Praten met Johan Ghijsels NINES (advertentie) Johan Marcel Ghijsels werd op 19 mei 1955 in Jakarta geboren en kwam 16 maan den jong naar Nederland. Een van de vele jongeren van de tweede generatie. Tegenwoordig zie je Johan vaak op allerlei Indische dan wel Indisch-bedoelde manifestaties. Met een camera of met een complete video uitrusting zie je hem slenteren, kijken, praten en opnamen maken. Hij is niet echt stil maar wel rustig, kalm en bedaard. Zijn jeugd is niet altijd even zorgeloos geweest en dat heeft hem nu al gemaakt tot de persoon die hij is: rustig de zaken overdenkend. Na de Mulo bezocht hij enige jaren de MTS. "Op die school heb ik voor de eerste keer bewust gerebelleerd tegen de westerse prestatiedrang. Achteraf be zien was die rebellie misschien niet typisch Indisch, maar ik heb er geen spijt van. Daarna moest ik in dienst. Ik kwam bij de Marechaussee, daar heb ik een goede tijd gehad. Het was een beschermd milieu. Maar nu ik er over nadenk, moet ik zeggen dat ik toen ook naïef was, ik wist niet hoe de wereld was. Dat heb ik daar ge leerd." Na gediend te hebben, kreeg hij een baantje in de textiel, medewerker op een verkoopkantoor van overhemden. "Daar heb ik praten geleerd en werd mijn geslotenheid toch wat doorbro ken. Ik had een vast inkomen, auto en onderdak bij mijn moeder (geboren Toers Bijns) een vrolijke optimistische vrouw. Ik had alles maar was onte vreden met mijn baan. Mijn vader die in 1975 was overleden, had mij een doka (Ontwikkel-apparatuur) nagela ten. In de weekends ging ik toen zelf leren foto's te ontwikkelen en afdruk ken. Ook ben ik toen bij het Creatief Centrum een cursus fotografie gaan volgen. Mijn docent daar was goed en inspireerde mij. Ik besliste toen foto graaf te worden en op mijn 23ste gaf ik mijn baan op en heb me als student laten inschrijven aan de kunstacademie in Enschede waar ik woonde. Ik wilde die studie volgen, ik twijfelde niet en ik zocht geen redenen om het niet te doen. Alles wat ik vroeger wel eens heb gemist, heb ik op de academie inge haald. Toen ook ontmoette ik Toni Tati, een medestudent, ook Indo. Bij onze eerste kennismaking al bleek het Indo-zijn toch die speciale band te scheppen. Samen hebben we toen besloten om een film te maken over Indo's. We hebben reeds veel op film vastgelegd maar het project ligt nu stil (laten we hopen tijdelijk - R.B.). We zijn nu 4e jaars en ik specialiseer me in fotografie en video, tewijl Toni zich op tekenen en fotografie toe legt." Johan zakt wat onderuit en tuurt in de lucht. "Heb je met dat fotograferen een be paald doel voor ogen?" "Door foto's wil ik bepaalde dingen vertellen, oorzaken en redenen van dingen onderzoeken en daarvan leren. Beroepsmatig ben ik overal in ge- interesseerd, maar ik wil de mode niet volgen. Trouwens als je dingen wil vertellen, dan moet je eerst jezelf le ren kennen. Daarom richt ik me nu op Indo's en later zal ik dat ongetwijfeld blijven doen. Ik ben er immers zelf één? Hoe meer je weet, hoe rijker je wordt en altijd hoor je wel wat nieuws. Het is geen zware opgave me te con centreren op Indo's, het komt en gaat vanzelf, van binnen uit. Nu ben ik mis schien bewust Indo, maar terugkijkend ben ik het altijd geweest." Johan Ghijsels, een van de weinige jonge Indo's die wil weten en leren door de dingen te onderzoeken. Mis schien word je daardoor toleranter, maar je gaat ook de bron van het kwaad ontdekken en door te praten probeer je schade en ellende te voor komen". Zelf tuurde ik nu ook naar de lucht. "Tot hoever kun je tolerant blijven, tot hoever mag je gaan?" Een vraag die een lange discussie teweeg bracht. We werden het niet helemaal eens, maar dat was geen bezwaar. Na de vele gesprekken met Indo's heeft Johan voor zichzelf een belang rijke conclusie getrokken. "Wat ge weest is, is geweest. We leven nu. De positieve dingen van vroeger en nu moeten worden doorverteld, de nega tieve die soms een positief effect kun nen hebben, moeten vergeten worden". Ik zie een Indo als een individu en daarom is het moeilijk om een alge mene doelstelling voor Indo's te for muleren. Van een Indo mag en moet CULTURELE VERENIGING NAZATEN INDISCHE-NEDERLANDERS EN SYMPATHISANTEN Bingo Indische avondjes Makan-makan Natuurlijk gezellig, maar de "Indische cultuur" omvat toch méér dan dat?! NINES is een vereniging van meest jonge leden, die zich bewust zijn ge worden dat zoveel waardevols dat de Indische-Nederlander in zich heeft, zich eigen heeft gemaakt en heeft voortgebracht, dat wij samenvatten onder "Indische cultuur" VERLOREN dreigt te gaan. Al wat de "Indische cultuur" omvat, waaronder niet alleen de Indische keu ken, de krontjongmuziek, doch ook specifieke Indische kenmerken zoals gastvrijheid, gemoedelijkheid, respect voor ouderen hebben, het gehecht zijn aan een goede familieband, moet ge ïnventariseerd worden, vervolgens ge conserveerd en vooral gepropageerd worden. Niet alleen de Indische-Neder- landers doch vooral hun nazaten, waarvan velen in Nederland geboren en getogen zijn, moeten hiervoor (op nieuw) geïnteresseerd worden. Indische-Nederlanders, hun nazaten en overige sympathisanten roepen wij bij deze dan ook op zich bij de vereniging aan te sluiten om zich samen actief in te zetten voor het behoud van een unieke "cultuur". Om een indruk te krijgen van de ACTIVITEITEN: - culturele manifestaties, waaronder zang-, dans- en muziekuitvoeringen; - ledencontactavonden; - film-, thema- en discussieavonden; - soosmiddagen; - sport (badminton); - kookclubs "Indische keuken"; - taalcursus Bahasa Indonesia; - en vele andere grotere en kleinere (culturele) activiteiten. Voor nadere informatie omtrent de doelstelling en activiteiten van de ver eniging kunt U zich wenden tot Mevr. L. Lopulalan (secretaris), Kade laan 43, 2725 BB Zoetermeer, telefoon 079 - 41 49 27 of de heer Mr E. R. Schenkhuizen (voor zitter), Spinazieakker 12, 2723 TR Zoe termeer, telefoon 079 - 41 46 84. je niet meer verwachten dan van een ander. Het is echter wel noodzaak dat er een groter Indisch verband komt. "Als er iets gebeurt met Indo's, trek ik mij dat aan en met mijn middelen zou ik daar zeker wat aan proberen te doen". RALPH BOEKHOLT (29)

Moesson Digitaal Tijdschriftenarchief

Moesson | 1982 | | pagina 18