Gelukkig Nieuwjaar!
2e JAARGANG, JANUARI 1958
No. 11
Uitgave van de Stichting „Onze Brug''
Onder Redactie van A. de Grave-Terwogt
en Tjalie Robinson
Prijs per nummerf 0.25
Kwartaalabonnementf 1.50
Jaarabonnementf6.—
Gironummer 6685
Redactie-adres: Franklinstraat 106 Den Haag
Administratie W. E. Samson, v. Swietcnstr. 76-78
Den Haag
Telefoon Redactie 63.77.86
Halfmaandelijks blad van en voor Nederlanders
die onder de Tropenzon geleefd hebben.
Ons blad heeft op het eind van het vorige jaar
geschud op zijn grondvesten en wij hebben even
gedacht dat wij moesten stoppen. Maar evenals
bij een bijna uite kachel in de morgen van een
nieuwe dag ontdekten wij ergens nog wat smeulen
en we zijn nu bezig met snippers papier, spaantjes
hout en wat eierkolen een nieuw vuur op te
bouwen. Het in ons hart het verlangen naar die
ouwe, goede, tropische hitte. Zullen wij erin
slagen? Met de hulp van onze trouwe lezers
beslist!
Het feit alleen al, dat wij weer en tóch verschijnen
lijkt ons een bewijs dat wij slagen zullen en dat
wij een krant zullen maken zonder weerga. Een
krant die nooit bestaan heeft in Nederland (dat
350 jaren hand in hand leefde met ons geboorte
land!), maar nu bestaan ZAL!
Om even te resumeren: twee maanden terug zak-
ten onze fondsen plotseling gevoelig en leek daar
mee ons lot bezegeld. We konden nog even ver
der, maar bereidden ons voor op het einde.
Waarom het toch geen adieu is geworden?
Misschien omdat we overal zulke stemmen hoor
den als „Zie je wel?"! in alle variaties van treurig
heid tot spijt enja, ook voldoening. Zo
zijn er!
Nou, zulke dingen kan je niet nemen. Op de een
of andere manier zijn we toch wel nazaten van
een volk dat 400 jaar geleden niet Spaans wilde
worden en 15 jaar geleden niet Duits. Er is in
dit bloed achter een bruine huid een soort koppig
heid overgebleven om te willen blijven bestaan
zoals we zijn. Er zijn een paar beurzen weer open
gegaan. (Heil, tij bioscoopjes en patates frites al
leen kan een mens niet leven naast dit geestdoden
de werk in deze maatschappij!) en dus rollen we
weer verder. Nog steeds zonder hulp van welke
maatschappelijke groep in Holland ook.
Daar zijn we werkelijk trots op. vVij hoeven niet
te leven van andermans gratie. De weg naar de
Nederlandse pers is NIET open (ondanks al het
gezwijmel over persvrijheid en „gelijke rechten voor
iedereen"), nu maken we onze eigen pers. Het
klinkt verwaten met dit .voetbalblaadje maar
we geloven in Hans Andersen en zijn sprookje
van het lelijke eendje dat een zwaan wordt.
Ja, al zijn wij „maar" Indischen, wij hebben ver
mogens in ons, die ons kunnen uitdragen vér boven
het normale en beperkte. Als we maar denken aan
zulke mixtiezen-kunstenaars in Zuid- en Midden-
Amerika als Gabriele Mistral, Machado d Assis,
Diego Rivera, Haya de la Torre Gilbete Freyre,
Yma Sumac, Oscar Niemeyer en honderden, hon
derden anderen. Ja. als wij maar willen, MIILLEN.
Een eerste stap in de goede richting is de durf, bru
taliteit en eerlijkheid om in discussie te treden mof
de redactie. Lees dus in dit nummer ook het ar
tikel „Pro of contra redactie". 'Hier is een redac
tie van Indische mensen. Hier is een redactie, die
geen enkel eerlijk stuk opzij legt. Hier is een re
dactie, die zich NIET bewust is van onfeilbaarheid,
die nog veel van haar lezers hoopt te leren. Maar
vooral ook: schrijf, schrijf, schrijf. Heb je geleefd.
mensen met je bruine vel, GETUIG DAN! Of heb
je in Indië1) alleen maar gemaft, gegeten en
ge-gojang kaki? NEEN, nietwaar? Vooruit, pak
je pen. Begin.
Dit is een nieuw jaar. Laat dit geen suf sleurjaar
worden achter een lege wens bij de jaarwisseling.
Doe drie dingen: 1. blijf abonné, 2. schrijf vijf
stukjes voor Onze Brug, 3. Win tien abonnees.
Dan hebben wij iets gemaakt wat wij nog nooit ge
maakt hebben: een eigen krant die op eigen ver
diensten staat en leeft.
Waar wij dus het nieuwe jaar mee ingaan, zijn
niet de beste wensen, maar de eenvoudigste presta
ties. Dan wordt het een goed jaar ook zónder beste
En nu in Nederland en Nieuw Guinea.
wensen. DE REDACTIE.
NW. GUINEA EN DE GEBEURTENISSEN
IN INDONESIË.
Uiteraard hebben de verbazingwekkende gebeur
tenissen in Nw. Guinea ook grote beroering ver
wekt in het nabije Nw. Guinea. Hier voelde men
een sterk verlangen zich hechter aaneen te slui
ten. O.a. hield de Gouverneur een radiorede in
deze geest ter gelegenheid van de Koninkrijksdag.
Dat is 15 december, de dag dat het Koninkrijk
een nieuwe vorm kreeg van samenwerking tussen
zelfstandige rijksdelen, waarin de West met Ne
derland is verenigd.
In deze rede schetste de Gouverneur de loop der
gebeurtenissen in de afgelopen acht jaar betref
fende Nw. Guinea als geschilpunt tussen Neder
land en Indonesië, waarbij Nederland koppig voet
bij stuk gehouden had, waarna hij zijn rede besloot
met de volgende verzekering:
„Het einde der gebeurtenissen valt thans niet te
overzien. De thans in Indonesië heersende verwar
ring laat het maken van voorspellingen niet toe.
Ik weet alieen dit, en dat wil ik U, na al wat
gij welllicht gehoord hebt van Indonesische radio
stations, op deze Koninkrijksdag toeroepen: er be
staat geen enkele reden voor ongerustheid omtrent
de houding der Nederlandse Regering. Nederland
is minder dan ooit geneigd te wijken voor Indo
nesische dreigementen en chantage.
De Regering wordt daarbij gesteund door de die
pe verontwaardiging, die als een golf over het Ne
derlandse volk is heengegaan. Het zal de rechte
loosheid, waaraan zijn burgers zijn blootgesteld,
niet licht vergeten. Daarom roep ik u op deze
Koninkrijksdag op tot vertrouwen in uw regering,
die het voornemen haar woord gestand te doen
jegens u en jegens dit land, geenszins heeft laten
varen.
Vertrouwt die Regering en geeft uw krachten aan
dit land.
Voor de vrije toekomst van Nieuw-Guinea zijn in
deze dagen door anderen grote offers gebracht.
Het moet ons een erezaak zijn de handen ineen te
slaan en voort te gaan met de opbouw van dit
land met inzet van onze gehele persoon en dit te
doen in het bewustzijn, dat wij samen één zijn."
AAN DE LEZERS IN NW. GUINEA.
Eén van de bezuinigingen, die het uitgeven van
Onze Brug toch nog mogelijk maken, treft speciaal
de lezers in Nw. Guinea, die voortaan het blad
niet per lucht- maar per zeepost zullen krijgen. De
redactie vindt het zelf wel het ergst, want zij
weet dat deze lezers tóch al zo'n gebrek hebben
aan lectuur, maar voorlopig is het een eerste zaak
in leven te blijven. Het spreekt vanzelf dat het
herstellen van het luchtpostcontact bovenaan de
lijst staat, zodra er weer ruimer ademgehaald kan
worden.
Wie in Nw. Guinea helpt uit eigen middelen mee
om dit mogelijk te maken. Zend daartoe een privé
postwisseltje aan mevr. A. de Grave, Franklin
straat 106, Den Haag. Verantwoording volgt in
dit blad. Bij voorbaat mijn hartelijke dank "oer
uw hulp. A. de G.
EEN KLEINERE KRANT.
Ons blad komt nu uit in een enigszins beknotte
vorm. Uit de strijd met de ondergang hebben we
ons kunnen redden, maar met verlies van twee
pagina's, zodat onze lezers er nu maar 4 krijgen
i.pl.v. 6. Misschien zullen sommige lezers zich
te kort gedaan voelen, maar wij, die eerst dachten
dat het er voortaan nul zouden worden, zijn met
4 pagina's meer dan tevreden.
Deze 4 pagina's zullen gauw weer kunnen uit
groeien tot 6, als wij meer abonné s winnen. U
hoeft er maar een paar te winnen, deze nieuwe
lingen winnen er ook wel een paar, enzovoort.
Misschien maken we dit jaar nog van een twee
maandelijks blad een weekblad. En dan zal het
werkelijk niet aan de redactie te danken zijn, maar
aan onze lezers en donateurs.
110.000 WERKLOZEN.
Het totaal aantal werklozen in Nederland heeft
het onrustbarende cijfer bereikt van 110.000. En
daar komen dan nog enkele duizenden van have
en goed berooide Indische Nederlanders bij. Er
zijn er, die er zeer verbitterd over zijn dat voor
deze uit Indonesië afkomstige vluchtelingen minder
qedaan wordt dan voor b.v. de slachtoffers van
de watersnood in 1953 of zelfs maar voor de
Hongaren. 'Maar in de kop van dit berichtje staat
ook wel één van de redenen. Ook mogen wij niet
vergeten dat per slot van rekening de Indische
groep zelf de handen niet uit de mouwen steekt,
verdeeld als zij is over heel Nederland en verdeeld
als zij is door onverschilligheid t.a.v. elkanders be
langen en ,deeën. De alg :mene roestand is echter
van die aard, dat een verergering niet onmogelijk
is. Als wij ons niet hechter aaneensluiten, kunnen
we onszelf nooit goed helpen!
