se
3£etjii
(IX)
mm
erinnerincjen
^Baden in de ^Qegen
AURORA TRAVEL
SERVICE B.V.
Hallo Bandoeng.
Batavia, november 1946.
In m'n herinnering zie ik me weer
gaan naar de radiozender op het Ko
ningsplein. Het meest passende uni
form aan. Nu tweeëndertig jaar gele
den. Wat een eeuwigheid.
Frappant vind ik het dat sommige her
inneringen, zelfs na een eeuwigheid
en ondanks de voortwoekerende slij
tageslag in het geheugen, onverslijt
baar blijken te zijn. Ze moeten wel met
een hamer en beitel diep in het ge
heugen geslagen zijn anders bestaat
het niet.
Ik was dus op weg naar de radiozen
der die de lange-afstandsverbinding
voor m'n telefoontje met thuis zou ver
zorgen waartoe ik door één of andere
legerafkorting - ik meen de RAO - in
de gelegenheid was gesteld.
Hoe dichter ik de zender naderde hoe
zenuwachtiger ik werd. Ja, wat wil je.
Eventjes met thuis bellen was niet zo
maar wat. Veertienduizend kilometers
moesten overbrugd worden plus twee
honderd meter want m'n ouders zaten
niet thuis bij de telefoon maar bij de
kruidenier op de hoek.
In het gebouwtje waar ik me meldde
kreeg ik de gelegenheid m'n zenuwen
wat de baas te worden. Er waren -
toen ook al - enkele wachtenden voor
Het wachten duurde gelukkig niet te
lang, anders zou ik daar de zenuwen
weer van gekregen hebben. M'n naam
werd afgeroepen en ik kon in een
soort cabine naar binnen gaan. Nou,
en daar sta je dan moederziel alleen,
niemand in de buurt die me even weg
wijs kon maken. Het zweet brak me
dubbel uit van de zenuwen en de hit
te in de cabine. Er zat niet anders voor
me op dan iets te gaan doen. Dus
zette ik de koptelefoon op en begon
hallo te roepen in de kelkvormige
spreekbuis voor me. Door de kopte
lefoon hoorde ik een golvend geruis.
M'n hallo-geroep werd niet in dank
aanvaard want een geïrriteerde vrou
wenstem vroeg me alsjeblieft te stop
pen met roepen en een ogenblikje te
wachten. Na het ogenblikje klonk weer
die vrouwenstem in de koptelefoon
maar nu opgewekt en aanmoedigend.
"Spreekt u maar", zei de stem.
Ja, spreekt u maar. Makkelijk praten.
Door de spanning was ik de begin-
draad kwijt van het draadloos gesprek.
Ineens schoot me een paradeolaat van
de Nederlandstalige Top Tien van ver
voor de tweede wereldoorlog me in
gedachte. Echt zo'n ijsbrekertje om
mee te beginnen vond ik. Zonder me
te bedenken vloog het: "Hallo Ban
doeng. Ja moeder hier ben iK", vanaf
We woonden toen in de Kerklaan, in
het vooroorlogse Batavia, de straat
naast de Haantjeskerk. Het was maar
een korte straat met hoog-uit twintig
huizen. Maar er woonden wel tachtig
kinderen in die korte straat.
We vonden het in die tijd altijd heerlijk
als het hard regende, echter zonder
bliksem of donder. Alle kinderen tot
en met twaalf jaar renden dan de
straat op, alleen gekleed in een kort
broekje en de meisjes hadden boven
dien een hemdje aan. En dan was
het baden-in-de-regen geblazen. We
speelden krijgertje in de regen, klom
men in de kletsnatte bomen en had
den dolle pret. De ouders zaten in de
voorgalerij stilletjes mee te lachen om
hun gekke kinderen. Soms konden en
kele kinderen, die de bomen in ge
klauterd waren, er niet meer uitkomen.
Grinnikend kwam de kebon dan red
ding brengen. Die plaatste een ladder
tegen de stam van de boom en hielp
de stommeling, die er wel in-, maar
niet uit kon weer naar beneden.
Als we genoeg hadden van het ge
draaf en gepoedel, liepen we naar
huis, doken de badkamer in en spoel
den ons schoon. Inmiddels had moe
der in de eetkamer een tikar gespreid
met daarnaast op een lage tafel een
grote ketel met bandrèk, de bekende
warme gemberdrank uit ons oude In-
dië. Als we lekker warm gewreven wa
ren en luchtige kleren hadden aan
getrokken, gingen we op de tikar
zitten met een ganzenbord-spel en
kregen bandrèk te drinken, heerlijk.
Meestal liet moeder de baboe koewee
rangi kopen en deze eenvoudige trac-
tatie was voor ons in die tijd een ge
weldig smakelijke lekkernij. We speel
den ganzenbord en gebruikten als in
zet gebakken pinda's, katjang garing
asin, zo gezegd. Meestal verdween het
grootste deel in onze monden, in-
plaats van in de pot.
Altijd waren er enkele buurtkinderen,
die met ons meededen. Van een goede
warme avondmaaltijd was dan geen
sprake meer, want we waren al zat
van de vele katjang. Nou, ja, voor een
enkele keer vonden onze ouders dat
niet erg. Al met al was het toch een
reuze fijne tijd.
Als het nu in Holland zo hard regent
en de meeste kinderen zich stom zit
ten te vervelen, denk ik dikwijls: Wat
hebben wij het in onze jeugd in Indië
toch heerlijk gehad, deze herinnerin
gen kan niemand ons ooit afnemen.
V. E. BROOKMAN-SWART
het Koningsplein te Batavia de ether
in.
Wij zijn blijkbaar een hitgevoelige fa
milie want het antwoord van m'n moe
der was: "Dag, lieve jongen". Uiter
aard zonder snik omdat ons gesprek
toch niet te rijmen was. We praatten
wat voor de vuist weg in de ruimte over
de koetjes en de kalfjes in de familie.
Je houdt het niet voor mogelijk wat je
nog in drie minuten af kunt praten.
Nu moet ik toegeven dat ik de ruimte
had voor nieuwtjes want ik hoefde ge
lukkig niet uitgebreid te vertellen dat
alles met me goed ging en wat er al
zo bij hoort. Dat hadden ze 's morgens
al gelezen in de brief die ze van me
ontvangen hadden, vertelde m'n moe
der.
Gek he, dat zo'n herinnering, drie mi
nuutjes maar uit m'n leven, onverslijt
baar is, terwijl ik andere dingen en
gebeurtenissen met de beste wil van
de wereld die ik in me heb, me niet
meer kan herinneren. En ik bén een
mens van goede wil als het voor me
zelf is.
Zo kan ik me niet meer herinneren
waar ik m'n wekelijkse brief naar huis
mee schreef. Was dat nu een kroon
tjespen of een vulpen. Ik weet het niet
meer. En zo kan ik nog wel even
doorgaan. "Had je maar een dagboek
bij moeten houden, stommerd", ver
wijt ik me vaak.
Een dagboek. Kom, wie deed nu zo
iets stoms.
J. BLOKKER
|i:iiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiliiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii!iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiinn|
I l
Management:
Ans Fanggidaej-Jongkind
Wim Simon
Vakkundige Voorlichting
voor reizen naar
INDONESIË
Individuele vliegreizen naar
Amerika, Australië, Canada,
j Hongkong, Japan, Singapore,
Taiwan en Thailand
Cruises in het Verre Oosten
Reserveringen Greyhound
Reisverzekeringen
Visabemiddeling
Kantooruren:
maandag t/m vrijdag 09.00-16.45 uur
zaterdag 09.00-12.00 uur
Clauskinderenweg 28
Amsterdam - Osdorp 1018
Tel. 020- 19 93 77 19 93 96
liiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiNiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiI
20
