Rini Carpentier Alting
CV) Casa Koetjing
KIMM Indische spekkoek
Lieve Troelletje,
Onze heel hartelijke dank voor het toezenden van het recept voor spekkoek,
werkelijk bijzonder aardig van je en ik hoop nog eens de tijd, moed etc. te vin
den, om het ook inderdaad te maken. Het is alweer een aantal maanden geleden
dat we zo iets hebben geproefd.
Een bijzonder lieve nicht en neef van
mij hebben nl. een unieke kerst- en
nieuwjaarsgroet, de origineelste van
allemaal. Je raadt het nooit! Hoewel
we hen zelden of nooit zien, of juist
daardoor, sturen ze ons elk jaar een
klein stukje spekkoek, verrukkelijke
spekkoek. Ik kan me niets heerlijkers
voorstellen, ik ben verslaafd aan spek
koek. Ik hoef er maar aan te denken
en er gaat een wereld van herinnerin
gen aan beelden, geuren, toestanden
en plaatsen- voor me open. Deson
danks heb ik het nooit gewaagd er een
te gaan bakken. Als ik erover begon
werd er zuinig gekeken en gezegd: dat
is HEEL moeilijk, erg duur, kost uren
tijd, vereist vakmanschap. Snel ont
moedigd als ik nu eenmaal ben, heb ik
dan ook nooit een poging ondernomen
zo iets zaligs te 'vervaardigen', want
maken is er een te simpel woord voor.
Gelukkig voor mij was er een echte,
lieve dame in Oengaran, die soms zo'n
heerlijke spekkoek voor me bakte en
die aan mijn Vader meegaf. Misschien
was hij niet alleen voor mij bestemd,
maar gelukkig hielden mijn ouders er
niet van. Met plezier denk ik nog aan
stille middagen, zo na de lunch, aan
mijn schemerige kamer, huiswerk ma
kend op de koele, marmeren vloer, alle
rommel om me heen, punt spekkoek in
de hand. Was die verorberd, dan kon
er geen weerstand geboden worden
aan de verleiding nog een plakje te
gaan halen. Tocht naar de spenkamer,
weer terug, en zo maar door en door
tot óp! Schandalig gewoon, maar zooo
zalig! Nog steeds denk ik met grote
dankbaarheid aan de mevrouw uit
Oengaran, de dame van de spekkoek.
Kwam ik ergens op bezoek en ont
waarde spekkoek bij de theetafel, dan
kon ik nergens anders meer naar kij
ken, het water liep me in de mond tot
ik eindelijk een akelig dun plakje in
ontvangst mocht nemen en vol spijt
moest aanzien dat de rest werd weg
gehaald en opgeborgen. Soms kochten
we een spekkoek bij Toko Oen, ook
bijzonder goed, maar toch heel anders
dan die van mevrouw Oengaran. Later
in Nederland tracteerden we ons zelf
wel eens op een spekkoek, zo tegen
Kerstmis en Nieuwjaar, ook goed hoor,
helemaal prima, maar toch nooit zo als
toen vroeger op die stille middagen.
Behalve dan die van de lieve nicht en
neef, die werkelijk voortreffelijk is.
Helemaal het toppunt van zaligheid
was het toen zelfs tot helemaal hier,
op het Amandeleiland, het pakje met
de spekkoekgroet zijn weg vond. Met
een kopje verse koffie, op het terras,
in de zon, onder de druivenranken
hebben we vroom en aandachtig zitten
proeven en genieten van die spek
koek-groet. Spekkoek onder de drui
venrankenhoe bestaat het
wat hebben we het weer goed
Nog een andere, lieve dame bakte wel
eens machtige tulbanden. Die tulban
den van mevrouw Vrijdags waren on
vergetelijk, goudglanzend, roomzacht
en luchtig, heel zoet en zélig vet.
Nooit heb ik meer een dergelijke tul
band geproefd. Mevrouw Vrijdags was
een Belgische, meen ik, de echtgenote
van de bekende herenkapper in Sema-
rang, waar ook mijn Vader zich liet
knippen. Soms, als hij thuis kwam en
ik onmiddellijk zag dat hij naar de kap
per was geweest, zwol rondom mijn
maag de begeerte hoopvol tot water
tandende proporties aan en hoe groot
was de vreugde niet als er inderdaad
zo'n wondermooie tulband in de auto
bleek te staan I Niet alleen de tul
banden waren wonderschoon, de ver
halen van meneer Vrijdags waren even
wonderlijk. Als jongeman was hij met
een zeilschip, rond de Kaap, naar In-
dië gekomen. Daar had hij overal rond
gezworven en ongelooflijk veel mee
gemaakt. Dikwijls denk ik met spijt aan
al die kostelijke verhalen van de goe
de meneer Vrijdags. Waarom heeft
niemand ze ooit opgeschreven? Hoe
veel prachtige verhalen zijn er niet
verloren gegaan? Ach jaHoe dan
ook, die tulbanden waren zo machtig
dat zelfs ik ze niet in één middag kon
verorberen.
Nog een zoete, heel prille herinnering:
de kinderverjaardagstaartjes van Mai-
son Petrie. Prachtige, welgeschapen,
genoeglijke, groenglimmende kikkers.
Kikkertaartjes met wijdopen, hard-
roze bekken, smachtende, uitpuilen
de gele room-ogen en soms zo'n
lief gezichtje, gewoon zonde om op
te eten. Als je in volle bewondering
dit pracht-exemplaar in ogenschouw
nam, en je deed er wat lang over, was
er altijd wel een leukerd die je gezicht
erin drukte. Bah!
Petrie had ook verrukkelijk ijs en met
de komst van de Demmo, reed er zelfs
een ijs-demmo van Petrie rond, die
's avonds ook wel eens helemaal tot
Tjandi doordrong. Het was een vrij
hopeloze toestand, de huizen lagen
ver van de weg, de Demmo maakte
een oorverdovend kabaal en er zullen
vrij veel zeer teleurgestelde kinderen
vruchteloos hebben staan brullen om
de aandacht van de verkopers te trek
ken.
Verjaardagsfeestjes. Herinneringen
aan witte jurken met strookjes, linten
in het haar, zweterig omklemde pak-
jps, angstaanjagend gejoel en gestoei
alom. Hoogtepunt was toch wel als
de vader van de jarige, geassisteerd
door kebon en djongos, de oplating
van de luchtballon dirigeerde. Nog zie
ik voor me de al wat schemerige tuin
vol grote, oude bomen, een gazon aan
de rand van een soort afgrond, wijds
vergezicht over de vlakte van Sema-
rang. Aan de rand van het grasveld
staat de djongos op een wiebelende
stoel, één arm hoog opgetild, het top
je van de nog slappe luchtballon in de
hand. Verder een zenuwachtige kebon
op zijn hurken, bezig met spiritus en
een spons, die onderaan de ballon
moet komen te hangen. Onderwijl legt
met heldere en enthousiaste stem de
vader van de jarige uit wat er nu alle
maal gaat gebeuren, en waaróm dat
nu wel gebeurt. In de grootste span
ning staan alle kinders er afwachtend
omheen te dringen. Pa steekt de spons
aan - vvvloemp - windzucht - hele bal
lon in de fik
Haastige vluchtsprong van de djongos,
whadoeh, de stoel valt om, op de ke
bon die achterover is gestort! En ge
lachen dat we hebben - want er was
nog een aantal balonnen. Na de zo
veelste poging zwol het ragdunne pa
pieren omhulsel ritselend op. Op het
juiste moment losgelaten zweefde het
wonder statig en stilletjes weg, een
warmrood lichtpuntje in de donkere
avondhemel, steeds kleiner en klei
ner tot heel ver, ver weg.
Ach, zoete herinneringen van toen
vroeger, opgehaald bij een stukje
spekkoek onder de druivenranken, ook
heel ver, ver weg van waar ze eenmaal
ontstonden.
Dag, liefs,
RINI.
Stort f 16.50 op giro 158225 en
U ontvangt een spekkoek van
ca. 500 gram, in speciale ver
pakking, franco thuis.
"KIMM", Joh. Verhulststraat 98
Amsterdam-Z. Tel. 020 - 72 84 61
Mallorca .4
11
