POSTZEGELS
zitten, nu en dan rolde je zelfs je bed
bijna uitl Koestiah zat naast me op de
grond en klampte zich jammerend aan
het bed vast: "Non! Koestiah zo bang,
Non! En zo koud, Non, zo koud!" Ze
zat maar bij me te bibberen en te kla
gen; ik kreeg haar de hut niet meer
uit: als het schip verging en we zouden
verdrinken, dan mafcr met mij samen.
Nu van één kant was het ook wel ge
makkelijk om haar bij me te hebben:
ze kon iets voor me halen en onze po's
wegdragen en zo. Daar is ze trouwens
één keer languit mee gevallen, omdat
ze zich in de gang maar met één hand
aan de leuning kon vasthouden. "Al
lah!" hoorde ik. "Allah! Tjilaka, Non!"
De steward moest er bij komen om
de boel op te dweilen; die schold haar
de huid vol. In het Engels natuurlijk en
zij riep terug: "Minta ampon! Saja
poenja salah. Minta ampon!" Die jonge
vlegel ging wat te ver, vond ik: hij
maakte haar voor 'ape' uit en voor
'you dirty black monkey', zodat ik nu
toch maar besloot om naar buiten te
gaan en haar tegen hem te bescher
men. "Hou je mond, jijl" riep ik terwijl
ik me met beide handen aan de leuning
vastklampte, "I'll tell the captain!" Nou,
toen kalmeerde hij gauw en mompelde
iets van dat het hem speet. En Koes
tiah mij weer om vergeving smeken
omdat ik voor haar m'n bed uit had
moeten komen.
Louisa moest er weer verschrikkelijk
om lachen. Ik geloof dat ze dronken
was en niet goed meer besefte wat er
precies gebeurde: ze had een hele
fles brandy (cognac) mee naar bed
genomen; midden in de nacht had ik
haar al horen zingen van 'Zo gaat
Jantje naar de bliksem toe.'
Enfin, het leed is weer geleden, de zee
is weer kalm en we zitten nu al bijna
in het Engels kanaal, schijnt het. En
morgen is het Kerstmis! Dat kan nog
net aan boord gevierd worden voor
we in Engeland aankomen. Ik ben
benieuwd!
Dicht bij Isle of Wight
Nou, we hebben dan Kerstmis op z'n
Engels gehad. Een met rode linten en
strikken en rozetten en papieren kerst
klokken versierde eetzaal, feestdiner
met gebraden kalkoen en champagne
en een pudding waar je je tanden op
stukbijt, maar die schijnt bij Christmas
te horen en zij zelf zweren er bij, die
Engelsen, er is niets dat bij hun plum
pudding haalt.
Maar moet je horen: Dick komt me
vertellen dat ik die avond aan de
Captain's table ben uitgenodigd! Een
hele eer! Hij had dat blijkbaar bekok
stoofd en was er dan ook niet zuinig
trots op. Mevrouw van Everdonck keek
een beetje sip: ze vond natuurlijk
dat haar en haar Kolonel die eer te
beurt had moeten vallen. Nou, maar
Henrietje dus aan de Captain's table.
De kapitein zelf als mijn tafelheer! De
eerste stuurman aan mijn andere zijde,
en ik kon John en zijn Miss Freckles
net in het gezicht zien.
Na het dessert hield de kapitein een
afscheidsspeech, de Kolonel als oud
ste passagier bedankte vanaf zijn ta
fel voor de hele zaal; we hieven de
glazen, de muziek speelde God Save
The Queen en toen mocht er gedanst
worden. Wat overkomt me daar? De
kapitein maakt een buiging voor me;
er wordt geapplaudiseerd en daar
gaan we! Een al wat oudere man, al
licht, eerder word je geen kapitein van
een groot schip. Mooie zilvergrijze
bakkebaardjes. Maar hij brengt het er
nog voortreffelijk af. Miss Freckles
groen van nijd; ik heb het zelf in m'n
opwinding niet gezien, ik hoorde het
later van Freddie; je kon het trouwens
wel op je vingers natellen.
Nou komt het. De kapitein brengt me
z'n dankbetuiging, ik maak een keuri
ge revérence. De tweede dans gun ik
natuurlijk aan Dick, die er recht op
heeft, bovendien walst hij zalig, zoals
je weet.
Hou je nou even vast, kind. Wat ge
beurt er. Midden onder de dans trekt
hij me ineens naar zich toe en geeft
me een zoen. Ik was nergens op ver
dacht en kon niet meer op tijd mijn
wang terugtrekken. "Wat moet dèt be
tekenen? Ben je nou helemaal gek
geworden?" zeg ik en stoot hem van
me af. Ik schaam me dood voor al die
mensen, maar ze beginnen te lachen
en wijzen op een takje dat van het
plafond hangt, vlak boven onze hoof
den. Ik snap er niets meer van. Heb jij
al wel eens van een mistletoe ge
hoord? Zo heet zo'n takje en als een
man je bij het dansen onder de mistle
toe weet te krijgen, mag hij je een
zoen geven! Nou, maar ik bedank je,
zeg! Pieter krijgt een beroerte als hij
het straks hoort! Ik zeg tegen Dick:
"Nu dans ik de hele avond niet meer.
Met niemand!" en ik loop meteen de
zaal uit naar het damessalon er naast,
waar niemand is. Dick achter me aan,
hoewel hij daar eigenlijk niet eens be
hoort te komen. Hij verontschuldigt
zich, het spijt hem vreselijk, hij had
me misschien eerst moeten waar
schuwen, maar hij had gedacht dat ik
dat wel zou weten: elk meisje kent
dat Kerstgebruik toch: onder de mist
letoe"Elk Engels meisje, dat kan
wel", zeg ik, "maar toevallig ben ik
geen Engels meisje; toevallig ben ik
een Hollands meisje en bovendien heb
ik een verloofde. Als die hier op het
ogenblik was, zou hij wel even met je
afrekenen."
Waarop hij: "Je bent verloofd, ik weet
het, Henriette, Miss Springtime, maar
jij weet niet dat ik madly in love met
je ben." "Hou je mond, dat wil ik niet
horen," zeg ik. Nou, en toen gebeurde
alles tegelijk. Hij grijpt me vast, drukt
me tegen zich aan en wil me op de
mond zoenen; meteen krijgt hij een
klap om z'n oren dat hij zowat tegen
de grond tuimelt, en daar staat John,
rood van woede, en geeft hem nog een
paar oplawaaien. Die jongens aan het
vechten. Ik gil om hulp. Wie komt er
aan? De Kolonel! En nu zie ik toch
HOTEL "DE RUITER" HOUTHEM
bij Valkenburg (Z.L.), St. Gerlach 43
tel. 04406 - 4 03 18.
Riant uitzicht op het Geuldal
doet denken aan de mooie rustige om
geving van de Preanger
Zeer geschikt voor diegenen die op me
disch advies een rustkuur moeten onder
gaan.
Met dieet-patiënten wordt rekening ge
houden
Alle kamers centraal verwarmd en voorzien
van warm en koud stromend water.
Prijzen per persoon en per dag; incl. be
diening en B.T.W. Logies met ontbijt
f 25,— p.p.p.d. Half pension 35,p.p.
p.d. Kamer met douche en toilet, logies
met ontbijt 35,p.p.p.d. Kamer met dou
che en toilet half pension f 45,p.p.p.d.
Te koop:
Prachtige Indonesia Postzegel
verzameling, compleet, Postfris.
Te zien:
23 en 24 augustus a.s.
Jaarsveldstraat 139, Den Haag.
Tel. 070-67 58 30
hoe sterk zo'n oud-officier nog is met
z'n zeventig jaren of zo en hoe hij
weet op te treden. Hij pakt John met de
ene hand bij de schouder en Dick met
de andere hand en zegt: "Willen de
herenwillen de gentlemen zich
misschien ook als gentlemen gedra
gen?" Nou, John bood hem natuurlijk
dadelijk zijn excuses aan; Dick kon er
niets uitkrijgen, die hield de hand voor
z'n mond en haalde z'n zakdoek te
voorschijn om het bloed van zijn kin
af te vegen: één van z'n tanden zat
los. De volgende dag was hij hem
kwijt, toch wel weer zielig.
Nou, je kunt wel begrijpen, zeg, ik
wist me niet te bergen. Het hele schip
had het er over: wat er precies was
gebeurd? John en Dick keken elkaar
niet meer aan. Louisa boos op mij: '<Je
hebt hem natuurlijk eerst geadjakt. Ja,
ik weet het wel: om John jaloers te
maken. En toen die arme Dick dacht:
ze wil graag, toenI" Ik heb maar
niets teruggezegd: zij moet het nodig
over adjakken hebben!
Mevrouw van Everdonck moest na
tuurlijk ook het naadje van de kous
weten. "Mijn man vertrouwde die En
gelse jongelui al een hele tijd niet
meer," zei ze. Wie bedoelde ze nu
nu eigenlijk: Dick of John?
Ik ben maar zoveel mogelijk in de hut
gebleven; aan dek was het toch gru
welijk koud; door het beslagen glas
van m'n patrijspoort keek ik naar de
mistige wereld van Isle of Wight.
"Non... Non... die bomen helemaal
kaal," zei Koestiah verschrikt; zoiets
had ik ook nooit eerder gezien. "Is
Holland net zo, Non?" "Ja, Holland zal
wel net zo zijn," zei ik.
(wordt vervolgd)
10
