KRONIEK
VAN EEN
INDISCHMAN
KIMM Indische spekkoek
Vrienden vroegen mij of ik het stuk
"Antjol" van B. Lulofs in De Telegraaf
had gelezen. De rubrieken "Op zicht"
van Leo Derksen, "De wereld van
daag" van G. B. J. Hilterman en (niet)
alles wat Lulofs schrijft, behoren tot
mijn geliefkoosde lectuur bij mijn eer
ste kop koffie in de ochtend. De stuk
ken die mij het meest aanspreken, be
waar ik in een documentatiemap.
In zijn artikel "Antjol" veegt Lulofs
terecht de vloer aan met het Ministerie
van C.R.M. Op het Ereveld Antjol, op
een oppervlakte van vijfenvijftig bij
bijna tweehonderd meter staan daar
1328 kruisen van geëxecuteerden.
"Doden", zegt Lulofs, "die voor de
leden van het Parlement en voor het
Ministerie van C.R.M. niet meetellen".
"Het sneuvelen alleen is voor een
Buitengewoon Verzetspensioen niet
voldoende. Daar zijn op het Min. van
C.R.M. "criteria" voor. De onthoofding
en het levend begraven op Antjol val
len daar niet onder. Het afmaken met
de bajonet evenmin".
van de aflandige wind (die in de nacht
waait, omdat de zee dan relatief war
mer is) en van de zeewind (die over
dag waait, wanneer het land door het
schijnen van de zon, relatief warmer
dan de zee wordt). Nadat men Poeloe
Pekelo, dat nabij Hajo en Tg. Seitoe
ligt, gepasseerd was, stak men de Ta-
loeti baai over en kreeg men de vol
gende dag Tg. Kisi in zicht.
Met algemene stemmen besloot men
om voorlopig geen plaatsen meer aan
te doen om tijd te winnen en ook zo
min mogelijk ruchtbaarheid aan hun
vlucht te geven.
Men voer langs Ceram's zuidwal en
passeerde op enige mijlen afstand
achtereenvolgens Tg. Kisalaut, Tg. Kil-
bon, Undoer en Kwamor dat op het
meest zuidelijke punt van Ceram ligt.
Tijdens de korte oversteek van Ceram
Lau gebeurde datgene waarvoor men
zo bevreesd was geweest.
Ontmoeting met een
Japans patrouille vaartuig.
Uit straat Kefing kwam een Japans
patrouille vaartuigje aanstomen, het
motortje krakend en puffend, hetgeen
de mensen aan boord van de prauw
opmerkingen ontlokte dat het Japanse
kreng op olie van uitgeperste pisang-
schillen moest lopen. Het is merkwaar
dig dat mensen met het gevaar van de
dood voor ogen, nog tot dit soort hu
moristische uitspraken kunnen komen.
Het Japanse vaartuigje kwam arrogant
aantuffen, als wilde zij alles zien dat
Niet alleen onze geëxecuteerden ginds
in Indonesië tellen niet mee, doch de
hele groep gerepatrieerden. Want ik
vind dat deze Nederlandse houding
t.a.v. de Indische aanspraken op een
Buitengewoon Indisch Verzetspen
sioen, symptomatisch is. De complete
negatie van al onze Indische belangen
vindt nu immers al bijna veertig jaren
plaats? De opeenvolgende regeringen
hebben altijd over ons, doch zonder
ons, beslist.
Dat is zo gegaan met de nooit uitbe
taalde salarissen 1942-1945. En evenzo
met de vergoeding van verloren ge-
gane bezittingen als gevolg van de
dekolonisatie. Terwijl dit recht op ver
goeding is vastgelegd zowel in het
Handvest van de Verg. Naties als in
de "Verklaring van de Rechten van de
Mens". Na 38 jaar is er eindelijk zo
iets als een compensatie in de vorm
van een eenmalige uitkering van
7.500,gekomen. En wat de scha
devergoeding van particuliere, mate
riële verliezen betreft (ik denk vooral
aan de kleine, particuliere bedrijven,
waarvan de eigenaars alles kwijtraak
ten en op een schoen en een slof in
Nederland aankwamen), wij kunnen
hiervan alleen zeggen dat de getroffen
maatregelen niet meer dan symbo
lische gebaren waren. En nu weer het
Buitengewoon Verzetspensioen. Men
doet maar
er te bezichtigen viel.
Op de prauw was alles binnen enige
ogenblikken in gereedheid gebracht,
de drie meest gebronsten bleven bo
vendeks; één aan de helmstok en de
twee anderen scharrelden wat aan
hun netten en vislijnen. De overigen
zaten onderdeks met de wapens in de
aanslag. Zij waren gereed om op elk
moment gewapender hand op te tre
den. De Jap voer langszij. De mannen
op de prauw staken achteloos de hand,
in een gebaar van een groet, omhoog
en gingen onverstoord door met hun
werkzaamheden.
Vanaf het patrouillevaartuig nam men
de prauw met arends ogen op, en pris
makijkers werden nauwkeurig en met
élan gehanteerd, of men op het dek
van de prauw water zag branden.
De "orang Nippon" zagen blijkbaar
niets bijzonders, want men hoorde een
korte, onverstaanbare order snauwen,
waarna het vaartuig het roer aan boord
legde en op tegengestelde koers ging
liggen.
De drie mannen aan dek haalden op
gelucht adem. Zij bedwongen zich ech
ter om geen verdachte bewegingen te
maken om de anderen, die onderdeks
zaten, te waarschuwen dat het gevaar
geweken was.
(wordt vervolgd)
Sergeant Heuting werd later door de
Japanners gevonden. Hij werd onder
vraagd, gemarteld en later onthoofd.
Maar de fout ligt ook bij ons zelf. Wij
waren misschien zo druk bezig om ons
aan te passen en ons zelf te rehabili
teren, dat wij er geen behoefte aan
hebben gehad ons te organiseren. En
de verenigingen die er waren, vonden
zichzelf zo belangrijk, dat zij er niet
aan dachten te fuseren en één grote,
sterke vereniging te vormen.
Maar er speelde in Nederland nog een
beslissende factor mee. Ik vertel al
weer geen nieuws, wanneer ik con
stateer dat wij in Nederland gedood
verfd werden als handlangers van een
koloniaal bewind. In de ogen van onze
socialistische broeders, die opkomen
voor het lot van de onderdrukten in
de maatschappij, maar die hun ge
schiedenis slecht geleerd hadden, zijn
wij per definitie uitbuiters van de arme
Indonesische bevolking die in de ko
loniën kapitalen hadden verdiend. Deze
linkse maatschappij-hervormers, die al
tientallen jaren hier de dienst uitmaken
en de media beheersen, maakten ons
monddood. Wij kregen vanaf de eerste
dag van onze vestiging hier te horen:
"Assimileer en houdt je snaveltjes
dicht I"
Wat een verschil met Frankrijk. Daar
hebben de vertegenwoordigers van de
Franse rapatriés wél toegang tot het
Franse parlement. Zij hebben een ei
gen kamer in het parlementsgebouw
en bij de besprekingen van maatrege
len t.b.v. de gerepatrieerden, worden
zij door parlementsleden én de minis
ters gehoord.
En laten wij eens kijken naar de maat
regelen die het buitenland tegenover
zijn teruggekeerde burgers genomen
heeft.
Frankrijk: Het totale beschikbare be
drag voor de schadevergoeding van
de Fransen, die in de vroegere kolo
niën al hun bezittingen verloren, be
draagt in guldens omgerekend rond
20 MILJARD (dagblad 'Le Dauphin
Libéré van 27 okt. 1977).
België en Italië voeren analoge rege
lingen uit. Zelfs het arme Portugal
tracht ook op dit gebied niet achter
te blijven. Engeland heeft dit probleem
direct na de dekolonisatie op bevre
digende wijze voor de Britse repa-
tranten opgelost.
Tot zover voor heden.
So long,
INDISCHMAN
Stort f 18,op giro 158225 en
U ontvangt een spekkoek van
ca. 500 gram, in speciale ver
pakking, franco thuis.
"KIMM", Joh. Verhulststraat 98
Amsterdam-Z. Tel. 020-72 84 61
5
