Linkerfoto:
op het platje van
de sociëteit van
Ambon, na een hele
nacht bridgende
te hebben
doorgebracht:
geheel rechts Dolly
Schreeuwelius,
naast haar
mevr. Termeulen,
achter haar de
de heer Termeulen.
Rechterfoto:
De Eridanus, een
van de Opname
schepen, dat telkens
weer in de baai van
Ambor. terugkeerde.
Er was toentertijd ook maar één politie
man in Ambon. Schout Brak en die
had het heus niet zo druk. Diefstallen
kwamen ook maar weinig voor, alleen
herinner ik me een geval bij Mies Ter-
stege in de dependance. Zij beheerde
het geld van een bridgeclub en borg
dat in een bureautje op in haar kamer.
Nu had ze al een tijd 't gevoel gehad
dat ze bespied werd, maar kon niet
uitvinden hoe of van waar. Op een
avond toen ze thuis kwam, merkte ze
dat haar kamer en 't bureau waren
opengebroken en 't geld van de bridge
club verdwenen was. Schout Brak
werd er bij gehaald en toen zag men
dat er ergens achter 't huis een ladder
tegen het dak stond en men hierdoor
tot boven de slaapkamer van Mies kon
komen. De man werd later gepakt en
toen bleek 't ook dat hij eerst vele
dagen 't doen en laten van M. Terstege
geobserveerd had boven op haar pla
fond van gepleisterde stammetjes dat
natuurlijk vele gaten en kieren toonde.
Maar weer op een ander punt bleek
hoe eerlijk de mensen toen waren.
Eens om de 9 of 19 dagen kregen we
post met de K.P.M. boot van Java.
Vliegverbindingen bestonden nog niet.
Een brief uit Holland deed er vaak
zes weken of langer over om je te be
reiken. Er was maar één vaste post
bode, maar omdat er dan plotseling
zoveel post tegelijk kwam, huurde deze
een paar koelies die met de grote man
den met post achter hem aanliepen en,
om overal de post te bezorgen. De
Europeanen op Ambon kenden de man
waarschijnlijk allemaal, zodat je de
post kreeg waar je toevallig was. In
de sociëteit bijv. of bij een ander op
visite. Maar 't vermakelijkste was de
postbezorging in de winkelwijk bij de
Chinezen. Dat was voor de postbode
blijkbaar te ingewikkeld, al die Chinese
namen. Dus kieperde hij dan maar de
manden op straat om en dan kwamen
al de baba's zelf hun post uitzoeken:
Ach 't leven was daar zo eenvoudig
en toch zo gezellig, 's Middags of als
we vrij waren zochten wij elkaar op,
(vooral de ongetrouwden) op de ten
nisbaan en later op de avond in de
sociëteit. Als er geen feestavonden
waren, werd er gebridged, waarbij de
dames 't vaak nog langer volhielden
dan de heren en voor deze laatsten
vaak een grote ergernis waren door
hun eeuwige gekakel. Ook bestelden
we dan vaak Chinees eten wat de
serieuzer bridgende mannen nog erger
vonden.
Laat in de avond gingen de gassoline
lichten uit, maar dan bridgedten we
verder met lampoe tèploks. We hielden
ook wel eens een wedstrijd met de
mannen om 't vol te houden tot de
volgende dag. En toen het licht werd,
werden er foto's gemaakt.
Heel dikwijls werd er gefeest, in de
sociëteit. Er waren in Ambon toen drie
Opnameschepen gestationeerd, twee
van de Kon. Marine en één van de
Gouv. Marine. Deze schepen voeren
geregeld zo'n 6 a 7 weken uit en ble
ven dan weer 12 a 14 dagen in Ambon.
En al die jongelui aan boord wilden
zich dan graag vermaken, daarom al
die feestjes, danspartijen, wedrennen
om de Esplanade door de dames en
heren in feestkledij; daarna vaak rond
toeren in de weinige auto's die er toen
waren, waar bij de huizen van slapende
mensen toepasselijke liederen werden
gezongen. Bijv. bij een "rode" onder
wijzer 't Wilhelmus of bij de apothe
ker In de Winkel van Sinkel, enz
Ook hadden we vaak feesten aan
boord van de schepen met wedstrij
den (zelfs voor de dames) naar 't
kraaiennest of roeien in de haven. Zo
herinner ik me nog zo'n tochtje in een
vlet van een van de Opnameschepen
in de maanverlichte baai. Maar dat be
gon ons na een tijdje te vervelen en
wij (dames plus enkele zeeofficieren)
gingen toen een van de half droge ri
viertjes die in de baai uitmondden op,
waarbij de vlet telkens door ons alle
maal over de stenen moest worden
getrokken, 't Duurde natuurlijk een
hele tijd voordat we eindelijk weer te
rug waren bij 't schip waar een woe
dende commandant ons stond op te
wachten. Hij had zich ernstig ongerust
gemaakt, ons in de baai laten zoeken,
maar daar waren we net niet. Ach je
was jong en we haalden vaak allerlei
(lees verder volgende pagina)
Afscheid van de gouverneur van de Grote Oost op de kade van Ambon, omstreeks 1925.
Op de voorgrond onder de parasol Dolly Schreeuwelius, in het midden op de achtergrond
mevr. Termeulen, de schrijfster, dr. v. Vlaardingen van de Tiedeman en enkele zeeofficieren.
17
