BRIEVEN OVER
lAKt K&Pie^ET
POIRRIÉ IN LAKE KEPLÈSÈT 1980
DAAR KRAAIDE GEEN HAAN NAAR
('-PISANG)
TopAY.- GEMÊMSP pubbel
2. mans.bob<sepebok
"Als je de bochten riiet op han
den en voeten had gemaakt,
had je gewonnen".
Mogen kleine gebeurtenissen in het dagelijkse leven Poir-
rié niet onberoerd laten, ook belangrijke evenementen
hebben zijn onverdeelde aandacht. Door middel van zijn
tekenpen laat hij ons weten hoe hij er over denkt, of welke
associaties bij hem worden opgeroepen. Zo heeft de Olym
pische ijspret op Lake Placid bij hem herinneringen wakker
gemaakt die U voor onwaarschijnlijk zult houden. Maar U
kent Poirrié deze zes jaren nu wel, het is allemaal "èh-
hebeur". Zijn Lake Keplèsèt ligt in de tropen, al die sneeuw
en vorst-ellende is deelnemers en publiek bespaard ge
bleven. Geen 30 graden ónder, maar boven nul was het
daar. Verder vertelt hij bij de tekening van die jongen op
bamboe-ski's het volgende:
"Wij Sumatranen (Poirrié is in Baturadja geboren - red.)
plachten onder elkaar hele tournooien te organiseren in
het klapperboomspringen. Afgekeken van onze voorouders,
de klapperdieven, die bij ontdekking op zo'n blad gingen
zitten, dan door met de parang het ding af te kappen in
glijvlucht vanonderen gingen. Dus niet afgekeken van de
Lampongapen, die de Javanen voor onze stamvaders hou
den. Kunst was nu om door de veerkracht van het klapper
blad over de geboortekampong in de boomtoppen van de
andere kant terecht te komen. Mislukte ook wel eens,
daarom zie je zoveel platte koppen en doorgezakte voeten
bij ons. Ik mocht van Ma nooit meedoen, dus je moet niet
zeggen dat die vent op het plaatje op mij lijkt."
Dat weet U dan alweer. Wij hebben Poirrié voorgesteld een
ethnologische rubriek te beginnen. Hij heeft het aanbod uit
bescheidenheid niet geaccepteerd. Jammer, we zouden
elkaar op een heel andere manier leren kennen
L.D.
PROFESSOR GERRETSON
Tot mijn schrik en verwondering zag ik
in het laatste nummer van Uw blad
van 1 maart, dat Mevr. Ems van Soest
op p. 19 beweert, dat mijn vroegere
leermeester wijlen Prof. Dr. F. C. Ger-
retson, minister van Koloniën geweest
zou zijn. Ik heb voor alle securiteit
Dr. H. J. de Graaf (Velp) net gebeld
en die bevestigde dat Prof. Gerretson
nooit minister van Koloniën ge
weest is. Van 1935-1937 heb ik Prof.
Gerretson meegemaakt in Utrecht, toen
ik Indologie studeerde, als hoogleraar
in de Koloniale Geschiedenis aan de
zogeheten Petroleumfaculteit. Hij had
enkele hobbies ontwikkeld zoals Jan
Pieterszoon Coen en Koning Willem I,
en was een uitermate boeiend docent.
In 1951 werd hij lid van de 1e Kamer
voor de C.H.U., wat hij tot aan zijn
dood 1957) gebleven is. Gerretson
was een uitzonderlijke figuur, die zijn
Nederlanderschap op een uitzonderlij
ke manier beleefd heeft. Typerend voor
de mentaliteit van zijn tijdgenoten was
wel, dat Gerretson nooit gedecoreerd
is. H. D. v. PERNIS
9 Maart '1980. Een laaghangend grijs
grauw wolkendek benadrukt de zware
mistsluier die hoge torenflats, kale bos
sen, stilliggende boten op het roerloze
wateroppervlak van de brede rivier om
tovert tot een landschap dat wil gaan
slapen. Het is bijna ingedommeld, mid
den op de dag. Eén stapje verder en
de mens slaapt hier mee in. Als die
geen herinneringen bezat. Dit éne
stapje komt niet. Het wordt weerhou
den door slechts een artikel in Moes
son nr. 14 van 1 maart jl. 'De KNIL-
officier en het huwelijk.' Dat roept her
inneringen op aan gebeurtenissen waar
geen Kon. besluiten en geen ordon
nanties aan te pas kwamen, maar die
wel waar gebeurd zijn en die mensen
levens gekost hebben.
Tussen de jaren 1920-'30 werkte er in
het Centraal Burger Ziekenhuis te Ba
tavia een Kotagedangs arts die de fout
beging om verliefd te worden op een
Nederlandse ass. apothekeres die daar
ook werkzaam was. Zij verloofden zich.
Voor straf werd de arts overgeplaatst
naar Rengat, een gatje op Sumatra.
De Minangkabauer deed hetzelfde wat
elke Nederlandse Fries in zijn plaats
gedaan zou hebben. Hij liet zijn ver
loofde overkomen. Zij trouwden voor
de penghulu, waardoor de vrouw Indo
nesische werd evenals hun kinderen
later.
Ik zal U het verhaal besparen van de
rampzalige gevolgen die dit ingeluk-
kige gezinnetje door deze overplaat
sing naar de rimboe moest ervaren.
De dokter was soms weken aaneen op
tournee. Zijn vrouw was in bepaalde
omstandigheden aangewezen op in
landse hulp hetgeen haar noodlottig
werd.
Een dorps- en ambtsgenoot van deze
dokter kreeg in die dagen een jaar
strafoverplaatsing voor het feit dat hij
nb. het rauwkostdiëet van de beroem
de Dr. M. O. Birscher Benner aan een
patiënt voorgeschreven had, waar de
directeur van het ziekenhuis tegen was.
Die hield niet van rauwkost. Beide
doktoren heb ik goed gekend.
Laten wij er toch voor waken om niet
mede in te dommelen, ook al zullen de
jaren de realiteit zoals die daar in Ned.
Indië toegepast werd gaan versluieren
gelijk de mist het landschap in Neder
land zachtjes toedekt anno 9 maart
1980.
E. VAN ZANTEN-HASSELMEIJER
5
