(d-ardb0[lig heden
„NEW GENE"
■vav&C F—DOES°^^:
TRANSPORTONDERNEMING
Hoofdvertegenwoordiger:
van de FORD-automobielen
en N.S.U.-motorrijwielen
Scooters en Bromfietsen
te Hollandia Noordwijk
cnzaaauH»
4
HAD HEIMWEE naar Nederland en naar
het goede, oude Europa, zei u? Nou, ik zou
me nog maar eens goed bedenken voor ik daaraan
begon, want het is hier echt ook niet alles!
Slechts met grote moeite kunnen wij hier de vaak
humeurige hoofden boven de enorme vloed van
aanvraagformulieren, vergunningen, rapporten, di
ploma's, aanslagbiljetten, reclamefolders, archief
kaarten, misleidende weerberichten en politieke
overzichten houden.
Wij komen stuk voor stuk in minstens negentien
kaartenbakken voor en moeten aan zevenentwintig
vijandige loketten aankloppen, indien -wij een hou
ten schotje op onze zolder willen aanbrengen of
zoute dropjes aan onze altijd hoestende mede
mensen willen gaan verkopen.
Ja, er komen droeve berichten uit Europa. Er ont
staan steeds maar meer regenjassen-mensen, die
steeds kribbiger op elkanders lange tenen gaan
staan dringen en steeds harder de radio aanzetten
om de buren te laten luisteren naar suikerzoete
mode-pianist Liberace, naar rock-en-róllende
schreeuwer Elvis Presley of naar onze eigen
Jordaan-Caruso.
JlLS DE MENSEN deze aanbeden halfgoden
van de lichte muziek tin levende lijve aanschou
wen, is de boot helemaal los.
Het is fascinerend om de ziedende massa gade te
slaan, wanneer zij haar helden de kleren van het
wel doorvoede lijf scheurt of de plukken haar uit
het hoofd rukt om maar een souveniertje te be
machtigen.
Natuurlijk is het niet overal zo. Er zijn ook nog
wel stille stadjes met stille straten, maar daar
hebben ze weer spionnetjes en gordijntjes, die tel
kens worden opzij geschoven, en vele oren, die
flapperen van het luisteren naar wat vele venijnige
tongen er allemaal in fluisteren. Wij weten niet wat
het ergste is, het lallend geloei of het stiekum
geroddel, maar erg is het allebei.
Wij hebben wel eens gedacht om met een paar
heel wijze en hee'l zwijgzame mensen een lief
koraal-eilandje in de Stille Zudzee te kopen of
gewoon in bezit te nemen, een heel klein, zonnig
en onbewoond eilandje, en dan wij daar in een
wt huisje en met een wit zeilbootje, en met een
groentetuin, pisangbomen, klappers, een paar gei
ten en kippeni en een poes, maar vooral geen radio
en geen krant en geen motorlawaai.
Maar, zo dachten wij toen, ook op die manier
is geen v-lucht meer mogelijk, want de Stille Zuid
zee is allang niet stil meer, en de kans is groot dat
ons paradijs-eilandje op een boze dag uitverkoren
zou worden als proefterrein voor waterstofbom-
explosies. En bovendien zouden wij ook daar elkaar
het leven wel weer lastig gaan maken en van alles
op elkaar aan te merken hebben.
£?N DAAROM blijven wij toch maar hier, for
mulieren invullen, verkeerslichten stoppen,
braaf in de rij staan wachten en zaterdags in bad
gaan om vooral zondag schoon te zijn. Maar wij
leven helemaal op en voelen ons heerlijke vrij
buiters en asociale supermensen, wanneer wij er
eens in geslaagd zijn om zonder brandend achter
lichtje de hele stad door te rijden of vijf meter
verder durven lopen dan het bordje, waarop staat
Verboden Toegang".
Nu zult u wel aanvoelen, dat wij een tikje over
drijven, maar toch zit het er echt in, hoor. Daarom
zijn wij zo blij, als er eens iets ongewoons ge
beurt, zo maar iets geks.
Zo hadden een paar bruiloftgangers pas geleden
een originele en ingewikkelde manier be
dacht om het bruidspaar hun geschenk, een
bedrag van f 100, aan te bieden. Zij maakten
een mooie kist met een deksel, dat dooi middel
van een druk op een knop zou openspringen. In
die kist gingen zes luchtballonnetjes, elk met een
bankbiljet aan een lange draad. Onder brullend
plezier zouden die ballonnen met hun kostbare last
aan de ogen van het bruidspaar voorbij zweven
naar het plafond van de feestzaal waar bruid en
bruidegom ze dan maar met veel geklim en ge
spring moesten zien weg te plukken.
Helaas drukte iemand op straat reeds op het
knopje en het gevolg was dat het Nederlandse
volk nog steeds reikhalzend staat uit te zen naar
zes bankbiljetten met een gezamenlijke waarde van
honderd klinkende guldens, die misschien nog steeds
ergens boven Nederland zweven.
Zulke kleine dingen, die overigens helaas maar
zelden gebeuren, geven ons altijd weer een op-
kikkertje.
AAR TOCH, de mensen om ons heen blijven
de mensen om ons heen en daarom vonden wij
het ook weer zo moedgevend en verheugend, toen
prof. Giorgio Constanzo, het hoofd van een Ita
liaanse etnografische expeditie naar de binnen
landen van Venezuela, bekend maakte dat hij „een
ideale en onnavolgbare gemeenschap van mensen
had gevonden, die elkaar noch doodden noch
bestalen". Prof Constanzo, die pas is teruggekeerd
uit Amerika, zei dat deze mensen, die behoren
tot de Piaroa-stammen en naakt in de tropische
oerwouden leven, toch buitengewoon intelligent
zijn. Och. wie weet, misschien is er nog hoop.
BERNARD.
TRANCO LEVERING OOOR
HET GEHEELE LAND
WIJ RUILEN
&'.edkii;groTiTB
417tlHJ'l.iHl.H'.l>
NADERE INLICHTINGEN VERSCHAFT GAARNE
V. 1840 Va.l. DER l/VL J TEIEP115689
