BIJ DE VOORPLAAT (Voorplaatfoto: R. L. Mellema)
1982, NOG EEN JAAR
Wat is nu een goede voorplaat voor dit laatste nummer van het jaar? En meteen
ook een goede plaat om het eerste nummer van 1982 mee te beginnen? Dat
is nu de moeilijkheid, dit blad staat met een stram been in het oude en met
een babyrose voetje in het nieuwe. Hoe kun je daar nu een harmonieus gevormd
lichaam bij vinden? Honderden mooie dia's van Mellema en Rogier, landschap
pen, bloemen, vruchten, bomen, kali's, wat is Indonesië mooi, wat is eigenlijk
de hele wereld nog mooiondanks het zooitje dat we er van hebben ge
maakt.
NOGMAALS HET BALI-NUMMER
Zoveel kopij ontvingen we voor het
Bali-nummer (vorige Moesson 1
Dec.) dat we er in allerijl een dub
belnummer van maakten en toen
nóg plaats tekort kwamen voor een
belangrijke mededeling. Die had
moeten luiden: "Er is zo'n over
vloed van inzendingen geweest dat
we onmogelijk alles konden plaat
sen. Bovendien hebben we artikelen
moeten inkorten en een selectie
moeten maken uit verhalen van
dezelfde strekking". In dit nummer
zult u de vervolgen aantreffen van
de artikelen van de heer Schotel,
Mellema en Min die zoveel interes
sante gegevens bevatten dat ze
ook voor een niet-Bali nummer be
langrijk zijn. Overgebleven kopij
zullen we graag in komende Moes
sons opnemen. Een ding is zeker:
over Bali raakt men niet gauw uit-
qepraat I
Redactie
Wat een verschrikkelijk jaar hebben
we achter de rug, 1981 I Pak elke wil
lekeurige krant, draai elke willekeurige
knop van radio of televisie om. Hoeft
niet eens, zet oren en ogen open in
eigen omgeving.
Protest tegen kernwapens, alsof de
vernietiging die de mens dagelijks met
zijn blote handen uitvoert, niet min
stens even erg is.
Hoeveel millioenen levende wezens
worden per dag niet in koele bloede
vernietigd op de meest gruwelijke ma
nieren. Hoeveel weerzinwekkende plan
nen worden er dagelijks op tafel ge
legd om nog meer te kunnen elimine
ren op deze rampzalige planeet die
eens trots de naam van "Moeder Aar
de" kreeg. Wij hebben er geen weet
van of willen er geen weet van heb
ben. De grote Zelfgenoegzaamheid die
blind maakt, heeft toegeslagen en wie
de Goden verdelgen willen, slaan zij
met blindheid.
Wat zit ik zo op het eind van het
jaar negatief te doen, mooi plaatje
moet ik hebben. Ineens is er deze foto
van Mellema. Een kereltje dat schuins
langs mij heen kijkt, maar me toch ook
aankijkt. Met iets van verwondering,
van vertrouwen, een beetje bang, maar
toch niet zo erg, want hij zit veilig bij
moeder. En dan weet ik dat dit de
voorplaat zal zijn.. Moeder in haar wit
te kanten blouse, en of het zo moet,
een motief dat iets heeft van guirlan
des, kerstballetjes. De fijne ronding
van haar wangen, de lichtstreep op
haar oorschelpen en het gouden ringe
tje (of misschien is het maar koper),
het dikke zwarte haar. Ze is jong, ze
kan de moeder zijn, een oudste zus
misschien, maar het toonbeeld van
vrouwelijkheid, dat synoniem staat voor
moederschap.
Symbolen, symbolen. Het is of we juist
in deze tijd van harde onverschillig
heid, van het opengooien van eens
verborgen-gekoesterde geheimen, het
brute in bezit nemen van persoonlijke
waarden, zoeken naar symbolen.
Waarschijnlijk omdat ze onaantastbaar,
onsteelbaar zijn. Ze zijn de creatie en
het eigendom van degene die ze ziet.
Je kunt ze delen, toevertrouwen aan
een ander. Meer niet. Een symbolische
foto. Met 1982 in het vooruitzicht. De
moeder die hier de drukte van de
straat tegemoet treedt, uit moet kijken
als ze oversteekt, ze is verantwoorde
lijk voor het kindje dat ze draagt. Op
letten, waakzaam zijn, weten waar ze
heen wil en goed aankomen.
Het kindje dat symbool staat voor het
Nieuwe Jaar (dat hoort toch zo?), kijkt
achterom naar wat moeder gepasseerd
is. 1981? Verwondering, angst, wan
trouwen. Niet bang zijn, jongetje, het
is voorbij, je bent er door, het Anno
Domini 1981 dat over de hele wereld
niets dan rampen heeft gebracht maar
waar je gelukkig niet mee van doen
hebt gehad.
1982 zal uitwijzen of we geleerd heb
ben, beschaamd zullen zijn over de
puinhoop die we gemaakt hebben en
of we zullen beginnen met opruimen.
Wij ouderen, ja wij die ouder zijn dan
de jeugd, die meer jaren achter ons
hebben, wijzer moeten zijn, meer moed,
meer kracht, meer leiderschap zouden
moeten opbrengen, inplaats van jam
meren over de jeugd.
O, er is zoveel uit deze foto van Melle
ma te halen. Mellema zelf zal er nu
misschien met heel andere ogen naar
kijken, toen schoot hij zomaar "moe
der met kind."
Zo gaan we misschien dagelijks aan
de dingen voorbij die later zoveel meer
te betekenen hebben. Van één ding
ben ik overtuigd: dat we in 1982
iedere dag bewust moeten leven,
bewust moeten zijn van een verant
woordelijkheid die ons door automa
tismen ontnomen is. Er zijn kinderen
die we moeten leren "naar vroeger"
te kijken er is een toekomst die
NIET alleen in handen is van jongeren,
maar waarvoor wij ouderen verant
woordelijk zijn. Meer dan ooit.
Ik wens u, goede ouders en groot
ouders, een veilige oversteek met uw
kinderen en tjoetjoeks naar 1982 I
LILIAN DUCELLE
:iii:illiliiilifllliiiii>
GOEDE GEZONDHEID
GOEDE WERKZIN
GOEDE PENNEVRUCHTEN
GOEDE GROEI IN LEDENTAL
zodat Moesson moge blijven een
WAARDIG LEESBAAR TIJDSCHRIFT
voor de steeds kleiner wordende Indische groep I
OLLY BOR
Uit de vele mooie, lieve, vrolijke en hartelijke wenskaarten die Moesson
ook dit jaar van haar lezers en goede vrienden mocht ontvangen, viel
bovenstaande tekst van Mevr. Bor op. Het is de beste samenvatting
van alles wat ons toegewenst is en een beter geformuleerde aanmoe
diging voor 1982 is niet denkbaar!
Goede lezers, mag ik U namens alle medewerkers en -werksters van
Moesson en Tjalie Robinson BV heel hartelijk bedanken voor alles
wat U ons toewenst. Maar vooral voor uw morele steun en vriendschap
ook dit afgelopen jaar.
Moge 1982 ook voor U een gezond, veilig en in alle opzichten goed
jaar worden I
LILIAN DUCELLE
DIT KERSTNUMMER
IS EEN DUBBELNUMMER
Het hierop volgende nummer ver
schijnt dus op 15 januari 1982.
(no. 11)
2
