O
Heeft u misschien nog een asal oesoel?
INDISCH
FAMILIE ARCHIEF
Uit het Indisch Familie Archief
leder, die de
Japanse bezetting
heeft ondergaan,
weet wel wat een
asal oesoel is.
Het is namelijk
een verkort stuk
je stamboom met
een officieel tintje.
Het moest des
tijds dienen om
de afstamming
van de toen (nog)
vrij rondlopende Europeanen aan te
tonen en gaf een tikje veiligheid tegen
opsluiting in de beruchte internerings
kampen. Door het Landsarchief te
Batavia zijn er in die jaren zeker dui
zenden afgegeven.
Er stonden op zo'n document een paar
gegevens, maar uit ervaring kan ik
wel zeggen dat er soms een tikje mee
is gegoocheld. Men sprong van de
ene familie over in de andere om maar
tot een Indonesische grootmoeder te
geraken, want, om buiten de kampen
te blijven moest men een "kind van het
land" zijn.
De meeste asal oesoels zijn natuurlijk
al verloren gegaan, en dat is natuurlijk
niet zo erg, want geen mens zal U
meer op straat aanhouden om uw af
stamming te onderzoeken. Net zo min
als U nog "pendaftaran" behoeft te
betalen
Toch waren die asal oesoels voor
velen ook na de oorlog nog interes
sant, omdat het kleine stukjes stam
boom waren en iemand die maar wei
nig gegevens over zijn familie bezit is
daar soms al blij mee.
Nu, vele jaren later, is ons archief
JETTIE EN HAAR
ERWTENSOEP MET SAMBAL
Begrijp heel best dat nakaarten ge
makkelijker is dan een opstelletje zelf
maken. Toch, sta ik achter Jettie. Des
noods achter Johan en Coco! Frap
pant is een Indonesische definitie van
een Surabayaan in het algemeen:
"Namun ciri khas dari peduduk asli
Surabaya, adalah berwatak keras,
berani menghadapi bahaya, serba te-
rus terang mengemukakan sesuatu,
tapi peramah dan tidak pendendam".
Als ik dat vrij vertaal krijgt U ongeveer
dit:
"De kenmerken van een Surabayaan
(se) zijn: eigenwijs, het gevaar niet
uit de weg gaan, alles ronduit zeggen
maar vriendelijk, heeft geen last van
bezig met de afsluiting. We deden zo'n
10 jaar ons best om een zo compleet
mogelijk overzicht van de Europeanen
in het vroegere Ned.-lndië samen te
stellen en daarbij kun je alles goed
gebruiken. Dus ook de asal oesoels!
Wie weet, zijn er in Nederland nog
een hoop te vinden. Dan is het toch
zeker de moeite waard om die ge
gevens niet verloren te laten gaan
We hopen dat vele lezers hierop zullen
reageren en ons hun asal oesoels
gaan sturen. En indien ze die niet
gaarne missen, sluit dan een gefran
keerde antwoordenvelop in. Het gaat
ons alleen om de gegevens, U kunt
het veilig terugkrijgen. Ook kunt U
natuurlijk een fotocopie laten maken,
dat is net zo goed. Het I.F.A. hoopt op
deze manier honderden asal oesoels
te kunnen krijgen, samen een zeer
waardevolle aanvulling van onze ge
gevens. Dus voor Uw eigen archief.
Vertel het dus aan uw vrienden en
kennissen, U doet er een nuttig werk
mee en 't kost maar weinig moeite.
Banjak trima kasih,
DICK VISKER
Vreelandsestraat 14, Den Haag
geopend voor bezoekers elke
zaterdag van 08.00 tot 13.00 uur.
Afspraak uiterlijk donderdags.
Tel. 070-45 44 06.
hartzeer."
Aangezien Jettie zelf zegt dat ze een
Surabayaanse is en er kennelijk trots
op is, zal het voor ons nu geen moeite
kosten haar te begrijpen waarom ze
op die manier gereageerd heeft,
't Is maar dat U het weet!
'n AREK SUROBOYO
GEVONDEN
In de rubriek "Wie Wat Waar" van
Moesson, december 1980, vroeg ik
om het adres van Magda Kok. Na ruim
35 jaar lang zoeken kon niemand mij
helpen. Zelfs de Overheid en het Rode
Kruis konden mij niets mededelen.
Eén zoekertje in Uw blad en ik kreeg
contact met haar I
Lieve mensen van "Moesson", U allen
banjak trima kasih I
KELUARGA VAN NAMEN
TENTOONSTELLING
RUDOLF BONNET EN ZIJN
BALISCHE VRIENDEN
In het Onderwijsmuseum, Hemsterhuis-
straat 2E, Den Haag, tel. 070 - 46 93 44,
wordt van 7 maart tot 5 april a.s. een
tentoonstelling gehouden van werken
van Rudolf Bonnet en van Balische
schilders uit Batuan. Openingsuren
10.00 tot 17.00 uur, zaterdag en zondag
13.00 tot 17.00 uur. Een aardige bijzon
derheid: de leeftijd der Balische schil
ders varieert van 15 jaar (een meisje!)
tot 60 jaar.
De schilder Bonnet heeft tijdens zijn
langdurig verblijf op Bali de schilders
gemeenschap in Batuan gestimuleerd.
Hij koos hiervoor de vorm van een
coöperatie, "Kumpulan Seniman" ge
naamd. Daarbij nam hij het initiatief
tot de bouw van een gemeenschap
pelijk expositiepaviljoen.
In april 1978 overleed echter Rudolf
Bonnet en enkele maanden later ook
zijn goede vriend Tjokorde Agung
Sukuwati, een beschermer en stimu
lator van de Balinese cultuur.
Helaas bleek het gemis van het leider
schap van Bonnet voor de Batuanse
schildersgemeenschap bijzonder zwaar
te wegen, waardoor deze schilders
coöperatie in een kritieke fase was
komen te verkeren.
Een in maart 1980 gemaakt plan om
de coöperatie weer goed op gang te
krijgen bestond eruit dat met een
minimum van 20 donateurs uit Neder
land de volgende drie punten aan
gevat konden worden:
1.Een renteloze lening ter vermijding
van woekerrente over de bouwsom
van het inmiddels gebouwde exploi
tatiepaviljoen, de "Wisma Pelukis
Batuan".
2. Het laten maken van een aantal
werken door de schilders uit Batuan.
3. Een begin maken met het aanleggen
van een permanente collectie van
de beste werken voor het expositie
gebouw.
De actie werd ondergebracht in de
Stichting i.o. "Rudolf Bonnet", welke
zich ten doel stelt het stimuleren van
de traditionele Balinese schilder- en
beeldhouwkunst en deze ook voor de
toekomst te behouden.
Het met veel enthousiasme van Bali
nese en Nederlandse kant verkregen
resultaat is dan ook dat een 20-tal
recentelijk gemaakte aquarellen in Ne
derland te zien zijn.
De Stichting i.o. "Rudolf Bonnet" is
inmiddels een eind op weg met het or
ganiseren van een tweede groep van
20 donateurs, met name met het oog
op punt 3. - de permanente collectie.
Nadere inlichtingen over de Stichting
i.o. "Rudolf Bonnet" en een eventueel
donateurschap zijn op de tentoonstel
ling voorhanden.
Het lijkt ons nauwelijks nodig, een
woord van aanbeveling deze tentoon
stelling te gaan zien, aan deze mede
delingen toe te voegen.
3
