AURORA
travel service b.v. biedt:
2.720/
3£et/i(
3£er inner incj en
(XLIII)
19 daagse verzorgde groepsreis naar Hawaii.
Vertrek 28 mei 1982. Inelvliegbiljet, hotel te
Waikiki, excursies en begeleiding van één onzer J 425
medewerkers.
Per pers. v.a.
18 daagse Budget Tour - Java - Bali.
Vertrek iedere donderdag vanaf Schiphol
Aurora reizen:
financieel gewaarborgd door
Nationale Nederlanden.
Alle inlichtingen op reisgebied worden u
gaarne verstrekt door:
Ans Fanggideaj-Jongkind Wim Simon
Willy van Dok «Hans Tan
TRAVEL SERVICE B.V.
Clauskindereweg 28 -1069 HN Amsterdam.
Tel. 020-199377/199396.
Kantooruren: ma. t/m vrij. 09.00 -17.00 uur,
zaterdag tot 13.00 uur.
De stille uren.
Vierhonderdeenentwintig maanden geleden stapte ik in Priok aan wal om negen
endertig maanden dienstplicht te vervullen in Indië. Iets meer dan een derde
eeuw geleden. Dat is niet gisteren. Maar voor mij lijkt het wel gisteren zo voor
aan hangen de honderden herinneringen uit Indië in m'n geheugen. Het is alles
Indië daarbinnen wat de klok slaat. Andere herinneringen krijgen gewoon de
ruimte niet om te passeren. Weet u, al die herinneringen rechtvaardigen het bijna
voor mij om - hoewel ik in Nederland geboren ben - Indië ook als het land van
herkomst te noemen. Immers: mijn herinneringen zijn daar geboren. Dag en nacht
zelfs, want ook 's nachts leefden wij soldaten vaak bij de tijd. Ook dan waren
wij wakkere jongens met wakkere daden die het herinneren waard zijn gebleven.
Ik heb het voor de aardigheid eens be
rekend, maar gemiddeld drie uur per
dag deed een soldaat sadja 's nachts
dienst, welke dienst dan hoofdzakelijk
uit wachtkloppen bestond. Voor een
geschoolde soldaat een zeer eenvou
dige bezigheid die je eigenlijk al na een
paar weken slapende kon verrichten.
Maar helaas, dat was nu net iets waar
de opdrachtgevers fel tegen gekant
waren. Die wilden waar voor het uit
gekeerde soldij zien. Dus wat moest
je? Wakker blijven nietwaar.
Van de beginperiode, toen Batavia vol
stroomde met de eerste divisie dienst
plichtigen herinner ik me m'n dienst
tijd alleen al van het vele wachtklop
pen. Weken achtereen van vierentwin
tig uur op en vierentwintig uur af was
heel normaal en dan meestal ook nog
met twee man op een post. Het kon
niet op. Soldaten zat en er was toch
niets anders te doen, zal men toen
gedacht hebben.
De mooiste nachtelijke uurtjes in Ba
tavia om wacht te lopen vond ik die
tussen drie en vijf uur. Dan was Bata
via, waar je ook op wacht stond, een
zee van rust en stilte. Nagenoeg ie
dereen lag dan plat en al het voor die
tijd toch ook wel massale verkeer
stond op de handrem. Een weldadige
stilte, waarin decibel door geluidsar-
moede het gillend op een lopen gezet
zou hebben, hing om je heen. Nu, in
het wereldje waar we zacht voor elkaar
moeten zijn, zou die stilte benauwend
en angstig over komen. Maar toen
Geen paniek. Je wist niet beter of die
stilte hoorde zo. En omdat het zo
hoorde lagen we er niet wakker van
en boomden we, afhankelijk van el-
kaars praterigheid, de wachtuurtjes in
gezelligheid om naar de verleden tijd.
Met wapenbroeder Gerard als wacht-
maat verliepen de nachtelijke uurtjes
geen minuut stilzwijgend. Gerard was
namelijk een achtergrondenkluiver. Hij
wilde iedereen uit ons peloton, zoals
hij het zelf noemde door en door ken
nen. Wat inhield, dat hij tientallen vra
gen op je afvuurde met betrekking tot
het in elkaar zitten van je zelf, je naas
te en verre familieleden. Nu, van mij
mocht hij. Want door al die vragen die
je moest beantwoorden vloog de tijd
om en je kennis over je eigen familie
hield je zo mooi op peil.
Verwonderd heb ik me altijd over die
dorst en onverzadigbare honger naar
Enige algemene kennisgeving
Op 23 februari 1982 hebben wij in
Lakeiand na een slopende ziekte,
afscheid moeten nemen van onze
lieve moeder, schoonmoeder en
grootmoeder
HERMINE HARTERINK-ERZIJ
Zij bereikte de leeftijd van 77 jaar.
Namens de familie
Tony Harterink
Correspondentieadres:
606 Chester Drive
Lakeiand
Florida 33803, USA.
kennis bij Gerard. Volgens mij had hij
een lintworm in de hersens. Ik was al
tevreden wanneer ik wist waar m'n
pelotongenoten woonden in Nederland.
Meer hoefde ik van een ander niet te
weten. Nou ja, dat ze nog knappe zus
ters hadden was het weten ook wel
waard natuurlijk.
Die gesprekken met Gerard zijn me
altijd bijgebleven. Komen ze weer als
herinnering boven drijven dan zie ik
ons ook weer slenterend of op een
muurtje zittend in een fluisterend ge
sprek de wacht doen in het stille sla
pende Batavia.
Batavia nu Jakarta een stad met mil
joenen inwoners. Vaak vraag ik me af
of die stille uurtjes van weleer nog
bestaan. Na alles wat je nu leest, hoort
en ziet over Jakarta betwijfel ik het.
En, hoewel ik het niet mag denken
denk ik wel eens: Jakarta bij Batavia
had voor jou beter de tijd stil kunnen
blijven staan.
J. BLOKKER
16
