Xuch tere opm rrkitiyen
Vijf vragen over Nieuw-Guinea
2
Vervolg van pagina 1
ringen die economisch zichzelf kunnen bedruipen
en het export-budget aanzienlijk vermeerderen een
wel prijzenswaardige methode uit beleidsoog-
punt doch ze zet geen zoden aan de dijk.
Nieuw Guinea zal „selfsupporting" moeten wor
den, en dit kan alléén geschieden door een groot
scheepse, forse inzet van het particulier Westers
initiatief in de vorm van Westerse werkkrachten,
machinerieën, kapitaalgoederen en keiharde
guldens. Doch we bepaalden ons tot het doel van
ons onderhoud en stelden de laatste vraag:
„We moeten helaas een penibele kwestie aan
roeren, Gouverneur. Er is in de ambtenaren-orga
nisaties meningsverschil ontstaan inzake een ge
meenschappelijk overleg in ambtenaren-zaken. Ik
heb gelezen wat de ARK A (Alg. Rooms Katho
liek Ambtenaren-verbond) en het Christelijk
Werknemersverbond op Nieuw Guinea over de
stopzetting van het georganiseerd overleg hebben
geschreven, alsook het interview „En hier is het
Nieuws" dat U met de redactie heeft gehad. Ik
kan van hieruit niet bepalen wie gelijk heeft, dus
zal ik zo wijs zijn mij buiten de kwestie te
houden. Het lijkt mij niet bepaald de juiste me
thode van de werknemersorganisaties om door
een stopzetten van het overleg, tot gunstige resul
taten te komen. Hiermede dient men de ambtena
ren-kwestie niet. Dit zal opnieuw moeten worden
opgenomen. Doch nu een zakelijke vraag: „Is het
waar dat zoals „En hier is het nieuws" schrijft,
een andere bezoldigingsregcling op komst is, die
zoals U zegt, „een herziening van de oude bezol
dig agsregeling is. die vooral aan jongere ambte
naren ten goede komt door de hogergestelde aan
vangssalarissen, doch vooral ook door eerdere
tussentijdse verhogingen en inkorting van de
schaaldiensttijd? Terwijl voor de oudere ambte
naren het verschil niet zo belangrijk is?"
„Ja," bevestigde Gouverneur Van Baal het bo
venstaande. ,,De aanvangssalarissen van de aan
te trekken ambtenaren waren te laag, daarom
wordt dit thans hersteld.
„Maar waarom wordt de lijn niet doorgetiok-
ken en wordt ook de oudere ambtenaai hierin be
trokken?" vroegen wij.
„Dit is nu eenmaal niet mogelijk, omdat dit sa
menhangt met een samenstel van andere rege
lingen.
„Acht de Overheid dit niet onbillijk ten opzichte
van haar ouder ambtenarencorps? Of vallen deze
ambtenaren misschien nog onder het oude kolo
niale stelsel zoals de in Indië geldende bezoldi
gingen, het beroemde B.B.L. of Herziende B.B.L.?
Gelden voor Ned. Nieuw Guinea misschien niet
dezelfde sociale voorzieningen zoals in Nederland
voor alle ambtenaren? Pensioenregelingen, „Drees -
pensioen, vakantie-regelingen, ziekte-fonds etc.
etc."7
„Neen", antwoordde hierop de Gouverneur.
„Deze sociale voorzieningen krijgt men alleen in
Nederland, voor Nieuw-Guinea gelden ze niet
voor de oudere ambtenaren
En hiermede raken wij precies de kern van het
probleem, welke geleid heeft tot de stopzetting
van het georganiseerd overleg tussen de werk-
ncmers-ambtenarenorganisaties en de Gouverneur
van Ned. Nieuw Guinea. De discriminatie van
het oudere ambtenarencorps, waarvan de plaatse
lijk of in Indonesië aangetrokken krachten het
slachtoffer zijn.
Tot zover dit onderhoud, dat hoe summier ook,
voor ons een bevestiging inhield van wat wij
zouden willen noemen „de ontwikkeling van Ned.
Nieuw Guinea op lange termijn", een beleidspoli-
tiek waarover heel veel valt te zeggen in een vol
gend artikel.
A. H. Führi-Mierop.
Bank Indonesia Gouddekking
verder gedaald
Blijkens de jongste weekbalans van de Bank In
donesia is het dekkingspercentage de laatste week
van maart 1957 met 0.36 gedaald tot 17,62 van
de totale geldcirculatie en andere opeisbare ver
plichtingen.
De goud- en deviezenreserves bedroegen bij het
afsluiten in maart rp. 2.033 miljoen. De voor
schotten aan de regering stegen met rp. 128 min.
tot 7.699 miljoen roepiah.
y1 U behoeft het bovenstaande helemaal niet ver-
ontrustend te zijn. Wie Indonesië kent en zijn
enorme mogelijkheden tot exploitatie van de bo
dem voor export-produkten, vindt dit tekort niet
onrustbarend. Hier is echter een voorwaarde aan
verbonden, nl. dat er minder politiek dilettantisme
wordt beoefend, maar harder gewerkt onder des
kundige leiding.
Nagenoeg alle economische objecten wachten op
een efficiënte aanpak; de smokkelhandel van kost
bare copra en rubber gaat openlijk door uit Ma
kassar, Sumatra en Borneo. Wat deviezen zou
kunnen betekenen voor het land, verdwijnt in de
zakken van enige militaire en particuliere grote
boengs, en geen instantie die drastisch ingrijpt.
Wat Indonesië ontbreekt, is gezag. Maar dan in
de juiste en ware zin van het woord. Het gezag
van een intègre regering, en het gezag van een mi
litaire instantie, die niet op het belangrijke moment
omzwaait. Wat Indonesië het meest van alles mist
is een leider. In zoverre heeft Soekarno gelijk,
dat het land te jong is om het enkel op zuiver
democratische beginselen te regeren, doch helaas
is de presidentiële „conceptie" evenmin geschikt
hierin te voorzien. Misschien dat de leidende fi
guur dichter bij Indonesië is dan wenselijk is!
Worosjilov naar Soekarno
Twee presidenten weten altijd meer dan één,
zal de gedachtegang zijn geweest toen president
Soekarno zijn Russische collega voor een bezoek
naar Indonesië uitnodigde en president Woro
sjilov dit courtois accepteerde. In mei zal het hoofd
der Sovjet het met spanning verbeide bezoek
brengen, meldt het Indonesische Ministerie van
Buitenlandse Zaken.
Nu zijn er in de wereld altijd van die zwart
gallige pessimisten die uit dit bezoek onmiddellijk
concluderen dat Indonesië de Zuid-Oost-Grens
van de Pacific nu geheel onder communistische
invloed zal geraken. Als optimist die de Indone
sische inslag door en door kent, zijn wij hier nog
niet zo heel erg bang voor. Wél zal men ver
scheidene leningen dankbaar accepteren, industriële
en andere economische objecten gaarne aanvaar
den, maar overigens blijft het een „kat en muis -
spelletje en „een kat uit de boom kijken". Hier
mede is niet gezegd, dat het communistisch accent
niet sterker zal worden gelegd door de Sovjet
woordvoerders, doch zolang de leider van de
Masjoemi-partij, Mohamed Natsir nog rekenen
kan op minstens acht miljoen stemmen (jongste
verkiezingen) en nog ronduit zijn kritiek op
Soekarno's formatiepoging durft geven, zal het
slechts bij pogingen blijven van de Sovjet.
Het grootste gevaar komt van de Chinese com
munistische groeperingen, die niet alleen over ge
heel Indonesië zijn verspreid, doch sleutelposities
bezetten in de financiële wereld.
Sedert de verdrijving van de Europese onder
nemers, de nationalisatie van het Nederlandse
grootbedrijf, hebben dc Chinese concerns de plaat
sen ingenomen, die nu als bruggehoofden dienen
voor het economisch leven van Indonesië. Zij zijn
de geldschieters om het populair uit te drukken
en het is deze situatie die bepalend wordt voor
de koers van Indonesië. Nog slechts enkele jaren
terug toen de Chinese kongsies ook reeds een
voorname plaats innamen in de industriële- en
export-wereld van Indonesië, en Glodok (Chin.
handels- en marktkwartier) de geldkoers bepaalde
inplaats van de banken, was het nog zo dat ver
scheidene Chinese handelaren door het betalen
van enorme steekpenningen aan Indonesisché func
tionarissen (voor invoer- of uitvoerlicenties, voor
buitenlandse deviezen, voor het vestigen van be
drijven of het ongestoord laten draaien van rijst-
pellerijen) hun verblijf in Indonesië en hun be
drijf veilig stelden. Thans is de situatie enigszins
gewijzigd. Indonesië is zo krap in zijn pecunia
komen ie zitten, dat het deze grote Chinese han
delszaken niet alleen niet meer kan missen, doch
ze nodig heeft voor het financieren van verschil
lende objecten.
De verlegging van het machts-element van
officiële Indonesische instanties naar commu
nistisch georiënteerde Chinese handelsfirma's
is geen denkbeeldig gevaar voor Indonesië.
Wanneer Worosjilov in déze geest werkt
en enorme kredieten verstrekt zal Indonesië
onder communistische invloed komen, on
danks Masjoemi, Nahdatoel Oelama en de
overige partijen, tenzij Amerika en het Wes
ten tegen-offertes doen zonder de bepaling
van het toetreden tot een pact met een poli
tieke of defensief-militaire strekking,
O liggen de kaarten. En dit geldt niet alleen
voor Indonesië, maar nagenoeg voor het ge
hele Oosten. Men is onafhankelijk en wil dit
bl.jven; men wenst geen doctrines maar wel enorm
veel geld, technische krachten en technische hulp
middelen. Hiertegenover wenst men wel grond
stoffen of andere exportgoederen te leveren, doch
zuiver op handelsbasis, zonder enige beïnfluence-
r ng in ideologisch of militair-politiek opzicht.
Wanneer het Westen dit eindelijk begrijpt, zal
bet niet achter het Russische net vissen. Doch
het houde rekening met het feit dat Worosjilov
zijn netten reeds lang heeft uitgezet in het vis
rijke water, en dat het aas een toehappen van de
vis aanlokkelijk maakt. F.
..SOEKARNO PRAAT TE VEEL
Fatmawati. de eerste vrouw van president
Soekarno heelt duidelijk te verstaan gegeven
dal zij meent dat haar echtgenoot te veel praat.
Zij verliet anderhalf jaar geleden het paleis,
nadat Soekarno zijn tweede vrouw. Hartin
nam. en heeft zich thans in een perscommu
niqué tot de politieke leiders van de natie ge
richt.
De knappe. 32-jarige moeder van zes van
Soekarno's kinderen, verwees sarcastisch naar
het gebruik van het woord ..ziekte" door de
president bij de beschrijving van de moeilijk
heden der natie.
De tegenwoordige ziekte kan niet genezen
worden door 49 verschillende soorten fantas
tische redevoeringen, maar alleen door daden
zeide de vroegere ..first lady", die thans alleen
uoont in Kemajoran. een voorstad van Dja
karta.
..Het volk gelooft niet langer in speeches'
verklaarde Fatmawati.
Deze opmerking wordt algemeen opgevat als
een directe trap naar Soekarno, die in de lo
pende crisis speech na speech heeft afgestoken.
Fatmawati zeide ook dat in deze crisis „de
mannelijke leiders" niets waard zijn. Zij deed
een beroep op de voorzitter van de nationalis
tische partij. Soewirjo, die tracht een nieuw ka
binet te vormen, een vrouwelijke minister te
benoemen. Ook verlangde zij dat de eenheid
tussen Soekarno en Hatta hersteld zou worden.
Fatmawati zei niet te begrijpen waarom de
lndonesische leiders zich zo druk maken om
buitenlandse aangelegenheden, wanneer men
sen gedwongen worden in dit land onder brug
gen te leven.
..Als een moeder en de first lady die eens op
het paleis was, offer ik wat ik heb, graag op
voor het volk", zeide zij.
Vad. 29 maart 1957.
