Nieuws uit Indonesië
POIRRIÉ
Na de devaluatie is de toestand in
Indonesië nog altijd moeilijk.
Er wordt wat gesold met de „Kenop
15", de devaluatie van de Rp op 15
naar 16! Opgezet met de bedoeling,
de export te vergroten (omdat de olie
niet meer voldoende opbracht om de
opbouw te kunnen financieren), mel
den de kranten telkens nieuwe vin
dingen, die de export moeten stimu
leren en zodoende Kenop 15" tot een
goed resultaat moeten brengen.
Zo heeft men nu in West-Java een fa
briek geopend, die ,,Bekitjots" (slak
ken) gaat verwerken voor de export.
De Hr. Ibnu Sutowo is een van de
commissarissen. Ik hoop maar van
harte, dat ze een groot succes zullen
behalen (en dat is zeer wel mogelijk
ook!),want die ellendige beesten heb
ben mijn hele orchideeën-aanplant
opgevreten. Maar de laatste tijd kom
je in de pers ook heel alarmerende
berichten tegen. In „Berita Buana" van
7 juli is de Consumenten-verg.in een
pers-communiqué te keer gegaan tegen
de sterke stijging van de berasprijzen
en vooral tegen een ongelukkige uit
lating van de „Bulog" (Buro Logistik),
dat men de prijsstijging van de beras
maar toeliet, om de tani's ook een
voordeeltje te gunnen. De Consumen
ten-verg. zegt, dat de „Bulog" is op
gericht om de prijzen van eerste
levensbehoeften stabiel te houden en
dat van een prijsstijging van de beras
niet de tani, maar alleen de tengulaks
en de grote tussenhandel profiteren.
Blijkbaar geschrokken spuit de „Bu
log" nu tonnen en tonnen beras op
de pasars van Jakarta. Veel resultaat
zie je er nog niet van! Om de sterke
prijsstijging van koffie tegen te gaan,
heeft de regering de export daarvan
verboden. Maar nu klagen de expor
teurs („Berita Buana"), dat ze dan
hun bedrijf wel kunnen opdoeken, en
dat Indonesië zijn markten voorgoed
zal verliezen. De maïs-aanplant gaat
sterk achteruit („Merdeka" van 7 juli)
omdat de „Bulog" zulke lage prijzen
biedt, dat de aanplant niet meer lonend
is.
Volgend jaar zal ons land geen beras
meer behoeven te importeren vertelde
de Minister van Voorlichting. Maar
"Merdeka" van 6 dezer vertelde, dat
de "lumbungs" in West-Java vrijwel
leeg staan.
"Merdeka" van 7 juli meldde, dat de
textiel-bedrijven in Noord-Sumatra nog
maar op 15 tot 20% van hun capaci
teit werken, daar ze de grondstoffen
niet meer kunnen betalen.
Je weet gewoon niet meer, wat je er
van moet denken. En wat er waar is
van al die critiek
Het ergste is de critiek van de Ban-
ken-sector ("Merdeka" van 7 juli). De
particuliere Banken, die - zo wordt
verteld - gedurende "Pelita II" (2e 5-
jarenplan) door de Bank Indonesia tot
een stabiele groep waren gemaakt,
verkeren sinds "Kenop 15" in een
noodtoestand door gebrek aan liqui
de middelen i.v.m. de sterk verhoog
de crediet-behoeften. Drs. Barli Ha-
lim verklaarde in commissie VI van
't parlement, dat de opbouw bedreigd
wordt door de verliezen, die aanne
mers lijden i.v.m. de sterke stijging
van de grondstofprijzen. Dat is lo
gisch. Maar je ziet voorlopig geen
stilstand in de bouw. Noch in de re-
gerings- noch in de particuliere sec
tor. Rookgerei mag voortaan alleen
maar tegen banderolprijs verkocht
worden. Maar de straatventers en de
warongs kunnen niet volgens bande
rol verkopen, want dan werken ze
immers voor noppes! Sigaretten mo
gen niet meer "ketengan" (per stuk)
verkocht worden. Maar dat gebeurt
toch en in het openbaar. Want hoe
zou anders de kleine man, die op z'n
hoogst Rp. 600,- per dag verdient aan
rookgerei kunnen komen, wanneer een
pakje kretek al Rp. 25Ó,- kost? Wat
kun je daar redelijkerwijze tegen doen?
De totaal prijs van kreteks is voor de
kleine man met 10 tot 20% boven de
(verhoogde) banderolprijs gekomen.
De venters werken toch ook niet voor
de lol alleen?! Het is een gesol van
jewelste! Je kunt ook niet weten, wat
nu werkelijk geweten moet worden
aan "Kenop 15" en wat aan mis-ma-
nagement en wat aan gewone kwade
wil. Maar één ding is zeker, het leven
is ontzettend duur geworden en dat
kan niet geweten worden aan de par
ticuliere handel alleen. Eergisteren
moest ik dringend "Voltaren" tablet
ten hebben (tegen reumatiek). De re-
gerings-apotheek vroeg Rp. 168,- per
tablet, maar had ze niet in voorraad.
Gelukkg! Want bij een particuliere a-
potheek kreeg ik ze voor Rp. 120,-
per tabletSoms denk ik weieens,
dat de economen, die ons bestel re
gelen en allemaal in het buitenland
afgestudeerd zijn (Europa en Amerika
voornamelijk), te lang buiten ons land
zijn gebleven, zodat ze de gewoonten
en behoeften van het eigen volk niet
meer kennen. Laat staan de zeer bij
zondere lijnen, waarlangs de Indone
sische economie zich vanouds be
weegt. En ook, dat het zeer te betreu
ren valt, dat het economische onder
wijs niet meer een gedegen bestude
ring van de geschiedenis (algemene)
kent. Zo bijvoorbeeld, dat je nog zo
mooie economische richtlijnen kan uit
vaardigen, die een toonbeeld zijn van
vernuft. Maar wanneer je moet werken
met uitvoerders (de ambtenaren), die
onderbetaald zijn en vooral geen ge
waarborgde oude dag hebben, dan kun
je die mooie richtlijnen wel op je buik
schrijven. Wie kan nu behoorlijk wer
ken (laat staan controleren), wanneer
hij in de tweede helft van de maand al
niet meer weet bij welke geldschieter
hij nog terecht kan om morgen de
belandja te betalen? En wel heel zeker
weet, dat hij bij zijn pensionering (56
jaar) zonder meer een halve of hele
bedelaar zal zijn en zijn opgroeiende
kinderen de sigaar zullen zijn. Mej.
Ida Kusumawardani te Madiun vertelt
in "Berita Buana", dat ze vanwege
haar hoge cijfers op de middelbare
school met een beurs heeft mogen
studeren. Maar nu ze haar eind heeft
gehaald, kan ze niet verder, omdat
haar vader als gepensioneerde (die
dus geen 13e maand uitbetaald kreeg)
het toegangsgeld voor de "Akademi
Industri" te Yogyakarta niet betalen
kan. Toch is ze voor het selectie-exa
men met glans geslaagd. JammerI
Alles bij elkaar vraag je je toch af,
wanneer er een eind zal komen aan
de "penyesuaian" (aanpassing) van
"Kenop 15" en wat dan het resultaat
zal zijn.
Bogor, juli '79.
AGUS DARUCH
KORTE BERICHTEN
De duurste weg ooit in Indonesië ge
bouwd, nadert zijn voltooiing: het is
de weg Jakarta-Bogor-Tjiawi. Het stuk
Jakarta-Bogor werd in maart 1978 vol
tooid. De aansluiting naar Tjiawi, zal
naar verwacht wordt, in augustus van
dit jaar gereedkomen.
De weg (van 59 km) zal dan 600 mil
joen Rupiah per km gekost hebben.
Het is een tolweg. Voor een personen
auto betaalt men Rp. 300 (1.50) voor
het traject Jakarta-Tjiteureup, voor het
traject Jakara-Bogor het dubbele. Men
verwachtte, dat per dag 3000 voer
tuigen van de weg gebruik zouden
maken, maar thans reeds is het aan
tal 5000 per dag.
Tot dusver bouwden Indonesische
scheepswerven verenigd in de Indone
sian Shipbuilding Industries Association
schepen tot ongeveer 1000 ton. Perta-
mina, de oliemaatschappij, heeft nu een
order verstrekt voor de bouw van tank
scheepjes van 3000 ton. Ook gaat een
van de werven een tinbagger bouwen,
(lees verder volg. pagina, 1e kolom, boven)
Tante Trui is altijd gek geweest op
betjaks
20
