KNUS
36 PRACHTIGE
ANSICHTKAARTEN
uit het land van Nooit Winter
Een originele serie van de mooi
ste plekjes en de prettigste din
gen uit Indonesië, gefotografeerd
door lezers van Moesson.
6 stuks f 3,50 porto 80 ct.
per stuk 0,75. De complete se
rie van 36 voor f 20,incl. porto
BOEKHANDEL MOESSON
taal andere klimaatsfeer een winterse
dag iets verrukkelijks wezen! Daar zou
ik zelfs een tijdlang de tropenzon niet
voor willen inruilen. Goddank voor ons
hier, komt na elke naargeestige winter
tijd: de Hollandse lente! Onze lente,
die is uniek! Als een gift van de goden
zelf.
In brieven van Uw Indovrienden wordt
Holland altijd afgekraakt? Dat spijt mij
méér dan ik hier tot uitdrukking kan
brengen. Wat zullen zij U met hun
brieven moeten vervelen! Ik geloof U
direkt, want een "Hollander" (onge
acht waar zijn wieg eens stond!) kan
kert nu eenmaal graag. Overigens een
beruchte Hollandse eigenschap. Ik ben
geabonneerd op allerlei bladen, tijd
schriften, van zowel linkse als rechtse
signatuur: ze schrijven eigenlijk nooit
iets goeds over Holland! Alles schijnt
hier hopeloos en fout te gaan! Het zij
zo
Ik geloof niet, dat dit hoeft te beteke
nen, dat een Nederlander, die op het
land, waar hij zijn domicilie heeft, kan
kert, persé een tegenzin in dat land
heeft. Ergens, juist ondanks dat ge
kanker, blijft het voor de meesten
toch: "dat kleine, belachlijk lieve, lieve
Holland!" (Woorden van Wim Kan!)
Holland met Indonesië vergelijken?
Onzinnige opgave. Jan Greshoff was
het, die eens ergens schreef: "Met alle
vóór- en tegens, ik ben en blijf Neder
lander, zoals een eikeboom een eike
boom is en blijft! Tragisch de ontwor
telden, die die zekerheid missen."
Het teren op een verleden, dat er niet
meer is, niet bestaat dus, is als het
jagen op iets uit een ver verwijderd
schimmenrijk. Een bezigheid, die ner
gens toe leidt.
Veel liefs aan Soerabaia, onze oude
krokodillenstad, waar ik tot aan mijn
laatste snik een ongelooflijk gróót
zwak voor zal houden(mijn jeugd,
mijn jeugd I I I adoe, zó lang, lang, lang
geleden!
HETTY EICHHOLTZ
EEN WINTERMORGEN 1979
De sneeuw die 's nachts gevallen is
dempt de geluiden van de straat. Als
de wekker niet afgegaan was, had ik
me zeker verslapen.
Een blik naar buiten bevestigt het ver
moeden dat er weer een flink pak
sneeuw gevallen is. Een witte wereld,
sprookjesachtig mooi. Je kunt er ech
ter niet naar blijven kijken en dromen,
want er bestaat ook nog zoiets pro
zaïsch als sneeuwruimen behorend bij
de geneugten van het buiten de stad
wonen in huis met tuin.
Je staat buiten. Ik voel me altijd enigs
zins vermomd in mijn winterkleren. De
laarzen met dikke gummi zolen, je
glijdt er niet zo makkelijk mee uit. Mijn
muts moet ik regelmatig over mijn oren
trekken, het heeft de neiging af te val
len omdat ik mijn haar in gevlochten
kondé omhoog gestoken draag.
Het omgaan met een houten sneeuw
schuiver heb ik deze winter wel goed
onder de knie gekregen. Het tuinpad
is gauw genoeg schoongeveegd, in
elk geval zo dat je makkelijk de voor
deur kunt bereiken. Maar dan, om het
huis staan coniferen en als de sneeuw
in dikke lagen op de takken ligt zou
den ze kunnen breken en dat zou na
tuurlijk jammer zijn. dus wat doe je?
Met een bezem de sneeuw eraf schud
den maar doordat ik niet zo groot ben
moet ik vaak boven mijn macht reiken
en kan ik niet zo gauw opzij springen
als de lading naar beneden komt. Het
gevolg laat zich raden. Toch werkt
deze situatie altijd weer op mijn lach
spieren.
Hetzelfde had ik als kind, wanneer de
dikke regendruppels van een tropische
bui je in luttele seconden drijfnat
maakten, ook toen bleef ik schater
lachend staan inplaats van weg te lo
pen. Hetzelfde plezier is er weer, wel
liswaar wat minder luidruchtig van
wege de volwassenheid! maar het is
er.
Vervolgens moet achter het huis rond
het vogelhuisje de sneeuw ook ge
ruimd om voer voor de vogels te
strooien. De huiseend moet vers water
met suiker dat voorkomt te snelle be
vriezing.
Door alle dikke kleren heen ga je de
kou nu toch wel voelen en als je dan
naar binnen gaat en de warmte van het
huis je weer omgeeft en een warm
kopje koffie je van binnen verwarmt en
je met genoegen naar buiten kijkt, dan
onderga je een behagelijkheid die een
echte winter je alleen kan geven.
M. S. van HEYST
WINTER IN GRONINGEN
Wah dok, als Winter hier in Groningen,
beroerd. Ik weet wel, U wil een "bloem
lezing" over de Winter: dit is de mijne.
Betul, over de Winter 1979, met z'n
20 graden en meer onder nul en z'n
andere "ongemakken" valt niet mooi
te praten.
Leest U maar. Eén Winter morgen in
Groningen.
Natuurlijk hebben wij centrale verwar
ming, lange onderbroek en beremuts
maar toch je handen, je voelt, kaya
gringgingen. Je wil weg. Auto inge
sneeuwd. Biar niet ingesneeuwd, ken
toch niet starten. Lopen, goed voor
hart en bloedvaten, ken niet.
Sneeuwduinen van vier tot vijf meter
hoog. Sörö. Je denkt, wag even, ik
poekoel teroes. Naar de grote weg.
Met de bus. Je graaft je letterlijk met
een schep naar de bushalte. Busnya
ister al. Boleh, deze! Alleen busnya
kosong. Afgesloten. Misschien mogok.
De Oosten-Wind blaast je in het ge
zicht. Besterft 't van de kou. Pulang.
Thuis. Je pakt twee borrels, drukt je
dijen stijf tegen de cv. en kijkt naar
buiten. Pas dan vind je de Winter mooi.
Zet de radio aan. Instinktief voel je een
noodsituatie. Betul! Hilversum II is-
terniet. Daarvoor in de plaats zend
Radio-Noord uit. Crisis Centrum hoor
je. Duizend militairen worden ingezet
om twintig dorpen te ontzetten. Man
van dertig jaar dood gevroren toen hij
boodschappen deed voor z'n gezin.
Helicopters worden ingezet voor trans
port van zieken en andere precaire ge
vallen. Mijn Politie scanner staat rood
gloeiend. Ineens vind je de Winter niet
mooi meer. Je wordt treurig. Je lange
onderbroek begint te kriebelen, ergens.
Bij je eigen denk je dan, die blanda's
nog niet zo erg, maar hun weer, Cilaka!
Op zulke momenten denk ik, steevast,
zat ik maar bij U dok, aan de Jl. Raya
Diponeqoro.
HENKIE HARTOG
Hoe men ook over Winter denken mag, er kan niet ontkend worden dat hij erg veelzijdig is:
kou, vriezen, ijzel sneeuw, regen, storm, donker, spruitjes, erwtensoep, stamppot, zuurkool, warme chocolademelk win
terjas, sjaal handschoenen, griep, verkouden, uitglijden, gebroken ledematen, schaatsen, skieën, sleeën sneeuwpoppen
sneeuwwandelingen, gordijnen dicht, lampen en pyama aan, open haard, kachel hoog, knus, binnen etc., etc.
Een van de betere karaktertrekken van de winter is zijn neiging om mensen naar binnen te drijven. Binnen waar het warm
en veilig is. Laat het buiten maar koud en vies zijn, binnen zit je goed.
En wanneer mensen binnen zijn gaan ze het zich gezellig maken. Ze gaan bijvoorbeeld met elkaar praten. De qezins-
band wordt hierdoor versterkt. Men kan en/of wil geen kant uit. Men is op elkaar aangewezen. Zo'n samenzijn in de
winter noemt men knus
RALPH BOEKHOLT
12
