En dat komt voor een groot deel van
de heer Schneider die het grootste
deel van zijn Wehrmacht-pensioen
(iets van DM 1000,heb ik gehoord!)
aan het asyl schenkt
Maar dat ze helemaal geen hulp meer
krijgt van de buitenlandse ambassades
vindt Ibu eigenlijk heel raar. Want die
weten wél dat ze bestaat. Want als die
buitenlanders hun jaarlijkse maand ver
lof opnemen en naar huis gaan bren
gen ze hun huisdiertje wél naar het
asyl om het daar een maand onder te
brengen! Maar verder dan dat gaan ze
niet. En daar kan toch best verande
ring in gebracht worden. We kunnen
beginnen bij de Nederlandse Ambas
sade Kom op luidjes, kom eens over
de brug met een vaste maandelijkse
bijdrage/donatie! En niet alleen maar
elke zomer "lekker-lekker" je beestje
te logeren geven en dan verder niks
doen
Toen ik in '73 na bijna 20 jaar weer
hier aankwam was men net begonnen
Gunung Sahari te verbreden. De flinke
verbreding kon alleen van de "huizen
kant" komen want aan de andere kant
had je het kanaal. Het terrein van het
asyl was tot die tijd 6400 m2 geweest
en voor de verbreding werd toen even
tjes zomaar 3000 m2 (dus bijna de
helft I) eraf genomen. Het huis van Ibu,
dat toen nog vlak aan de straat stond
viel dus ook ten offer. Van dat schit
terende oud-Indische huis bleef alleen
maar de achtergalerij overMaar
gelukkig had ze nog een aardig achter
erf waar ze toen maar een nieuw klein
huisje optrok. Maar alle kosten van
afbraak en opbouw moest iedereen
zelf betalen, m enkreeg geen cent ver
goed. Ook niet van die 3000 m2 die
ze door de straatverbreding aan de
Gemeente kwijtraakte. Dat moest men
in die tijd nog over hebben voor de
opbouw en vooruitgang van de Nega
ra I (Tegenwoordig is dat gelukkig
niet meer zo. Nu krijgt men in elk ge
val "iets" terug, al is het een schijn-
Voor deze plaat met de honden moesten dit
maal de etensbakken wat dichter bij elkaar
geplaatst worden wat wel problemen gaf.
Daarom moesten er ook wat "djaga's" tus
sen die borden gezet worden om ze uit
elkaar te houden.
tjeI).
Vroeger, in de Holl. tijd zal ik maar
zeggen, waren op het grote terrein
drie dingen gevestigd. Het Asyl, de
Dierenbescherming en de Veeartsenij-
kundige Dienst. Sinds 1958 is het in
3 losse dingen gesplitst. Achter het
terrein van het asyl staat nog een heel
klein stukje van de veeartsenijkundige
dienst, dat tegenwoordig alleen niet
veel meer voorstelt. Het is nog steeds
een onderdeel van de gemeente en in
een klein kantoor/huisje werkt een
oppas/mantri. Verder zijn er een paar
hokken waar af en toe een paar hon
den zitten waarvan men denkt dat ze
dol zijn. Die beesten krijgen een paar
injecties en moeten een tiental dagen
in "karantina rabies" blijven. Maar het
publiek moet wél zelf zo'n hond daar
brengen want die hondevanger-dienst
van vroeger bestaat niet meer. (Wat
die ouwe opas/mantri wel erg jammer
vindt. Want hij mijmert over die gou
den jaren '53-'55: Vangen be
taalde tiga perak, afmaken lima perak
en dat was nog de tijd dat de
gulden en rupiah bijna even veel in
waarde waren
Toen in het begin der 50-er jaren op
eens de Hollanders wegtrokken kwa
men de meesten van hen hun huisdier
tjes bij het asyl afgeven. Tussen '53-
'55 heeft Ibu Supiah zo'n 15.000 beest
jes opgenomen. Soms wel 600 per
dag De meeste zijn afgemaakt en in
grote massa-graven op Ancol begra
ven. Ook nu nog komen vaak mensen
om hun trouwe viervoeter bij Ibu een
laatste rustplaats te geven. In een
hoekje helemaal achteraan op het asyl-
terrein staan op een klein kerkhofje
een 50-tal grafjes met een keurig
zerkje.
Maar met het wegtrekken van de Hol
landers en dus ook hun zakenleven
vielen opeens alle donaties weg. En
dét terwijl het aantal dieren juist ont
zaglijk toenam. Om toch maar aan geld
te komen opende Ibu Supiah toen
maar bij zich thuis een restaurant en
een soort catering-service, die geluk
kig fantastisch liepen(Maar dat
heeft ze 3 jaar geleden moeten sluiten/
stoppen vanwege een zware operatie.)
ROGIER
(slot volgt)
Pedro de orang-utan met om hem heen de drie belangrijkste leden Helemaal achter in de tuin van het asyl is ook een klein kerkhofje
van het bestuur. Links Herr Schneider, rechts Ibu Supiah en op de van de diertjes.
achtergrond de rechterhand van Ibu, haar broertje Sugito. Keurig met zerkje waarop naam en datum.
15
