INDO'S:
VOORBEELDIG GEÏNTEGREERD
De "etnische minderheden" in het landje aan de voormalige Zuiderzee mogen
zich de laatste tijd verheugen in een politieke en wetenschappelijke belang
stelling. Waar zij dit precies aan te danken hebben is niet geheel duidelijk.
Misschien door de constante komst van ex-rijksgenoten uit de West, het tekort
aan werk en woningen, de problemen rond de illegalen of door het aanzwellend
gemurmel onder de burgerij dat Nederland nu toch wel een beetje vol begint
te raken met allerlei kleuren. Het zal wel een complex van factoren zijn. Nu is
het voor de Indo leuk om te weten dat hij ook tot de "minderheden" behoort
en als zodanig betrokken wordt bij de discussie. De manier waarop Indo's nu
als voorbeeld dienen van een grote minderheidsgroep die zich zonder proble
men heeft weten te integreren in de Nederlandse maatschappij is zonder meer
amusant. Plotsklaps wordt de Indo uit de geassimileerde vergetelheid geplukt,
op het publieke podium geplaatst en tegenover Hollanders, Turken, Marokkanen,
Molukkers, Surinamers etc. ten voorbeeld gesteld als een grote groep die zich
GRAAG en vlug heeft willen aanpassen aan Neerlands Zeden en Gewoonten.
Door de Indo's hebben de deskundigen hoop voor de multi-raciale toekomst van
Nederland. Wat Indo's kunnen, moeten de andere minderheden ook kunnen
en dus zullen er in de toekomst bijvoorbeeld geen rassenrellen ontstaan en zal
er geen of nauwelijks geen discriminatie in Holland voorkomen. Tussen haakjes
moet hierbij bedacht worden dat Indo's geacht worden te behoren bij de
14 mijoen Nederlanders en NIET bij de 3 procent in Nederland woonachtige
minderheden. Laten wij onszelf een kop koffie toebroek inschenken en eens
nadenken.
Uit een door de AVRO gehouden en
quête is gebleken dat de gemiddelde
Nederlander (en in een democratie is
dat dus DE Nederlander) zacht ge
zegd "gereserveerd" staat t.o.v. zijn
niet (geheel) blanke landgenoot cq.
mede-landbewoner. Uit onderzoek is
gebleken dat Nederland niet alleen
vergrijst maar ook verkleurt. Een Su
rinamer is geen Indo evenmin als een
Turk, Marokkaan of wie dan ook dat
is. Alleen al deze drie factoren doen
mij t.a.v. de multi-raciale toekomst van
Nederland minder optimistisch gestemd
zijn dan de terzake deskundigen. Ga
maar na: de Nederlanders zijn nu niet
in het land van de "zwartjes" maar de
zwartjes zijn nu in Nederland en dat is
wel een verschil. Waarom zou de hui
dige "gereserveerdheid" in de toe
komst veranderen in oprechte accep
tatie? En last but not least: zal Neder
land de echte proef van tolerantie kun
nen doorstaan? Wanneer men Indo's
tot voorbeeld maakt van een volmaakt
geruisloos geassimileerde groep mag
men niet vergeten dat Indo's HOL
LANDS bloed hebben en dat ze van
huis uit (te) rustig zijn en erg loyaal.
Gevoelig als ze zijn voor rangen en
standen is het zelden of nooit bij de
meeste Indo's opgekomen om door
het aureool van Nederland en het Ne
derlanderschap heen te prikken en dat
alles in tegenstelling tot menige an
dere minderheidsgroep.
Verder hebben Indo's zich niet snel en
graag aangepast. Verschillende cultu
ren kunnen elkaar gedogen, zij kunnen
nooit versmelten tot één want dan zou
er sprake zijn van geestelijke zelf
moord. En men mag zeggen van de In
do's wat men wil, ze hebben wel dege
lijk een eigen identiteit, eigen normen
en waarden, een eigen opvoeding en
eigen idealen. Dat men al die zaken
altijd genegeerd heeft, onderwaardeert
en verzwijgt is punt twee maar om nu
heel opportunistisch te stellen dat In
do's zich "zo keurig hebben aange
past" getuigt slechts van wishful thin
king t.a.v. de huidige en toekomstige
minderheden-problematiek.
Indo's (voor alle duidelijkheid: ik heb
het over Indo's, Indische-Nederlanders
en niet over Nederlanders van Indische
afkomst, dit laatste door de betrokke
nen ietwat binnensmonds uitgespro
ken) zijn naar Holland gekomen omdat
ze moesten of omdat ze dat op een
gegeven moment wilden. Eenmaal hier
werd scepsis bewaarheid en werden
verwachtingen teniet gedaan, terwijl
het heimwee en verlangen sterker wer
den. Indo droeg echter zijn lot en ging
op zoek naar aanknopingspunten, in
zijn eigen kring en daarbuiten. En wat
dat laatste betreft: zo hij die al ge
vonden zou hebben dan waren die
banden broos omdat juist daar ook
weer die identiteit kwam spelen en
anno 1980, de tijd van het morele en
zedelijke verval, van het wegzagen
van de poten onder waarden en zeker
heden, zal Indo zich steeds meer ver
vreemden van dit land. Wat hij ziet,
hoort en leest, kortom ervaart, botst
frontaal met zijn eigen (voor hem heili
ge) overtuiging en zieleleven. En daar
om zal Indo nooit geheel kunnen komen
tot die al dan niet terecht nagestreef
de harmonie met Nederland en de
Nederlanders. En volgens mij zullen
al die andere minderheden daartoe
ook niet kunnen komen. En weet u
waarom niet? Omdat juist zij niet doen
aan geestelijke nivellering. Grote en
kleine dingen in hun leven zijn voor
hen waardevol en heilig, waard om
voor te strijden waar ook ter wereld.
En daar zal straks de oorzaak te vin
den zijn van de rassenproblemen in
Nederland. Holland krijgt de rekening
gepresenteerd van kolonialisme, arro
gantie, gastvrijheid, betweterigheid,
domheid en vooral van het uithollen
van de historische waarden, maatsta
ven en normen die dit land vroeger
zo'n magnetische aantrekkingskracht
gaven.
Wat ik maar wil zeggen is dit: denken
en praten over minderheden kan al
leen maar zinvol en reëel zijn indien
niet uitgegaan wordt van een vreed
zame maatschappij waarin minder
heden broederlijk zijn opgenomen.
Beide partijen, in ieder geval één van
beide, doen zichzelf dan tekort OM
DAT zij zaken van hun eigen ik op
moeten geven ter wille van de aan
passing. Een aanpassing die noodzake
lijk is om nog enige structuur te be
waren en ter voorkoming van algehele
ondoorzichtigheid en wantoestanden.
Elk volk - en voor mij zijn Indo's ook
een volk - heeft de natuurlijke be
hoefte aan eigenwaarde. Vroeg of laat
zal en moet die eigenwaarde zich etale
ren en wat dat belet, zoals aanpassing,
zal moeten wijken, goedschiks of
kwaadschiks. Indo's doen het goed
schiks, ze schikken dan ook altijd in,
en waarschijnlijk zullen ze dat blijven
doen, hetgeen weer tekenend is voor
halfbloeden in het algemeen en de
Indo in het bijzonder. Maar een al
geheel stilzwijgen van de Indo in
de huidige minderheden-problematiek
acht ik niet juist. Men hoeft zich be
slist niet te conformeren aan andere
minderheden maar het laten horen en
weten - voor de duizendste keer -
dat men een Indo is, een minderheid
met een eigen IK, is een noodzaak, al
was het alleen maar om niet willoos
als voorbeeld gesteld te worden van
een "geruisloos geïntegreerde minder
heid", met andere woorden: de Indo's
waren mensen zonder eigen ziel.
RALPH BOEKHOLT
"Hoe komt het toch, dat jullie zo zalig licht
dansen?"
12
