KAAL PARADIJS?
- V
mÉM
wBtoaiJpv
MjP» >5
-•yv»
if *kl**r-
Hier 2
dragen
polletjes-halers. Met pikulans werd van een heel andere plaats die uitgestoken graspolletjes naar de kale berghellingen ge-
om daar hopelijk opnieuw de start te zijn van rijkbegroeide hellingen. (Foto: Rogier)
Mijn zusje, moeder van vijf en allemaal op de middelbare school, zit elk jaar te
foeteren als ze op de boekenlijst van het nieuwe schooljaar ziet staan dat voor
alle vijf nieuwe Grote Bos-atlassen aangeschaft moeten worden. Vanwege het
telkens veranderende Afrika waar elke keer weer nieuwe landen bijkomen met
eigen Afrikaanse namen.
Gelukkig maar dat die zus van me
deze atlassen alleen moet aanschaf
fen voor de nieuwe staten. Als die
kaarten ieder jaar bijgewerkt zouden
worden "op kleur" dus groen zijn
tropische wouden, dan zou ze, denk
ik, ieder half jaar nieuwe atlassen
moeten kopen! Want het groen wordt
echt met de dag kleiner en zou ver
anderd moeten worden met het bruin
van ontbost, kaal land. En dat bruin
betekent niet alleen de destructie van
een ongelooflijke variatie aan planten
en dieren in die tropische wouden,
maar ook van de bevolking die daar
al duizenden jaren leeft.
En zo is het op de hele wereld, in
centraal Afrika, in Zd. Amerika, Z.O.
Azië, overal. Het vorig jaar werd hier
afgesloten met een gigantische aard
verschuiving in West-Java.
Op de zuidelijke hellingen van de Gu-
nung Ciremai bij Majalengka werden
twee kampongs volkomen bedolven on
der duizenden kubiek modder dat van
de hellingen stroomde. Er vielen onge
veer 150 doden, werden meer dan 3000
mensen dakloos en werd een schade
aangericht van rond de Rp. 2 milliard...
En in de weken hierop volgend waren
de meeste kranten bijzonder open
hartig met het hoe en waarom ervan.
Indonesia is één van de grootste hout-
exporterende landen. Veertig miljoen
hectare oerwoud is "vrijgegeven" om
door zo'n 300 licensie-houders te wor
den geëxploreerd, gekapt, verzaagd
en uitgevoerd. En in de afgelopen 10
jaar hebben ze kans gezien om al zo'n
20 miljoen schoon te scheren, maar
verder de boel de boel te laten. Het
erosie-proces volgt niet veel later met
het gevolg dat de aardverschuivingen
ook niet lang wegblijven.
Waarschuwingen en protesten hielpen
niets, de licensiehouders gingen rus
tig door. Een 3-tal jaren geleden pro
beerde de regering hier wat aan te
doen door deze lui "te dwingen" iets
aan herbebossing te doen. Er werd een
wet ingesteld die zei dat voor elke
kubieke meter hout dat gekapt werd
de licensiehouder eerst 4,moest
betalen als garantie voor die herbe
planting. Als de houthakker dat stuk
jungle weer netjes beplant had kreeg
men zijn 4,terug. En als hij dat
niet deed had de regering in elk geval
een spaarpotje waaruit deze onkosten
betaald konden worden. De "Indon.
Observer" vroeg zich af wie deze
idiote regeling had verzonnen want hij
wist van te voren dat dit niets zou
helpen.
Want niemand kan van een "timber-
tycoon" verwachten dat hij eerst een
garantie som betaalt en dan nog eens
een bedrag uitgeeft aan herbeplanting.
Dus negeert iedereen deze wet, be
taalt niks geen garantiesom, kapt
maar naar hartelust en doet helemaal
niets aan herbebossingEn nie
mand die ze in de kraag grijpt en
voor het gerecht sleept
Want natuurlijk is er corruptie, dat
weet iedereen. En het wordt in som
mige gevallen zelfs oogluikend toe
gestaan. Alleen als men te brutaal en
te gragas is wordt er een stokje voor
gestoken!
Zoals een jaar geleden. Toen hadden
we hier het "kunstmest-schandaal",
waarmee een bedrag was gemoeid
van rond de Rp. 45 miljard in mani
pulaties en doodgewone corrupties.
De kleine tani heeft kunstmest nodig
de fabriek kan leveren. De manipula
ties werden uitgevoerd door de tus-
6
