poirrié
3£erinnerincfen 3£etjil
en
^weet
een
troon
een
"NASI MET
(XXXII)
Kaal
Geef acht! Rechts richten! Hoofd front! En zo stonden we na deze commando's,
het 9e peloton van de 3e mitrailleur compagnie, in de houding geknald voor het
ochtend-appel. Onze sergeant-majoor liep enige passen naar voren, knalde ook
in de houding en meldde, met de toppen van zijn vingers keurig aan de klep
van zijn pelopperpetje gehouden, aan de eveneens stram in de houding staande
pelotonscommandant van ons dat alles present was.
"Dank u", sprak onze Luit luid en dui
delijk om vervolgens met enige ver
bazing in zijn stem te vragen aan de
sergeant-majoor wat "dat" te -beteke
nen had en hij wees daarbij op Gerard
en mij.
Dat "dat" sloeg op onze pelopper-
petjes die, anders dan normaal, nu ver
over onze oren gezakt waren.
"Deze soldaten Luit", begon de ma
joor met een diep verborgen grijns op
het gelaat, "hebben hun hoofd kaal
laten knippen en scheren om in de
toekomst verzekerd te willen zijn van
een steviger bos haar. Vandaar dat
hun hoofddeksels nu wat ruim over
komen. Dat is alles. Verder zijn ze
gezond".
Met de mededeling dat het bij twee
kale koppen moest blijven konden we
inrukken om ons aan de dagelijkse
bezigheden te gaan wijden die konden
bestaan uit: wapenonderhoud, wacht
kloppen, patrouillelopen of niksen.
Dit ochtend-appel is me altijd bij ge
bleven en speelde zich af in maart
1947 in een kampong ergens aan de
demarcatielijn. Het was onze eerste
buitenpost op West-Java. We waren
daar terecht gekomen als ondersteu
ningspeloton bij een compagnie in
fanterie.
Hoewel het in het begin even wennen
was aan de overgang van het toch wel
veel vermaak en comfort biedende
Batavia naar de helemaal niets bieden
de kampong, waren we Batavia met
een paar dagen al vergeten. Het yeel
minder gedisciplineerde leven in de
prachtige vrije natuur bleek veel aan
genamer te zijn.
Ons peloton had twee bilikhuizen toe
gewezen gekregen die, ondanks de
weinige bezittingen van ons, nog min
der ruimte boden dan haringen in een
ton, zodat er noodgedwongen uitge
weken moest worden naar de open
voorgalerijen. Nu klinkt dat heel duur,
maar de voorgalerijen van de huisjes
waren niet meer dan een planken
vloertje met een hekwerkje van ge
vlochten bamboe en een pannen af
dakje. Het was niet veel, maar er kon
den tenminste drie veldbedden in de
breedte op elke voorgalerij staan.
Omdat ik toen ook al heel sterk ge
loofde in de heilzame werking van de
frisse en gezonde buitenlucht, stond
mijn veldbed als eerste gereed op de
voorgalerij van mijn toekomstig huis
om er vooral van verzekerd te zijn dat
me geen hap lucht door de neus ge
boord kon worden. Nou, ik ben daar
best aan m'n trekken gekomen. Ik heb
op m'n galerijtje wat afgehapt in die
frisse lucht. Dag en nacht, 's Nachts
was het helemaal ideaal, dan lag ik
op m'n gemakkie te happen in een
vaste diepe slaap op gang gebracht
door de onvergetelijke tropische nacht
geluiden.
Hoewel ik nog steeds sterk geloof in
de heilzame werking van de buiten
lucht, laat ik de buitenlucht nu mooi
buiten. Vooral de wintermaanden. Dan
vindt u me 's nachts niet op m'n bal
kon zoals u wellicht verwacht zou
hebben, maar dan vindt u me achter
geïsoleerde muren en ramen, liggend
op zwakstroom en vastgeklemd door
een dik pak dekens met als enig ge
luid om me heen de wekker.
Op de enkele naar-huis-schrijvers na
verzamelden de huisgenoten zich 's
avonds op de galerij. Al naar gelang
het aantal sobats veranderden de
veldbedden in drie, vier of vijf zits-
banken om zo, gemakkelijk of onge
makkelijk zittend de lange avonden
door te brengen in een keuze uit de
menselijke variatie van zwaar bomend
tot slap geklets met een enkele keer
een uitschieter naar de meligheid zelve,
die dan uitmondde in het kappertje
spelen en twee kale koppen opleverde.
Maar ja, wat wil je: om goed gemutst
(het leger vertrekte alleen maar pelop-
perpetjes) door Indië te gaan had je
ook deze melige avonden op z'n tijd,
om lekker af te kunnen reageren, no
dig. Vanaf deze kampong startte voor
ons de eerste politionele actie.
J. BLOKKER
"Het gaat alleen om die lekke kraan, maar
hij doet al zo vanaf de Sri Lanka-show van
Jack Jersey".
"Olie en zweet, een traan, een lach"- door
Wil deJongh, een pioniersvrouw in de tro
pen. f. 29,50 porto f. 4,
99
door Harryet M. MARSMAN
(Plantersvrouw)
Eenvoudige gerechten bij de rijst zoals
wij ze vroeger aten en nu nog graag
willen maken. Goede recepten op een
gezellige manier "verteld" door onze
Plantersvrouw.
Prijs f 16,90, porto f 2,10
MOESSON-REEKS
BOEKHANDEL MOESSON
16
