelingen in het eigen
vaderland.
ANNEN en vrouwen, die na de soevereini-
teisoverdracht loyaal en in vol ver
trouwen de federale Indonesische regering met
raad en daad bijstonden om de overgang zo soepel
mogelijk te kunnen laten verlopen. Nederlanders,
die eenmaal geplaatst voor de historische feiten
hun beste krachten wilden blijven wijden aan
de verdere ontplooiing van het zo rijke land, zij
allen kregen na „.gedane zaken" als beloning: ont-
slag, uitstoting. Een maatregel, die zich van de
overheidsorganen voortplantte naar het particuliere
bedrijfsleven, waar Indonesische werkers des
kundig of niet de „politieke" voorrang kregen.
De Indische-Nederlander kreeg het plaatsje op de
derde rang. Tienduizenden Nederlandse werkers
gingen de laatste jaren de weg terug naar Neder
land. Tienduizenden ook ontbrak en ontbreekt het
nog aan de middelen om de reis te kunnen maken.
Zij verlieten hun comfortabele woningen, verkoch
ten de inventaris en „vluchtten" in de armoede
van de kampong, waar zij het middelpunt werden
van een triomferende Indonesische omgeving.
Zij grepen de kleinste baantjes met twee handen
aan, zij werden betjak-bestuurder, saté-verkoper
en/of hun vrouwen gingen met koopwaar langs
de deur. Mensen, die tot voor kort verantwoor
delijke functies bekleedden, waren letterlijk en fi
guurlijk op de straat aangewezen.
Uitgestoten.
N twee jaar tijd is het aantal steungevallen
met 50 toegenomen. Op het ogenblik, nu
de situatie in Indonesië van dag tot dag slechter
wordt en de anti-Nederlandse gevoelens steeds
meer openlijk worden gedemonstreerd, stromen de
wanhopige brieven naar Nederland en bereiken de
Nederlandse vertegenwoordiging in Indonesië tal
loze smeekbeden van hen, die niet langer het hoofd
boven water kunnen houden. De nood is duizen
den Nederlanders tot aan de lippen gestegen.
Om deze te kunnen lenigen heeft een aantal voor
aanstaande Nederlanders zich in ons land ver
enigd in de stichting „Hulp aan Landgenoten in
Indonesië", die inmiddels op zo groot mogelijke
schaal levensmiddelen- en babypakketten medica
menten, textiel en kleding naar de meest dringende
„gevallen heeft gestuurd. Waar mogelijk zal tot
repatriëring worden overgegaan.
Prof. mr. P. S. Gerbrandy, generaal b.d. mr. H. J.
Kruis, mr. K. P. van der Mandele, de Tweede-
Kamerleden G. Ritmeester en Ch. J. I. M. Weiter
om slechts enkele namen te noemen hebben
zich geschaard achter deze landgenoten in nood,
die vol verwachting uitzien naar de hulp, die geen
uitstel meer duldt. Hulp, die moet komen van de
landgenoten hier, zonder wie de stichting hulpe
loos zou zijn.
In een aanbeveling voor het doel van deze jonge
stichting schreef mevrouw Mieke Bouman-van
den Berg: „Het Nederlandse volk heeft onlangs
blijk gegeven van een voorbeeldig medegevoel
voor het leed van medemensen. Hoe groot echter
ook de offers zijn, die men zojuist voor de Hon
garen heeft gebracht, wij mogen onze eigen men
sen niet vergeten. Ik steun daarom gaarne het be
roep, dat bovengenoemde stichting doet op de Ne
derlandse bevolking om haar in staat te stellen
ons aller plicht jegens onze landgenoten in In
donesië te vervullen en beveel gaarne het giro
nummer 308 van de Stichting „Hulp aan Land
genoten in Indonesië" in ieders aandacht aan."
Heeft U moeilijkheden
of wensen op
fotografisch gebied?
Stelt u zich dan in
verbinding met
Laan van Meerdervoort 267 a
Den Haag
FRANCO LEVERING 0D0R
HET GEHEELE LAND
NADERE INLICHTINGEN VERSCHAFT GAARNE
«HJllBli:»
Fahrenheitstraat 584
Telef. 331967
