JSrteven uit een \Uucie
<^jatihouten kiót (9)
FEUILLETON ||||||||||||,l|||||||lllllllllllllll,llllllllllllllllllinillllllllll,l,lllllllllllllllllllllll,llllllllin
CD /CS I JOH AN FABRICIUS
9
Het allerbelangrijkste heb ik je nu
nog niet verteld: ik draag m'n haar
anders! Freddie dacht dat het leuk
zou staan als ik het van achteren hoog
opmaakte, met een scheiding vóór in
het midden en dan met pijpekrullen.
"Mag ik het doen?" vroeg hij. "Kun jij
dat dan?" "Freddie is maitre coiffeur,"
zei Dick. Nou, wij toen meteen naar de
cabine, Louisa natuurlijk ook mee en
Dick gaf aanwijzingen: "Nog wat ho
ger. Nee, dat is weer te hoog." Je
lacht je dood, kind. We hadden een
geweldige pret daar in die cabine en
ik stond er paf van hoe handig Freddie
dat allemaal deed. Hoe vlot hij de kam
hanteerde en hoe hij de krullen om zijn
vingers draaide, net een echte kapper,
ik vertrouwde me helemaal aan hem
toe. Ik vind het niet altijd even prettig:
zo'n man die aan je haar zit te frutse
len, maar bij Freddie wel. Nou, en toen
was hij klaar en mocht ik in de spiegel
het resultaat zien. Ik was gewoon ver
rukt! "En nu ik!" zei Louisa meteen.
"Kun je mij ook doen? Maar dan weer
anders, hoor, niet precies hetzelfde!"
Nou, als zij het niet gezegd had, dan ik
wel!
Mijn nieuwe coiffure was een succès
fou. Ik wachtte al benieuwd af of John
er ook iets van zou zeggen. Natuurlijk
zag hij het meteen. Hij zei niets, keek
me alleen maar zo'n beetje lachend
aan, half spottend, maar ook alsof hij
dacht: Niet slecht, meisje. Juffrouw
Sproeten draaide het hoofd af. Als ze
durfde, zou ze Freddie vast vragen of
hij haar óók wilde doen. Dat zouden
ze allemaal geloof ik wel willen! Maar
Freddie heeft een héél exclusieve
cliëntèle, zegt hij!
Je zult wel denken: ze schrijft wél dat
ze met Dick danst en met die jonge
Engelse officieren, maar nooit met
Freddie. Gisteravond zei ik tegen hem:
"En nu wil ik eens met jou." Maar
meteen dat hij zijn hand om mijn mid
del legde, voelde ik al dat hij niet wist
hoe hij dat moest doen. Ik hoef jou
niet te vertellen, Loes, hoe afschuwe
lijk het is als je je onder het walsen
niet stevig in je rug gesteund voelt,
zodat je als vrouw onbezorgd achter
over kunt leunen en je aan de dans
overgeven; ik ken niets zaligers dan
zo rond te zwieren tot je ervan duizelt.
Maar daar heeft die goeie Freddie
geen benul van. Hij zweert dat hij
danslessen heeft genomen, maar ik
geloof er niet veel van. Daar zit het
'm trouwens niet in. Ik weet zelf niet
goed wèt het eigenlijk is, maar ik pas
wel op dat ik hem geen tweede keer
om een wals vraag. Nee, dan Dick!
Die heeft het vanzelf en hij probeert
je intussen nog van alles en nog wat
in het oor te fluisteren ook! Ik heb
het hem nu maar eens stevig gezegd:
"Als je daar niet mee ophoudt, ga je
maar met een ander dansen. Met Miss
Freckles bijvoorbeeld." "Ik wil geen
ruzie met John," zegt de schooier dan.
Hij had altijd al veel praatjes, maar die
getrouwde vrouw, je weet wel, waar
hij toen bijna mee betrapt werd, die
is met haar man in Cairo achterge
bleven, dus nu hoeft hij zich nergens
meer zorgen over te maken en kan
z'n gang gaan!
tussen Gibraltar en Southampton
18 december
Nou, in Gibraltar weer van hetzelfde
laken een pak: we mochten de wal
niet op! Uit de verte konden we naar
de beroemde rots kijken en naar het
fort met de Engelse vlag in top.
"Vroeger waaide daar ons roodwit-
blauw," zei de Kolonel bitter, "alwéér
iets wat we ons door die vermaledeide
Engelsen hebben laten afpikken!" Ik
geloof dat hij er het liefste weer met
een troep soldaten op af zou zijn ge
gaan om er weer de Hollandse vlag
te planten - John zal nu wel weer voor
een paar dagen bij hem uit de gratie
zijn! Louisa is minder haatdragend: die
zit alweer achter de paar Engelse of
ficieren aan die in Gibraltar aan boord
zijn gekomen.
Ze probeert het tussen John en mij
weer goed te maken, heel lief van
haar hoor, maar ik heb er geen be
hoefte aan. "Het was ook werkelijk
niet erg fijngevoelig van je om dat
flesje parfum aan die meid van je te
geven. Hoe kón je zoiets doen, Jetje?"
zei ze vanmorgen. ('Jetje' is het nu in
eens; moet ik nu soms ook "Loetje'
zeggen?) "Als een man je zoiets aan
biedt, om je te laten zien hoeveel hij
om je geeft?" "Dat had hij niet te
doen," zei ik, "hij weet dat ik ver
loofd ben." "Nou ja, maar daar dacht
hij op dat ogenblik misschien niet aan.
Hij heeft hem nooit gezien, die Pieter
van jou en wat heeft dat nou helemaal
te betekenen, zo'n beetje zoutwater
liefde? Dat gaat weer in rook op zodra
je van het schip af bent! Je doet maar
net als een bèbèk, weet je wel, je
schudt het uit je veren! Ik zal je eens
wat zeggen, kind, een wijze raad: grijp
het leven als het je de kans geeft,
dat doe ik ook!"
Ja, dat weet ik wel: dat zij dat doet,
helaas voor haar met niet al te veel
succes tot nu toe. "Hou nou alsjeblieft
eens op over John," zeg ik, "ik wil zijn
naam niet meer horen." "Weet je dat
wel zeker?" "Ja, dat weet ik zeker."
"Goed, ik hou m'n mond al, je zult mij
niet meer over hem horen. Je bent hem
trouwens toch al kwijt." "Hoe bedoel
je: kwijt?" ben ik ook nog zo stom te
vragen. Zij in triomf: "Hij is nu immers
helemaal weg van dat Engelse meisje?
Die ambassadeursdochter?" Ik wou
nog terugzeggen: "Dat doet hij al
leen maar om mij te ergeren," maar
het leek me verstandiger om mijn me
ning verder maar voor mezelf te hou
den; ik bedwong me nog net op tijd.
Zeg, nou moet ik je nog iets over
Koestiah vertellen: die kwam gister
morgen ineens weer als Cleopatra de
hut binnen; ik viel zowat flauw van het
luchtje dat van haar uitstroomde; ik
was weer in de souks van Cairo! "Wat
is dat, Koestiah? Wat bezielt je in
godsnaam? Heb je je nu tóch weer met
die minjak wangi ingesmeerd?" Ze
keek me hulpeloos aan. "U hebt mij
toch gegéven, Non, dat flesje?" "Ja
goed, maar niet voor hier aan boord.
Later in Batavia geeft het niet meer,
als je eens erg lekker wilt ruiken,
maar hier wil ik het niet hebben. Be
slist niet, hoor je. Je hebt toch wel ge
zien hoe boos toewan Djön er over
werd?" "Ja, Non." "Goed, ga je dan
maar wassen en kom terug als je dat
luchtje kwijt bent." "Ja, Non." Maar ze
bleef nog staan. Zoiets heb ik nog
nooit met haar meegemaakt! "Heb je
me niet gehoord, Koestiah?" "Jawel,
Non." Nou, eindelijk besloot ze dan
maar op te krassen, maar ik kreeg
ineens met haar te doen toen ik tranen
in haar ogen zag.
Louisa lag op haar bed te stikken van
het lachen. "Wat heb jij nou weer?"
vroeg ik. "Ze doet het om een man,"
zei Louisa. "Om een man? Om wie
dan?" "Weet ik dat? Ik zeg je dat ze
verliefd is." Nu moest ik bijna lachen.
"Verliefd? Koestiah verliefd?" "Waar
om niet? Waarom zou ze niet verliefd
kunnen zijn? Waarom jij wel en zij
niet?" Daarmee bracht ze me even in
de war, want ik wist niet precies hoe
ze dat bedoelde, maar ik liet natuurlijk
niets merken, ik zei: "Op haar leef
tijd?" "Daar is geen leeftijd voor."
Ik liet haar toen verder maar praten.
Zij wil alles altijd in een romantisch
licht zien, zelfs bij mijn goeie ouwe
Koestiah! Achteraf begrijp ik het wel:
Koestiah heeft zich zo'n beetje als
dame willen voordoen tegenover de
Engelse stewards en stewardessen, die
haar als een wezen van minder soort
beschouwen. En daarmee zal ze zich
in hun ogen alleen nog maar belache
lijker hebben gemaakt.
27 december
Ik heb je een paar dagen niet kunnen
schrijven door het afschuwelijke weer
dat we hadden. Die golf van Biscaje
is berucht, zeggen ze, nou, daar kan
ik dan nu van meepraten. Ik werd ge
woon weer bang, net als die eerste
nacht tussen Batavia en Singapore. Zo
verschrikkelijk als dat schip tekeer
ging! Zeeziek was ik nu niet meer,
maar ik bleef toch maar in bed liggen,
want je kon nauwelijks op een stoel
(lees verder volgende pagina)
