BELEVENISSEN VAN EEN PELAUT (ZEEMAN) - 3
15
in Algiers niet zo vreemd was, veel
meisjes van mijn leeftijd waren ge
huwd.
Erik wist niets van dit voorval, mijn
moeder vergat het prompt, bij mij zonk
het in. Mon mari. Meer meisjes van
mijn leeftijd waren gehuwd, tenminste
in Algiers
Na Algiers kéék ik naar Erik, ik merk
te op dat hij soms gespannen leek,
teruggetrokken, bijna boos. Ik van mijn
kant wilde hem juist nader komen, hem
plagen zodat hij zijn zelfbeheersing zou
verliezen. Ik wilde hem aanvoelen, mon
mari, en op een van de stille middagen
legde ik mijn wijsvinger op zijn hand.
Hij had mij nooit aangeraakt en het
was de eerste keer dat ik hem aan
raakte. Hij stond meteen op en ging
naar de reling zonder een woord te
zeggen. Ik schrok, nu was hij werke
lijk boos, ik had toch niets gedaan?
Geslagen ging ik naast hem staan,
maar hij was alweer gewoon, alleen
een beetje stijf, net een vreemde oom
die voor de eerste keer op bezoek
kwam. Daarna kwamen de middagen
weer tot hun recht: zonnige zee, stille
dekken, warme wind, warme verwach
tingen die onvervuld zouden blijven
maar dat wist ik toen niet. Wat geldt
is het geluk van nieuwe verwachtin
gen, want geluk versterkt de mens.
Bovendien worden wensen soms ver
vuld.
In de Golf van Biscaye werd het killer
en grauwer. In Southampton sloeg een
ijskoude regen over het schip. In Am
sterdam, terwijl mijn moeder, Erik en
ik in de drukte van de ontscheping bij
elkaar stonden, bracht een hofmeester
Erik een brief. Van zijn vrouw, met het
bericht dat zij hem liever helemaal niet
meer zag. Ze had een ander gevon
den en ze wilde scheiden.
Erik betrok kamers niet ver van ons op
het Prins Mauritsplein in Den Haag,
maar we zagen hem nooit. Dat wil
zeggen, ik zag hem nog één keer en
daarna nooit weer. Hij kwam eens op
bezoek, een vreemde oom die thee met
ons dronk, vertelde dat hij een goede
betrekking had gevonden en bezig was
te scheiden. Ik bleef hem aankijken
maar hij vermeed mijn blik.
29 13 16, zonder fout uitgere
kend. Alle zoutwaterliefdes komen tot
een einde en zo hoort het. Maar een
paar weken geluk hebben een lang
leven.
OPROEP
Wie heeft voor mij, Rob Nieuwenhuys,
nog een exemplaar van de tweede druk
van 1967 in de Stoa-reeks van mijn
essaybundel "Tussen twee Vaderlan
den". Het boek is uitverkocht en ik
zelf bezit er geen enkel exemplaar
meer van, terwijl ik het erg nodig heb
voor mijn werk. Wie helpt me? Ik zal
hem/haar er erg dankbaar voor zijn.
ROB NIEUWENHUYS
Stadionweg 198"
1077 TD AMSTERDAM
Tel. 020- 71 87 17
Als je na 36 dagen op zee te hebben
rondgezwalkt in Surabaya als eerste
haven aankomt, dan is het te begrij
pen dat je, zodra je je dienst af hebt,
de wal opgaat. Dat heeft ondergete
kende ook gedaan. Van Houston ver
trokken naar Cristobal, via het Pana
ma kanaal (waar wij 4 dagen moesten
wachten en te ver ten anker lagen
om de wal op te kunnen gaan) huis
waarts, als eerste aanloophaven Bon
tang (Oost Kalimantan), waar wij maar
een avondje lagen en ook geen kans
hadden om de wal op te gaan. Wat
heb ik naar de kust gekeken! Toen
recht door naar Surabaya. Wat is Java
mooi als je zo lang bent weg geweest!
Het was bijna 41/2 maand geleden dat
wij de krokodillenstad verlieten. Het
eerste wat ik deed was, naar de Jalan
Pemuda (Simpang) gaan om ayam
goreng Pemuda te eten. Ik heb niets
anders gedaan dan lopen, blij dat ik
weer asphalt onder de zolen had en
geen ijzeren dek. 's Avonds een res
taurant Padang bij Pasar Blauran op
gezocht om me zat te eten aan ren-
dang, gulai otak enz. Waarom moet
er altijd over eten gesproken worden?
Volgens mij kun je nergens anders
dan in Indonesië zoveel soorten ge
rechten eten. Hier is het soto ayam,
daar nasi uduk. Zo lang ik in een ha
ven lig, heb ik mijn avondeten nooit
aan boord genuttigd. Het eten aan
boord gaat je op den duur tegen staan!
Op zee, ten zuiden van Hawaii, over
de relletjes in Midden Java gehoord
waar de Chinezen het moesten ont
gelden. Volgens mij zijn het niet zo
zeer anti-Chinese uitingen (hoewel de
Chinezen met hun rijkdom en ex
clusieve samenleving de afgunst van
de bevolking opwekken), maar meer
een kwestie van onderdrukte menings
uiting en corruptie in bepaalde kringen.
Althans het gezichtspunt van een
domme zeeman, want een zeeman
komt ook in landen, waar hij ziet dat
het ook anders kan gaan.
Nog verder over eten gesproken, wel
eens een gado-gado gegeten in de
"Sputnik" op Embong Malang in Su
rabaya? Of soto Madura ergens op
Pasar Blauran? In Padang, even de
stad in om een bamboescheut lemang
i
I
met tapé ketan te kopen, of advocaat
met geraspt ijs te eten. In Belawan
kepiting en grote garnalen eten en
een bord gekookte kerang (schelpen).
Belawan is de enige plaats waar je
nog grote garnalen volop kunt krij
gen. Duur? 3 of 4 duizend rupiahs
10,is voor ons niet duur,
maar als je van een salaris aan de
wal moet leven dan bedenk je je wel
10 keer. Voor verse vis moet je in
Ujung Pandang (Makassar) zijn. Je
mag de vis zelf kiezen en het wordt
voor je neus op een houtskoolvuurtje
gebakard. Met stomende rijst jang
joelen, ketjap en sambal, dan vergeet
je dat je uiteindelijk toch weer naar
boord terug moet. Zo heeft elke streek
zijn kostjes. Ik bofte dat het net
vruchtentijd was op Zuid-Sumatra, en
aangezien ik gek ben op doekoe's,
heb ik ze bij kilo's gegeten. Je voelt
je er na wel niet zo prettig, maar dit
euvel moet je maar op de koop toe
nemen. En dan de doeren, wat werd
er aan boord gevloekt als er doeren
werd geten, want door de centrale
airconditioning drong de scherpe lucht
door tot op de brug en in de slaap
hutten! Dan werd er gebruld van:
"als je doeren wilt vreten doe het dan
op het open dek!" Wel eens varende
op de Moesirivier doeren gegeten op
de brug en de pitten en schillen zo
maar in de kali gegooid? Toch eens
een keertje proberen als het kan. In
Surabaya was het manggatijd, na
tuurlijk mangga golek en harummanis
in de hut gegeten, tot grote ergernis
van de hutjongen die de volgende dag
al die rommel uit de vuilnisbak moest
opruimen. Maar straks wordt er ge
dacht dat ik alleen vaar om overal
lekker te kunnen eten, dus eindig ik
dit "lekker" stukje maar
Adressen van vaste Moesson medewerk(st)ers die u te allen tijd recht
streeks kunt schrijven of bellen:
J. H. RITMAN
Kijkduinsestraat 922
2554 AE Den Haag
tel. 070-68 59 36
Dr. H. J. DE GRAAF
van Galeniaan 15
6881 EW Velp
tel. 085-64 64 58
RALPH BOEKHOLT
Jac. Cnodestraat 33
5223 HS Den Bosch
HARRYET MARSMAN
Plantersvrouw
Calfven 120
4641 RG Ossendrecht
tel. 01647-2431
POIRRIÉ
Fr. Hartsenplein 12
7361 BV Beekbergen
tel. 05766- 1922
EMS I. H. VAN SOEST
p/a Statenhof
Fred. Hendriklaan 6
2582 BB Den Haag
Alle andere medewerkers zijn te bereiken via Moesson, Pr. Maurits-
laan 36, 2582 LS Den Haag, tel. 070-54 55 00 tot 16.00 uur. Lilian
Ducelle 's avonds alleen te bereiken op haar privé nummer.
