Een Indo in Hongkong anno 1980
Toen wij medio 1978 de kans kregen naar Hongkong te gaan waar mijn man een
lectoraat aan de University of Hongkong was aangeboden, dacht ik, als meisje
uit Indië: "Hoera, eindelijk weer terug naar de tropen!" Negen lange jaren had
den wij in Holland gewoond om der wille van de kinderen, die naar de middelbare
school moesten. Met veel verdriet hadden we daarom afscheid moeten nemen
van Z.O. Azië, waar we de eerste veertien jaar van ons huwelijk fijn gewoond
hadden (Nieuw Guinea, Singapore). Maar nu was daar die nieuwe kans.
Twee van onze drie kinderen zouden meegaan. De oudste bleef getrouwd achter.
Alles was "naar volle tevredenheid van een ieder" geregeld en we verheugden
ons mateloos op het komende avontuurEn daar zat 'm nu juist de kneep,
tenminste voor mij. Als de verwachtingen te hoog gespannen zijn, is de val naar
de teleurstelling des te dieper.
Lieve mensen, Hongkong is geen In
donesia. Is geen Singapore zelfs. Het
heeft behalve een wat aangenamer
klimaat dan Holland (in de winter hier
daalt het kwik tot plus 7 graden Celcius
en niet lager) totaal niets dat aan onze
Tropen doet denken. Het is een stad
vol en vol gebouwd met torenhoge
flats, die vol en vol zitten met Chine
zen. Bijna vijf miljoen. En allemaal
doen ze westers. Ze kleden zich wes
ters, hebben zelfs hun kleinste optrek
jes en eethuisjes airconditioned, zodat
de typische aanblik van een tropen-
stad: eetstalletjes aan de kant van de
weg met daarbij behorende verrukke
lijke etensgeuren hier bijna helemaal
ontbreekt.
Er is heel weinig groen en dat wordt
steeds minder omdat het wegennet in
en om de stad steeds meer uitgebreid
wordtdóór maar dóórWant al
die mensen willen ook in een superde-
luxe auto rijden. Nergens op de wereld
zie je bijvoorbeeld zoveel Rolls Royces
rijden als hier. Tussendoor: Een van
de duurste hotels hier heeft net een
"vloot" van 9 nieuwe Rolls Royces
besteld om zijn gasten van en naar het
vliegveld te rijden, m.a.w. om slechts
taxi-diensten te doen. De wegen zijn
dan ook volkomen inadequaat. De fi
les van de woonflats naar de binnen
stad 's morgens en 's avonds zijn on
voorstelbaar. Regelingen om verkeers
problemen op te lossen, die in Singa
pore al 10 jaar gelden (en met succes)
zijn hier nog onbekend. Of men wil er
niet aanWij wonen op het eiland
Victoria, dat zo groot is als ongeveer
eenvijfde van de provincie Utrecht, en
daar werken wij ook. Onze jongste, die
op de Engelse middelbare school zit,
"reist" met zijn schoolbus elke mor
gen ruim een uur over een afstandje
van 31/2 kilometer. Dat wil zeggen: hij
reist niet, hij staat meer stil. Onze
dochter heeft een leuke baan bij een
reisbureau. Zij werkt in 't Central Dis
trict, (de beneden stad zouden wij zeg
gen). Voor haar elke ochtend dezelfde
misère. Zij gaat met 't Openbaar Ver
voer; Dubbel-dek bussen net als in
Londen. Maar ook die staan in de file.
Alleen manlief heeft het 100% naar
zijn zin. Ach en dat is ook veel waard.
De Universiteits- en Collegegebouwen
liggen allemaal nogal dicht bij elkaar
rond het grote Queen Mary Hospital.
Ook de flatgebouwen van de docenten
en gezinnen. Daar moeten wij in wonen
want die zijn van de Universiteit, 't Is
ook goed en goedkoop want een
"huis" huren "buiten" zou niet te be
talen zijn. De huur is veel hoger dan
in Holland. (Grond is hier nog kost
baarder door die overbevolking). Een
zeer bescheiden optrekje met 2 sl. ka
mers kost al gauw 2000,4000,
per maand, afhankelijk van de buurt.
En dan heb je wat basis spullen erin
zoals: tafels, stoelen, bedden. Dat
noemt men: fully furnished! 't Is on
voorstelbaar.
Maar wij, van de Universiteit, betalen
een percentage van het salaris aan
huur. Wij zijn bofferds; wonen op de
1e étage van een lage flat (6 verdie
pingen), hebben een hele ruime zit-eet-
muziekkamer in een soort L-vorm, kan-
jieuze keuken, 4 sl. kamers en 2 bad
kamers. En manlief kan van hieruit
lopen naar zijn werk. Gelukkig staat
de flat in een soort parkje, dus de
boomtoppen en het groen reiken tot
op ons grote voorbalkon. Daar zitten
we veel, want ons uitzicht (en dat is
van bijna iedereen hier), is prachtig.
Wij zitten op de Zuid-West punt van
het eiland en kijken uit over de Zuid
Chinese zee met zijn vele eilandjes.
Schepen die van Singapore af komen
zien wij voorbij varen op weg naar de
Victoria haven die ligt tussen 't Noor
den van het eiland en Kowloon. Dat
is 't stuk vaste land van China dat nog
bij Hong Kong hoort. Hong Kong eiland
is eigenlijk een stelletje rotsen en pie
ken bij elkaar. De flats zijn tegen die
rotsflanken opgebouwd, Je hebt dus
nooit overburen en bijna altijd een
mooi uitzicht. Vanuit zee komend (zeg
gen zeelieden wel eens) lijkt 't een
beetje op Rio de Janeiro. Ook de
school van onze jongste bijv. is ge
bouwd tegen de "Peak" aan. Allemaal
gebouwen met grote galerijen op ver
schillende hoogten. En die gebouwen
(je hebt 't talengebouw; 't scheikunde-
en biologiegebouw etc.) zijn onderling
verbonden met trappen, trapjes en ga
lerijen. En zelfs op school is 't uitzicht
prachtig. Alle tussenliggende vrije split-
level plekjes zijn benut. Er zijn bas-
ketbaliveldjes van gemaakt of een
speelterrein of 'n tennisbaan. Er is
zelfs een zwembad. De jongste heeft
't op school dus best getroffen. Hij
gaat ook met plezier naar school moet
ik zeggen en dat ontbrak er in Holland
nog wel eens aan, waar hij in weer en
wind van Vleuten naar Utrecht moest
fietsen. Elke dag op en neer.
Huishouden doen is hier ook geen si
necure. Omdat 't klimaat subtropisch
is, baad en verschoon je je vaak. Dus
veel was (elke dag). Het huis is groot,
dus veel onderhoud. Omdat de Chi
nees zo westers is, liggen de bedien
den (amahs heten ze hier) niet voor
het opscheppen. Een parttime amah
vraagt HK$ 10,00 per uur. (Een HK
dollar is 50 hollandse centen, voor het
gemak) maar met je aangepaste salaris
is HK$ 10 een heel bedrag. Een full
time amah is helemaal niet te betalen,
(lees verder volgende pagina)
Gezicht vanaf de Peak op Hong Kong eiland over de haven naar
het Noorden, naar Kowloon.
Markt in de open lucht in Kowloon
16
