Op zoek naar tienduizend dingen
"Een herinnering aan iemand, aan iets dat gebeurde,
kan ergens bijna tastbaar blijven hangen
Maria Dermoüt
M. Soetjahjo
"Waar was een mooiere baai?" (Maria Dermoüt)
Een vriendelijke en gulle uitnodiging om mee naar Ambon
te gaan werd zonder lang nadenken aangenomen. Nadat
mijn heftigste dankbaarheidsgevoelens wat bezonken waren,
kwam een wens naar boven, het verlangen om de Tiendui
zend Dingen te bezoeken, die Maria Dermoüt zo meesterlijk
beschreven heeft. De charmante, bijna dromerige manier,
waarop zij het vertelt, wekt bij de lezer de onweerstaanbare
begeerte op, om het beschrevene te zien, en dan te sterven
(niet eerder).
Na een soepele vlucht met de Fokker 28 op een hoogte
van 25.000 voet en een snelheid van 300 mijl per uur
kwamen we op het vliegveld Laha (Ambon) aan. Als U mij
vraagt, hoeveel uren we gevlogen hebben, dan weet ik
het niet. Want bij de eerste tussenlanding op Ujungpandang
(Makassar) moesten we onze horloges één uur en op het
eindpunt (Ambon) nogmaals één uur achteruit zetten.
Zo zijn we in de war gekomen, hoe lang we echt ge
vlogen hebben. Misschien ruim drie uren. U mag wel van
geluk spreken, dat U bij een reis van Vlissingen naar Gro
ningen helemaal niets aan Uw horloge hoeft te veranderen.
Wij werden ondergebracht in een knus hotelletje, "HALONG
INN" genaamd, waarvan het bijzondere en het aantrekke
lijke ligt in het feit, dat èn de kantine én de kamers op
enkele stappen liggen van de binnenbaai.
Ik geloof niet, dat ik er bij hoef te vertellen, wat daarvan
de voordelen zijn. Ik laat het aan Uw fantasie over. In de
stad zijn er nog meer geriefelijke hotels met de voordelen
van dicht bij alles te zijn (Halong is 7 km van Ambon-stad),
maar met de nadelen van het geraas van het verkeer en
de stoffigheid. Dan kan men net zo goed in Rotterdam of
Jakarta zitten, want "de stad aan de grote baai" is erg
druk geworden, met pretenties van een grote stad, met
zelfs een night-club (Naitklab).
"Zo onaards licht
Dit zei Maria Dermoüt, toen zij een maannacht over de Bin
nenbaai beschreef. Wij willen hierbij voegen, dat het zon
licht ook iets eigens heeft, als het de baai overgiet. Hierbij
is het wel noodzakelijk, zo nu en dan onze zonnebril af te
doen, om licht en kleuren te bewonderen, onze katja mata
donkèrr bedoel ik.
De eerste de beste, die met een goedkoop toestelletje een
kleurenfoto maakt,krijgt tot zijn verbazing van de fotograaf
opnamen in de hand die er net uitzien als ansichtkaarten
met de meest onwaarschijnlijke overdreven kleuren en
kleurschakeringen. Wie het nog nooit in werkelijkheid ge
zien heeft, denkt dat de fotograaf, die de film behandeld
heeft trucjes heeft toegepast, die misschien bij de vervaar
diging van ansichtkaarten gewoonlijk worden uitgevoerd.
Foto's: Henkie Hartog
Wij kunnen U verzekeren, dat de werkelijkheid nog onge
looflijker is, dan de foto. Het blauw van de hemel is anders
blauw dan die boven Surabaya of Scheveningen, veel in
tensiever en zuiverder, misschien ook "onaards". De witte
wolkjes steken fel af tegen de achtergrond van de diep
blauwe lucht en tegen de groene heuvelrug, waar ze schijn
baar bewegingloos boven uitsteken.
Het is een symfonie van tinten, waar voornamelijk alle
schakeringen van geel (zand), lichtgroen, donkergroen,
blauw, donkerpaars de boventoon Voeren. Men verzekerde
ons, dat de paarse kleur van de zee op een diepte van
800 meter en meer wijst.
Niet te vergeten het blauw, waarmee de vrouwen zich
gaarne tooien. Door weerkaatsing van de kleuren van de
natuur krijgt dit blauw een tint, zo zacht en toch zo opval
lend, dat we terecht kunnen spreken van "Ambons Blauw",
net zo specifiek en onvervalst als Delfts Blauw.
Er zijn hier talrijke rotsen (batu), maar niet alle rotsen zijn
zo maar rotsen. Vele batu's hebben een eigen persoonlijk
heid, dus een eigen naam en een eigen geschiedenis.
Zie de foto: Deze rots heet de Batoe Tjape oo (phon).
Tjepe oo betekent hoed (Fr. chapeau, Jav. Tjapil).
Gezicht op de buitenbaai
Met een beetje (veel) fantasie kunnen we de gelijkenis
zien met een bambuhoed, die op zijn punt staat, met de
opening naar boven. Misschien, dat de tand des tijds er
aan schuldig is, dat het nu minder gelijkend is. Ongeveer
150 jaar geleden moet de overeenkomst treffend geweest
Ruim gebruikmakend
van datzelfde beetje
fantasie, vinden we
nog andere "indivi
duele" rotsen, o.a.
de Batoe Gantoeng,
Batu Gadjah, Batoe
Merah en Batoe Me-
dja.
Men zegt, dat er ook
een Batoe Badaoeng
bestaat. Daoen is
blad en deze steen
moet een paar deur
bladen hebben, die
open en dicht kun
nen gaan. Wie het
"Sesam opent U"
zegt, vertelt ons een
van de mooiste en
ontroerendste liede
ren uit die streek.
(Wordt vervolgd)
Batu Tjape o
8
