Ipth Gijselman Den Haag
verkoop-expositie 4, 5 en 6 juni 1982
INDIEN U KUNSTVOORWERPEN EN/OF SIERADEN WILT VERKOPEN WELKE
AFKOMSTIG ZIJN UIT DEZE STREKEN DAN KUNNEN WIJ DIT ALS AANVUL
LING VOOR U TENTOONSTELLEN.
Tobameer. Een heilig meer, dat door
de Bataks gierig bewaakt werd tegen
profane westerse blikken, want "de
nadering van vreemden" zou voor hen
fataal zijn, zo geloofden ze. De eerste
blanken die het in 1835 probeerden
(twee Amerikanen en drie Fransen)
zijn dan ook vermoord. Pas Dr. A.
Neubronner van der Tuuk lukte het in
1863 door te dringen tot de oevers
van het meer.
"Mijn Prapat hotel zei schor de heer
Oud, "Ik weet nog goed
In een oud reisboek uit 1930 dat ik bij
me had, las ik: "rates 10,for a
single room, 18,for a double
room"
De oude sfeer hangt nog in de eetzaal
met het rechte djatihouten meubilair
en over het overdekte terras met de
rotan stoelen, maar bovenal in de ou
de, aparte paviljoentjes. Boeng-kebon
veegt met lange luie streken de bla
deren weg tussen de waaierpalmen,
alamanda's, bougainvillea's.
Ik ging op een bankje van het uitzicht
zitten genieten. Het slapie van me
vrouw Klepper zette zich naast mij.
Mevrouw van der Stok was een lieve
vrouw, niet alleen stokdoof, maar ook
stokoud.
"Is het hier niet prachtig?" brulde ik.
"Niet zo erg moe", knikte mevrouw
van der Stok tevreden, 't moet heer
lijk zijn in 't water, dat herinner ik me
nog van vroeger".
"Bent U hier dan eerder geweest?"
"Een prinses. Lang geleden." Ze keek
me verwachtingsvol aan, maar ik had
geen flauw benul wat ze van mij ver
wachtte.
"In een vorig leven natuurlijk", zei ze,
"een occultiste heeft me dat verteld.
Ze zag me met goud en juwelen be
hangen: een prinses uit het huis van
Mataram. Daarom heb ik deze reis ge
maakt, begrijp je? En daarom verheug
ik me zo op Yogya. Ik voel me hier ook
helemaal thuis. Maar kindje, spreek er
maar niet over, de mensen lachen om
zulke dingen."
Ook dat nog I Hadden ze dan allemaal
een tik van de molen beet? Met een
zwaar hart dacht ik aan ons komend
diner bij een Yogyase prins.
Na het avondeten kwam juffrouw Paff
naar me toe. "Ik heb nog eens nage
dacht over uw handelwijze in de bus",
zei ze, "korte rokken zijn toch mode
nietwaar?"
Ik legde uit dat haar broekje zichtbaar
was en er door de mannen naar ge
keken werd.
"U insinueert dus dat ik dat met opzet
deed?" zei ze.
"Als ik dat dacht, had ik U niet ge
waarschuwd, ik dacht juist dat U zich
er niet van bewust was en het verve
lend zou vinden."
"Eén-nul voor U", zei ze "maar het
gaat U niks aan en ik wil verder geen
aanmerkingen". Ik verzekerde haar dat
ze geen last meer van me zou hebben.
Meneer de Kort versperde me de weg.
Hij had het overhemd van die morgen
aan, de rand van zijn open boordje
was vettig-grijs. "Nou dat eten houdt
niet over", sprak hij somber, "gebra
den stoplap in waterjus. En met die
Vuurvreter wens ik niet meer aan tafel
te zitten, die vreet de rotzooi nog on
der m'n vingers vandaan."
In de grote zaal wachtten de Toba-
troubadours, prachtige kerels in kleu
rige kleding, die volmaakte entertai
ners bleken met hun zang, dans en
acteertalenten. En wat een stemmen
Mevrouw Last was met een cassette
recorder in de weer en toen we daar
toe uitgenodigd werden, zongen en
dansten we allen met hen mee.
Laat op de avond nog vond ik mevrouw
Offer kraaiend aan de bar, geflankeerd
door de Vuurvreter en Krul. De koppen
geheimzinnig dicht bij elkaar, vertelden
ze elkaar grapjes en sloegen gierend
op de bar, totdat de drank uit de gla
zen hun om de oren spatte. De uitge-
bleekte toren van Babel op haar hoofd
maakte slagzij naar links, zo af en toe
gaf ze hem een stomp en dan hing hij
op haar rechteroor.
"Meid, we hebben lol," riep ze, "kom
d'r bij I"
"Het is twaalf uur", ik voelde me net
een fröbeljuf, "morgen hebt U een
vermoeiende dag."
Mevrouw Last kwam schuchter langszij
en trok aan Kruis mouw. Hij wrikte'zijn
achterste vaster op z'n krukje. "Nou
niet lastig zijn", snauwde hij, "ga jij
maar vast naar de hut, anders ben je
morgen net een uitgepeede gee ee."
En tot de anderen: "Dat staat voor
uitgepoepte grauwe erwt." Ze gilden
het uit en beukten weer op de bar.
Geknakt slofte ze weg.
"Ken je dezebegon mevrouw
Offer.
(wordt vervolgd)
van kunstvoorwerpen uit Java, Sumatra, Bali en omliggende gebieden waarbij een grote collectie houten
beelden zoals een beeld voorstellende de God "STIMA" omringd door zes vrouwen en symbolische dier
figuren waaromheen een fraai rasterwerk.
Bemiddelingskosten alléén bij verkoop bedragen 15%
De uiterste inzenddatum 30 mei 1982
De expositie zal aan het Tournooiveld 3 te Den Haag plaatsvinden.
Openingstijden zijn van 10.00- 17.00 uur.
Wij heten U van harte welkom. Fa. L. GIJSELMAN 1
Tournooiveld 3-2511 CX DEN HAAG - Tel. 070-64 26 52 j
17
