Een weekendje Bandung
en Lembang anno 1978 (slot]
Aan de overkant van het kruispunt ligt de SMP III (Sekolah
Mengenah Pertama) de vroegere Mulo (Javastraat/Sumatra-
straat) in keurige staat verkerend met zijn karakteristieke
zuiltjes. We rijden verder de Jl. Sumatra op, slaan rechtsaf
en vinden aan de linkerhand het vroegere Insulindepark.
Nu is er een zeer complete speel/verkeerstuin in aange
legd (Taman Lalulintas genaamd). Ook hier is weinig ver
anderd, de HBS is er nog, het Dep. van Oorlog is er nog
steeds; zij het vla-geel geverfd en ook het Paleis van de
Legercommandant is er nog onveranderd. In het huis van
Dr. Wisse (Sumatraweg 27) is, nadat er jarenlang een be
kend radiostation (Radio Mara 27) was ondergebracht, in
1976 aangekocht door de Universiteit Pasoendan. Dr. Wisse
"leeft nog steeds" bij vele Bandoengers. Ik heb de naam
heek vaak horen vallen. Zijn er nog mensen, die Dr. Knoch
kennen? Gynaecoloog? Die heeft nl. nog steeds zijn praktijk
in Bandung, aan de Dagoweg, niet ver van het kruispunt
Dagoweg/Multatuliboulevard/Rembrandtstraat.
Na de "Sumatrabuurt" te hebben verkend, reden we rich
ting Jl. Cimanuk/Progo, de buurt achter de "Gedoeng Saté";
via de Jl. Ceram reden we naar de Jl. Riau; in het oude
Molukkenpark staat nog steeds het door Juffrouw Rueb
vervaardigde standbeeld van pastoor H. C. Verbraak. Ook
hier weer een drukte van belang; de scholen gingen net
uit, hetgeen altijd een schouwspel van krioelende betja's
oplevert. Vele scholieren hebben hun vas,te "Langanan",
die al een kwartier voor het uitgaan van de school zich
bij de uitgang hebben geposteerd, vaak van de gelegen
heid gebruik makend wat siroop, wat "bubur katjang hijau"
of Mie Baso te nuttigen (en dat lekkers voor zo'n Rp. 50,
Ondanks sterk afraden van Europeanen, die heus het beste
met me voorhadden, heb ik me tot nu toe nooit onbetuigd
gelaten en heb letterlijk "van alles" bij deze tukangs langs
de kant van de weg gekocht en heb er nooit iets aan over
gehouden, ja toch een gevoel van niet kenjang zijn, maar
dat komt, omdat de porties niet op een Europees lichaam
van bijna 2 meter zijn berekend
Uitzicht op de Tjikapundung (foto: J. C. van Hoogeveen)
We slaan links af de Jl. Cimanuk in.
Ik heb hier in de jaren 1973-1974
heerlijk gewoond als "budjangan" in
het paviljoen van Nr. 12, precies op
de kruising met de Jl. Progo. Heerlijk
gewoond, rustige buurt, de Pasar Tji-
hapit vlakbij en een goede P. D.
winkel in de Jl. Lombok. Op mijn wan
delingen viel het me bijvoorbeeld op,
dat in de Jl. Tjiwulan de blauwe e-
maille nummerbordjes vóór de huizen
nog aanwezig waren en dat er zelfs
nog (indertijd door de gemeente ge
plaatste?) vooroorlogse(?) gasfornui
zen in de keukens staan. Wel zou
deze buurt achter de Gedung Saté
erg angker zijn, vele huiseigenaren
kunnen U wel een "eigenaardiq" ver
haal opdissen. Zelf heb ik trouwens
driemaal iets "onverklaarbaars" mee
gemaakt. Ik had er toen een getuige
bij, maar dit artikel leent zich niet voor
mystieke verhalen (Hayuu... wie weet
zich nog de spelletjes als Djai Lang-
kung te herinneren?
Na de Gedung Saté uitgebreid ge
fotografeerd en gefilmd te hebben,
rijden we weer Jl. Dago waarts, rich
ting Noorden. Bij de S.M.A. I (Sekolah
Mengenah Atas), het vroegere Lyceum
slaan we even links af om langs de
ITB (Technische Hoge School) te rijden
en om daarna langs de Dierentuin,
waar het vooral op zondag ei en eivol
is, met vooral mensen "van buiten",
allemaal keurig gekleed en nog wat
onwennig in de schoenen (zonder
sokken) die, zo valt op de gezichten
van de "oedjangs" af te lezen, te klein
zijn gekocht of nog lang niet zijn in
gelopen. Ook hier heerst altijd een
gezellige drukte "Bandros", "Goren-
gan Sampeu", "Mie Baso", "Tjombro",
"ès..èèssèèèèssskriempi
sang goreng en nog meer voor de lief
hebbers, "Tjobian wae Gan
Vervolgens komen we via de voorma
lige Kromhoutweg weer op de Jl. Da-
go en vervolgen onze weg naar het
"Dago-theehuis", dat momenteel ge
rund wordt door de "Universiteit Pa-
djadjaran", keurig onderhouden, nette
stoeltjes, draaimolens, schommels voor
de kinderen eneen schitterend
uitzicht voor natuurliefhebbers. Ook
's avonds bij helder weer een schitte
rend gezicht, alhoewel de vrijdag- en
zaterdagavonden er speciaal voor de
jongelui tussen de 15 en 20 jaar schij
nen te zijn, die hier een rustig plekje
hopen te vinden, om er dan achter te
komen, dat het ook hier door de drukte
weinig romantisch is
Vanuit het theehuis is het een korte
wandeling naar de Dagowaterval. Ook
deze keer is het er te donker, om er
te fotograferen
We besluiten om maar weer eens rich
ting stad te gaan om eens een hapje
te gaan eten in het Hotel Homann.
De Dago waterval
(foto J. C. van Hoogeveen)
12
