het beeld van de "reclining Buddha",
ook helemaal in de rots uitgehakt, een
geweldig beeld van zo'n 15 m. 't Is er
donker en de wierooklucht is sterk,
gemengd met de fijnere geur van de
offerbloemen. De geknielde mensen
figuurtjes lijken heel nietig. Als je toch
zo gelooft
Buiten in de felle zon zijn weer de bru
tale aapjes, het haar op de kopjes als
platte rozet-hoedjes, de scharminkels
van honden en de wijde, weidse na
tuur. En de rots begint aardig warm te
worden. Wij haasten ons naar bene
den, drinken ieder een jonge klapper
leeg en gaan verder naar Anuradha-
pura.
Ik heb nog met geen woord gerept over
onze gastheer.
Dr. Stanley Jayawikrama is veearts, in
Colombo afgestudeerd, de dr.-titel in
Canada gehaald. Erg enthousiast, trots
op wat er gepresteerd is in zijn land
op agrarisch gebied. Hij wijst ons pre
cies welke dorpjes gebruik hebben ge
maakt van de "stierendienst", verschil
lende centra voor fokstieren. Elk dorp
dat meer dan 50 koebeesten rijk is,
mag gratis een stier lenen.
Er zijn overal kleine dienstencentra op
dit gebied. Eenvoudige gebouwtjes be
staande uit drie afdelingen: 1.) afdeling
voorlichting, waar iedereen mag komen
met vragen over z'n land, z'n beesten
en wat te doen, wat te planten enz.
Gratis advies. 2.) afdeling bankzaken,
werkt samen met 3.) vergadering van
dorpsoudsten en deskundigen, waar
iedereen mag komen om z'n eigen
belangen te bespreken en wordt alles
o.k. bevonden dan geeft afd. 2. de
lening die ze eerst samen vaststellen
in verband met terugbetaling enz. In
afd. 3 wordt ook besproken of ze sa
men een tractor zullen kopen of een
andere grote investering doen. 't
Schijnt goed te gaan, maar ergens ben
ik bang dat corruptie zeel veel sluip
wegen vindt. We hadden een heel ge
sprek met een verkoper aan de kant
van de weg, waar we wat bananen
kochten. Hij bleek heel goed geïnfor
meerd te zijn, zelfs wist hij dat m'n man
en ik zes uren vroeger leefden dan
onze familie in Holland. Maar hij liet
ons wel de toerist-prijs betalen en toen
onze gastheer er wat van zei was het
antwoord: "Ik heb zo weinig kans een
toerist te pakken te nemen en jullie
zitten zo braaf te wachten in mijn stal
letje. De pinda's zijn nog niet gaar,
we praten lekker, nou, dat is toch wel
wat waard." Stanley schold hem goed
moedig uit, sleepte er een papaja uit
en toen gingen we verder.
Aan de oever van een grote "tank"
tegenover de ruïnes van het oude ge
rechtshof stopten we voor lunch. De
ruïnes zijn niet meer dan fundamenten,
men kan er het bouwplan voor de ge
lijkvloerse afdeling heel goed uit re
construeren. De tank - in Indonesië
"wadoek" - is een geweldig kunst
matig meer. Na een lange tijd van ver
waarlozing zijn ze nu weer geweldig
goed onderhouden. Ze zijn ook onmis
baar voor de irrigatie en het is het
De Wolvendaalkerk in Colombo, een van de vele historische monumenten die op Sri Lanka
nog te vinden zijn en die aan de tijd herinneren, dat het eiland onder Nederlands bestuur
stond.
land aan te zien: vruchtbaar, groen,
rijk.
Anuradhpura, de oude hoofdplaats
We zijn vlak bij Anuradhpura, the sa
cred place, maar als we er tenslotte
zijn, valt het me vreselijk tegen. De
grote gerestaureerde dagoba vind ik
in z'n cement-en-witkalk grootheid ge
woon lelijk. Alleen de olifantenmuur is
wel leuk. Zo'n dagoba is een helemaal
afgesloten stoepa. Men zegt dat vroe
ger bekend werd gemaakt wanneer de
dichting zou geschieden. De dag daar
voor kwamen de mensen in drommen
om hun gaven te geven. Men zegt dat
er geweldige schatten in deze dagoba's
begraven liggen. De maansteen bij de
ingang is weggesleten, ook van de
wachters is niet veel meer over. Het
geheel doet mij koud en kil aan. We
gaan weg, want we zijn moe en komen
terecht in een schattig oud-Hollands
resthouse, mooi, oud meubilair, heer
lijke diepe rotan stoelen, alles so-well-
remembered uit het oude Indië. We
rusten even, drinken wat en gaan dan
met een andere veearts naar Wilpattu,
het grote wildreservaat in Noord-Cey-
lon.
Mijn verwachtingen zijn hooggespan
nen, maar net als we wegrijden barst
er een hevige regenbui los. Weg kan
sen. De olifanten en luipaarden komen
na zo'n zware regenbui niet meer naar
buiten, naar de kunstmatige drinkplaat
sen. Dan is er genoeg water voor ze
in 't hartje van de jungle. Jammer. De
tocht is niet veel bijzonders en daar
aangekomen zien we allerlei andere
dieren en vogels, maar niet "big broth
er" en "spotted fellow". Papegaaien,
fazanten, ijsvogels, toekans, reeën,
sambo's, zwijnen, kantjils, noem maar
op, maar de andere blijven weg. 't Is
laat als we weg gaan en dan ontmoet
ten we tot mijn grote verbazing een
soort "jachtposse", want ook hier he
laas blijkt men te stropen, vooral anti
lopen en - hoe bestaat het - luipaarden.
Laat komen we thuis, hebben een laat
maar goed dinner, dan nog even op
de galerij genieten van allerlei gelui
den en dan naar bed, want de volgen
de dag vroeg op. De volgende morgen
heb ik erg veel plezier met een hele
apenkolonie, die in de grote waringin-
boom op het erf leeft. Ze fourageren
een beetje. Eentje vindt een zak met
nog wat erin. Nou die is binnen. Maar
hij krijgt te veel belangstelling, ver
schanst zich dan op het dak en gaat
uitgebreid smullen. We moeten weg.
Naar Polonaruwa, de stad van de ze
ven tanks en de ruïnes. De ruines zijn
heel goed onderhouden en de gids
van de archeologische dienst is een
enthousiast verteller. Deze plaats
maakt een veel betere indruk op me-
dan Anuradhapura. De grote trekpleis
ter is de rotswand waartegen een
Buddha zit, handen in meditatie-positie,
dan een heel stuk wand vol inscripties,
de laatste die hij kreeg, en gaf op de
aarde, dan een Buddha in de houding
van overgave en satisfactie en tenslot
te weer de "reclining" Buddha.
"Zo moet het geweest zijn" zei mijn
gids "nadat hij voor het laatst had ge
hoord wat hem te doen stond heeft
hij zijn boodschap in de rots gegrift
en is toen tevreden gaan slapen",
't Was loeiheet, maar geduldig ging
iedereen nog langs de beelden. Ik
maakte nog even een rondgang in de
"circle-temple", waarbij ik me blaren
aan de voeten brandde. Toen gauw
naar het resthouse aan de oever van
de tank, gezellige drukte van badende
en wassende mensen en toen gooide
de regen alle andere plannen in duigen
en moesten we terug naar Kandy.
GEORGE EN ANNA
(SLOT VOLGT)
15
