POIRRIÉ
JAN KORVER I
Het vertrek van Jan Korver (mijn zwa
ger) en zijn gezin naar de U.S.A. was
inderdaad een lot uit de loterij die hij
op 7 oktober 1958 trok in kamer 111 van
t Amsterdamse Carlton Hotel, waar de
Amerikaanse zakenman David Davis,
artistiek directeur van de "American
Greetings Corporation" een miljoenen
industrie in prentbriefkaarten, destijds
op talentenjacht in Europa, zitting
hield.
Na een aantal jaren in die enorme
prentbriefkaartenfabriek in Cleveland
(Ohio) als ontwerper te hebben ge
werkt, is hij later als "zelfstandige
kunstenaar" in Baton Rouge (Louisana)
gaan wonen en werken.
De zekerheid die Rijklof van Goens
uitspreekt dat het hem in het land van
Uncle Sam wel goed zal gaan is juist,
hoewel zij toch ook wel door zeer
diepe dalen hebben moeten gaan!
Stelt de schrijver van het artikel er
prijs op om nader over Jan Korver te
worden geinformeerd, dan kan hij zich
uiteraard te allen tijde met mij in ver
binding stellen.
T. Vertommen
Olympialaan 4
Eindhoven
JAN KORVER II
Hij is jarenlang een trouw abonnee van
ons blad geweest en Tjalie Robinson
kende hem vrij goed. Waarvandaan
weet ik niet. Maar ons contact met
hem, toen we. in Californië woonden
is buitengewoon "vruchtbaar en geu
rig geweest. Tjalie en Roy Steevensz
kwamen namelijk op het lumineuze
idee om pala- en rosestroop in de
States te introduceren en eventueel
een fabrikant zo gek te krijgen ze te
produceren en op de markt te brengen.
Wat er allemaal aan vastzat is een
boeiend lang verhaal met een abrupt
einde: het ging allemaal niet door. In
tussen had Jan Korver voor ons etiket
ten getekend met een notemuskaat en
een roos, zo mooi dat ze op een kunst
expositie hadden kunnen hangen. Hij
tekende schitterend, voor mij is Jan
Korver "the memory of rose and
nutmeg".
Lilian D.
FRANSE BUURT EN FRANSE NAMEN
Even moet ik toch vertellen met hoe
veel genoegen ik het artikel van Dr.
de Graaf over de Franse buurt gelezen
heb. Ik was weer terug in de vierde
klas te Salatiga en schreef met letters
dun op, dik neer: "Jean fume la pipe
de Papa".
In Semarang had je de zaak van Mauri
ce Wolff, naar zijn achternaam te oor
delen een Lotharinger. Daar kochten
mijn ouders schoenen, hoeden, kleren,
nadat we per rijtuig van Salatiga ge
komen waren. Ik ruik nog het leer en
voel nog hoe ongemakkelijk je zat op
de bank met rechte rug. Ik pulkte altijd
de knopen uit de leren bekleding (ge-
capitoneerd). Laarsjes met veters, die
ik op het "land" natuurlijk dadelijk uit
trok. Toen ik elf jaar was en oo Salati
ga school ging, kocht mijn moeder een
beeldige hoed van Italiaans stro voor
me. Sommige kinderen werden zo ja
loers, dat ze met die hoed in het
speeluur gingen voetballen! In 1937,
toen we voorgoed naar Patria gingen,
kocht i-k bij Wolff een frotté badjas.
Dan had je Maison Mourgues, de
kapper. En tal van Franse namen uit de
kennissenkring van mijn ouders schie
ten me te binnen. Duchateau, Brunetde
Rochebrune, Du Perron, Jeantie, Bé
dier de PrairieVerder namen als
Bloys van Treslong (Prins), onze hotel
houder van Kalitaman De la Rive Box
en Maison Hoogvelt Semarang, dat
geheel op franse leest was geschoeid
(patisserie). De heer Dezentjé van Am
pel stamde af van de franse kok van
de soesoehoenan (het was een naams
verbastering). En zo zou je kunnen
doorgaan. Ducelle bijvoorbeeld!
Verder was er nog een leuk stukje
over Hotel Slier in Solo. Daar logeer
den we altijd als mijn ouders naar de
kraton gingen met Garebeg Mulud. Ze
moesten me op alle mogelijke manie
ren paaien als ze wegreden en ik met
de baboe in Slier achterbleef/Ik her
inner me dat we de dag erop dan naar
de dierentuin gingen, waar dé pauw
mijn grote bewondering had.
EMS. I. H. VAN SOEST
"BONTEKOE"
In tegenstelling tot hetgeen op pag. 17
van Moesson nr. 7 wordt beweerd, was
de heer Reints Bok geen handelsman,
doch gouvernements-ambtenaar, werk
zaam bij de Algemene Rekenkamer te
Batavia. Na zijn pensionering was mijn
oom R. Reints Bok administrateur bij
de Gemeentelijke Visveiling te Pasar
Ikan, voor welke betrekking hij uiter
mate geschikt was, gezien zijn emi
nente kennis betreffende de Indone
sische visserij te Batavia. Hij was me
de-oprichter van de Bataviase Jacht
club en later erelid.
Terloops moge worden vermeld dat
wijlen mijn oom de uitgebreidste en
mooiste verzameling postzegels had,
uitsluitend met betrekking tot het oude
Nederlands Indië.
W. R. F. BOK
halte
"Leuk hè Pa, net als toen vroeger bij jullie
in de regentijd
tV* V
Nog steeds is het regentijd in Indonesië
