t
ROB NIEUWENHUYS signeert
Boekhandel W. P. VAN STOCKUM
braden speenvarken met een grote,
vuurrode hibiscus achter het oor en
een grote rode lombok uit de bek ste
kend. Een luid applaus steeg op. Het
werd een voortreffelijke maaltijd waar
bij Ie Mayeur het varken aansneed.
Tegen ongeveer 5 uur gingen de gas
ten en wij naar huis, na Pollok en Ie
Mayeur uitvoerig bedankt te hebben.
Van ons voornemen om een schilderij
te kopen was niets terecht gekomen,
dus gingen we enige dagen later weer
naar de schilder. We zorgden nu wat
later te zijn, zodat hij zijn dagelijks
bad achter de rug had. Le Mayeur was
erg bezig en liep heen en weer om aan
de bedienden aanwijzingen te geven.
Toen ik over het kopen van een schil
derij begon, zei hij dat hij nu geen tijd
had om de zolder op te gaan en wat
schilderijen te gaan halen. Hij had het
te druk, want Soekarno zou met zijn
staf op bezoek komen. Hij nodigde ons
ook uit, want het zou wel interessant
voor ons zijn, dacht hij. Wij vonden
het echter "te veel eer" en de ge
dachte om met Soekarno samen te
moeten eten, lokte ons helemaal niet
aan en wij verdwenen snel met de
afspraak om nog eens terug te komen.
De volgende dag gingen wij naar
Ubud, ten noorden van Denpasar. Hier
woonde de schilder Rudolf Bonnet. Zijn
huis was prachtig gelegen op een heu
vel en van de voorgalerij keek men
uit over een kleine vallei, waar de weg
liep, op een helling die overging in een
plateau waar sawahs lagen en tani's
hier en daar aan het werk waren. Het
was een mooi, maar vooral vredig uit
zicht. Op een gegeven moment zag ik
een Balinees beeld, gesneden in de
klassieke stijl, op een sokkel boven
de deur staan. Bonnet zag mij kijken
en zei: "Ja, dat moet ik nog opbergen,
want ik heb gehoord dat Soekarno op
het eiland is." Bij het vorige bezoek
van Soekarno had hij de beelden laten
staan en toen had Soekarno een van
zijn mooiste beelden willen hebben.
Bonnet moest het wel afstaan om geen
herrie te krijgen. Bij de heersers van
het moment werkte het oude feodale
systeem nog I
In een grote map had Bonnet een 50-
tal crayon tekeningen verzameld, ge
kleurde en alleen zwart-wit, door el
kaar. Hiervan zochten we er een drie
tal uit. Het was ons echter nu volko
men duidelijk waarom le Mayeur geen
zin had om schilderijen van de zolder
te halen met Soekarno in aantocht.
Daarna gingen we weer naar de voor
galerij voor een praatje, Bonnet bleek
een vriendelijke, maar wat introverte
man. Tegen zonsondergang namen wij
afscheid, zeer tevreden met onze aan
koop.
Na een week gingen we weer naar
le Mayeur. In het hotel hadden we ge
hoord dat Soekarno en zijn staf veilig
in Tampak Siring aan het confereren
waren. Le Mayeur wist het ook want
hij was nu een en al bereidheid om ons
schilderijen te tonen, maar we mochten
niet mee naar de zolder.
Loslopende varkens op het Balische erf en zelfs in huis, zijn niet bevorderlijk voor een
proper aanzien van huis en hof zoals we dat op Java gewend zijn. (Foto: Rogier)
Hij stelde vijf schilderijen in de voor
galerij op en daar konden wij uit kiezen.
De schilderijen waren al ingelijst en
het hout was met Balinese bloemmo
tieven versierd.
Om alles te beschrijven wat wij in de
3 weken hebben meegemaakt, ook bij
Balinese schilders aan huis, zou een
hele Moesson vergen. Op 6 december
vlogen we weer terug naar Sumatra.
Er was die morgen een tropische on
weersbui losgebarsten. Het donderde
en de bliksem was niet van de lucht.
Ondanks al dat geweld en lawaai
stegen we op. Het was een waardig
afscheid van het eiland der demonen.
Dr. C. VAN LANKEREN
op zaterdag 19 dec. a.s. van 13.30-16.30 uur zijn dan net verschenen
boek "BAREN EN OUDGASTEN" bij
Venestraat 11-13 - Den Haag
EEN KERSTGESCHENK BIJ UITSTEK I
11
