BIENFAITEURS DE L'HUMANITÉ
RENOVATIE VAN
LAPANGAN BANTENG
In de Indonesische pers - n.l. in "Sinar
Pagi" en in "Tempo" trof ik artikelen
aan betreffende twee Indonesische
burgers, die men "weldoeners der
mensheid" mag noemen. Daar zij bei
den de leeftijd der "sterken" reeds
lang overschreden hebben, geloof ik
dat het zijn nut heeft hun namen aan
de vergetelheid te ontrukken. Temeer,
omdat zij in het ontwikkelingsland In
donesia werken. En men hier geneigd
is om snel te vergeten. Terwijl ze bo
vendien - naar het schijnt - in Neder
land al lang vergeten zijn.
Laat ik beginnen met de Indo Warga
Negara Hans Westenberg, die in 1972
de Magsaysay-prijs (evenals de Nobel
prijs, uit te reiken aan personen, die
een bijzondere prestatie verrichtten op
een of ander gebied) toegewezen kreeg
voor landbouw. Westenberg is name-
de kweker van padi-variëteiten PB5,
PB8 en PB26. Variëteiten, die niet wor
den aangetast door insecten. Oor
spronkelijk werd de aanplant van PB26,
om een of andere onduidelijke reden,
door de Dienst "Partanian" hier te
lande verboden. Tenslotte echter werd
de aanplant toch toegestaan (zonder
de toevoeging "Westenbergiensis".
"Doet er niet toe" zei Westenberg, al
hoewel hij door de oorspronkelijke
verbodsbepaling geen gering verlies
had geleden.
Inmiddels heeft hij zijn onderzoekingen
niet gestaakt. Belangrijk is bijvoor
beeld de veredeling van Singkong,
waardoor de opbrengst van dit gewas
Hans Westenberg
zodanig is gestegen, dat men met een
investering van Rp. 200.000,een op
brengst van Rp. 2.000.000,kan ver
krijgen. Ook houdt hij zich bezig met
een bijzondere teelt van kippen, die -
naar hij vertrouwt - door castratie en
andere voeding een gewicht van 4 tot
5 kg kunnen bereiken. Ook de verede
ling in de djeroek-teelt houdt hem
bezig.
"Ik ben al oud", zegt hij, "maar ik ga
toch maar door met mijn proefnemin
gen. Misschien komt mijn werk de
mensheid wel ten goede".
Dat is wel zeker, zou ik zeggen. Want
de rijst-oogst is in Indonesië sinds 1977
met 100% gestegen en zal dit jaar
waarschijnlijk de 21 miljoen ton over
schrijden. Erg belangrijk voor een land,
dat alhoewel de gezinsplanning hier
het best geslaagd is in Azië, toch met
een voortdurende bevolkings-toename
te kampen heeft.
Een andere zeer verdienstelijke Warga
Negara is Prof. Dr. A. J. Kostermans.
Prof. Kostermans is internationaal be
kend om verscheidene wetenschappe
lijke werken van zijn hand. Die niet al
leen wetenschappelijk, maar ook ge
makkelijk te lezen zijn. Maar een an
der facet van zijn werkzaamheden is
minder bekend. Sinds 1950 zijn op zijn
kosten meer dan 50 jongelui opgeleid
voor wetenschappelijke studie in de
Botanie. Zij kwamen uit verschillende
lagen der maatschappij. Hun ouders
waren ambtenaren, landbouwers, ver
huizers, handwerkslieden. Velen van
hen hebben nu academische titels. Vijf
van hen zijn nu hoogleraar, 27 hebben
een doctorsgraad.
Zijn eerste "pleegzoon" (Dr. Koswata)
is directeur van het Herbarium Bogo-
riensis. Kostermans' enige "biolo
gische" zoon woont te Perth.
Prof. Kostermans, 76 jr., woont nu te
Gadog in de omgeving van Bogor.
Maar zijn werkzaamheden op weten
schappelijk en humanitair gebied gaan
door ondanks zijn hoge ouderdom. In
vele Indonesische gezinnen wordt hij
m.i. terecht beschouwd als een wel
doener der mensheid.
AGUS DARUCH
Als alle plannen kunnen worden uitge
voerd, zullen begin 1982 de gasten van
Hotel Borobudur hoog vanuit hun ka
mers een prachtig uitzicht hebben over
een heerlijk groene geheel vernieuwde
Lapangan Banteng, wellicht nog mooi
er dan het voormalige Waterlooplein!
Nu nog een grote zanderige en stof
fige vlakte, de noordelijke helft onver
zorgde sportterreinen, de zuidelijke
helft nog gedeeltelijk gebruikt als rom
melige en rumoerige terminal voor de
bussen. Gedeeltelijk, zeg ik, want er
is al veel veranderd, en binnenkort
zullen ze alle verdwijnen.
Enkele jaren terug hadden we alle
stads- en interlokale buslijnen hier hun
verplichte terminal, honderden bussen
per dag af en aan, met soms chao
tische toestanden, een dorado voor
zakkenrollers en ander gespuis. Er
kwam toen een flinke opruiming, door
dat de interlokale bussen werden ver
plaatst naar nieuwe terminals aan de
grenzen van Jakarta. Die voor Tange-
rang-Serang-Anjer naar de Westgrens;
de lijnen naar Bogor-Bandung naar
Kramatjati in het zuiden; en de bussen
voor Cirebon en verder voor Midden-
en Oost-Java naar het knooppunt Pulo
Gadung in het oosten. Bleven dus de
stadsbussen op Lapangan Banteng.
Maar hun aantal en frequentie namen
nog steeds toe; de chaos verbeterde
maar weinig. Men heeft nu drastisch
ingegrepen.
Februari 1981 moesten 200 bussen (van
verschillende lijnen) opkrassen, en
mochten alleen rond het plein even
stoppen om passagiers uit te laden
of op te nemen. Augustus moesten
nogmaals 150 bussen van 12 lijnen het
veld ruimen. Er zijn nu rond het plein
en langs aangrenzende straten een
aantal haltes met shelters gebouwd
(Pejambon, Jl. Wahidin enz.) waar de
passagiers moeten in- en uitstappen.
Omdat deze haltes nu zo ver uit elkaar
liggen, is het voor overstappers wel
lastig geworden. Als bv. iemand uit de
benedenstad komt en op het noorden
terzijde van de kathedraal moet uit
stappen, moet hij zich lebbes lopen
naar het zuiden tot Pejambon toe, om
daar op de bus naar Kebayoran te
stappen. Zo ongeveer op grotere
schaal dan de situatie op het plein
voor A'dam Centraal, waar je als
vreemdeling pas na veel zoeken en
zwerven de halteplaats vindt van de
NZH bus naar Schiphol!
Er rijden nu nog 350 bussen tot op
Lapangan Banteng. Maar ook deze
moeten eind 1981 verdwenen zijn. En
dan zal het "bestemmingsplan" snel
worden uitgevoerd: Lapangan Ban
teng moet een fraai stadspark worden
met veel groen, bloemen, fonteinen
enz. zoals ook Medan Merdeka ge
deeltelijk is gerenoveerd door Ali Sa-
dikin.
Arme buspassagiers dus, die van hot
naar her hun weg moeten vinden. Na
dat Banteng 13 jaar lang als centraal
busstation heeft gefungeerd. Zo hard
vochtig is het stadsbestuur ook weer
niet. Men wil nu de routes van de
stadsbussen ingrijpend wijzigen. Want
tot nu toe lopen alle lijnen (slechts
enkele uitgezonderd) als een ster naar
Banteng toe. Van alle richtingen moet
men eerst hierheen om op een andere
lijn te kunnen overstappen. Men wil nu
dwars- of ringlijnen scheppen, en ook
raakpunten door de stad verspreid,
die door meerdere lijnen worden aan
gedaan. Maar voor het zover is, zal er
denkelijk nog heel wat water door de
Ciliwung moeten stromen!
M.F.
17
