A senmannen, de distributeurs, meestal regeringsmensen. Want die inden het geld van de tani wel, maar droegen het niet af aan de fabriek. Het geld werd eerst even vastgehouden om er "mee te spelen". En dat is niet zo gek als U weet dat sommige banken hier wel tot 10% rente per MAAND ge venen dat op een totaalbedrag van eventjes Rp. 45 miljard I I Onge veer op dezelfde tijd werd ook een corruptiezaak bekend gemaakt i.v.m. de herbebossing. Ook hier weer wa ren de hoofdschuldigen de tussen- mannen. En dit keer ging het over het niet afgeven van de zaden voor her bebossing en/of de financiering ervan. Beide zaken kwamen in het openbaar vlak nadat Prins Bernhard samen met Minister Emil Salim van Landbouw een grote inspectie-tocht hadden gemaakt over Sumatra voor het Wereld Natuur- fonds. Minister Salim merkte bij thuiskomst op dat de verwoesting nu rond de 20 miljoen hectare bedroeg en als het snel opgeknapt zou worden een living kon geven aan ongeveer 10 miljoen mensen. Maar als dit niet zou gebeu ren dan zou Sumatra, eens hét land en toekomst voor transmigranten zelf duizenden mensen moeten overbren gen naar andere delen van Indone siaI Vorig jaar stond in Newsweek ook een waarschuwend verhaal over dit wilde kappen van tropische wouden. Een paar aardige regels uit dat stuk: De tijd die U nodig heeft om deze regel te lezen zijn weer 8 hectaren oerwoud verdwenen. 's Werelds armste volken vernietigen letterlijk hun toekomst. De werkelijke crisis vandaag is geen olie maar hout. En vooral die laatste zin is volgens mij de grootste boosdoener hier in Indonesia. Want voor de kleine man in de verafgelegen desa, die vaak niet eens weet wat hij morgen zou moeten eten, is door de hoge wereld- prijs van olie dat beetje minyak tanah voor een eventueel fornuisje niet te betalen. En een vuurtje heeft hij echt wel nodig om die karige maaltijd van hem wat beter klaar te maken anders zou het helemaal niet te eten zijn! En dus gaat hij wel even de berg op en de utan in om wat hout te kappen voor zijn vuurtje En hoewel de tropische wouden slechts 10% van de wereld bedekken, huisvesten ze haast 50% van al het planten- en dierenleven. In het wilde weg kappen zou dit aantal tot 20% kunnen terugbrengen vóór het einde van deze eeuw. Want net zoals de Indianen in het Amazonegebied worden opgedreven door de "timber-tycoons" zo is het ook hier het geval. Zei een Westerse concessie-houder net terug uit Nw. Guinea: "We wisten pas dat er ook mensen woonden toen onze tractors met pijl en boog beschoten werden...! Want de bosbewoner en de ladang- mens weten dat het bos hun bestaan is en ze hebben een goed gevoel voor ecologie. En met hun rondtrekken richten ze lang niet zoveel verwoes ting aan als de oprukkende timber- tycoons met al hun beschaving. Het kontakt tussen de "beschaafde en on beschaafde mens" is heel traumatisch. De Dayak offert aan de geest van de boom voor hij hem omkapt en het ver wart hem verschrikkelijk als hij ziet dat de "indringers" niets overkomt en terwijl die zomaar zonder maar iets te offeren tientallen bomen per dag omhalen (Adat tempo dulu berbeda dengan masa sekarang, schreef de Sinar Ha- rapan hierover!) En heel langzaam gaan deze bosbewoners toch ook ten onder aan de beschaving. De jonge mannen zijn goedkope werk krachten in de hout-exploitatie en ver der hebben de Indringers met drank, prostitutie en allerlei ziekten grote ver woesting aangericht onder de autoch tone bevolking. De hele ecologie is in de war. Met het opdringen van de mens en het verwoesten van het oerwoud is ook de dierenwereld goed in de war. Maar omdat bepaalde dieren extra be schermd worden door het Wereld Na tuur Fonds beginnen ze op bepaalde plaatsen een ware plaag te worden. Zo meldt de Sinar Harapan van 2 janu ari jl. dat het afgelopen jaar in de omgeving van Sawahlunto op Suma tra negen mensen zijn verslonden door tijgers. Meestal rubbertappers in ver afgelegen rubbertuinen. De enige manier om ontbossing tegen te gaan, zegt Newsweek, is de reden ervan te miniseren, nl.: het gebrek aan brandstof, veevoer en landbouw grond. (lees verder volgende pagina) Hier zijn de mensen bezig de graspolletjes heel moeizaam op de kale berghellingen te planten die ze eerst nog wat "bewerkt" hebben. Zodat het bij een regenbui niet tegelijk naar beneden gewassen wordt. (Foto: Rogier) 7

Moesson Digitaal Tijdschriftenarchief

Moesson | 1981 | | pagina 7