Bahasa
Indonesia
Sïcflïn, de paarden oppas
Foto links: De derde, vierde werktuigkundige en een verwachtingsvolle R. E. J., schrijver van dit artikel. Foto rechts: Gezagvoerder (die
lange grijze man) bemanningsleden en een echtpaar als passagiers op de "Salland" op weg naar Argentinië.
Om half drie was ik aan boord en werd
mij m'n hut gewezen, die ik nu geheel
alleen tot mijn beschikking had, maar
normaal met nog een collega had moe
ten delen. Als 4de wtk, kreeg je een
hut voor jezelf maar zover was het nog
lang niet. Doordat het aantal machinis
ten niet op volle sterkte was waren we
gedwongen 6 uur op en 6 uur af wacht
te lopen. De 2de met de 4de en de 3de
met mij. Voor een reisje naar Hamburg
van ca. V/2 dag was dat geen pro
bleem.
We vertrokken iets eerder dan ge
pland was, nl. om 17 uur. Toen klonk
het commando van de brug "voor en
achter" en even later "touwen los"
en daar voeren we het S.S. Salland
het IJ op, los van de Oostelijke
Handelskade richting Noordzee-kanaal.
Ik had geluk dat ik van 18 tot
24 uur moest wachtlopen. Zodoende
had ik nog even gelegenheid te ge
nieten van alles wat zich om me heen
afspeelde. En ook om even bij te
komen van al die enorme indrukken
en turbulente gebeurtenissen, die zich
zo opeens, onverwachts en in een
sneltreinvaart aan en over me voltrok
ken hadden. Ik vroeg me af waaraan ik
dit geluk te danken had, maar in mijn
binnenste wist ik 't en dankte God
voor Zijn Wilsbeschikking dat Hij mij
juist op die ochtend dat gebouw liet
binnenstappen waardoor dit allemaal
kon gebeuren en ik de basis kon leg
gen voor mijn verdere carrière.
Ik voelde me op dat ogenblik echt een
in-gelukkig mens, dankbaar tot in de
bodem van mijn hart, terwijl de Sal
land langzaam het Noordzee-kanaal
afstoomde.
Helaas kon ik toen nog niet bevroeden
dat de Noordzee binnen een etmaal
nog een verrassing voor me in petto
had. Maar misschien vertel ik dat een
andere keer
R.E.J.
In de jaren 20 diende mijn vader als
Adj. Ond. Off. bij het Barisan corps te
Sumenep Madura. In die kazerne ben
ik geboren. De hele kazerne was mijn
speeldomein. Ik was goede maatjes
met Sidin de paarden oppas. Het span
nendst vond ik, wanneer Sidin bij de
twee paarden die het corps rijk was,
losse flodders afschoot. Dit moest hij
iedere morgen doen, om de paarden
aan geweerschoten te wennen. Sidin
deed zijn werk uitstekend en de kapi
tein was erg tevreden over hem.
Het corps kreeg een dienstauto en de
kapitein zei tegen hem: "Dit is ook
een koeda, dus je moet hem ook was-,
sen en poetsen." De auto kreeg een
plaatsje naast de stallen. Sidin deed
zijn werk met plezier en de auto glom
als een spiegel, en zo werd Sidin
weldra bevorderd tot Spandrie (eerste
klas).
Op een dag klaagde de fourier, dat
Sidin de laatste tijd meer losse flod
ders nodig had. Sidin werd bij de kapt.
ontboden en moest het verantwoorden.
"Ja Kapt., U zegt dat ik de auto als
een koeda moet behandelen, dus ie
dere morgen los ik een paar losse
flodders bij de auto "Maar, Sidin
dat is toch geen echte koeda, dat laat
je maar in het vervolg." Sidin keek
sip en antwoordde: "Het is goed kapt.,
maar U moet mij niet de schuld geven
als hij in het verkeer schichtig wordt."
"Laat dat maar aan mij over", zei de
kapitein.
Het liep tegen de kerstdagen en de
kapt. zou met de auto kerstinkopen
doen. Even buiten de kazerne reed hij
de auto tegen een asemboom. Hij zelf
liep een paar gekneusde ribben en een
gebroken arm op, maar de auto was
total loss. Sidin zag dit allemaal en
kwam hard aanlopen. "Ziet U nou wel,
dat de koeda schichtig is geworden!"
"Misschien heb je wel gelijk," zei de
kapt. en werd naar het hospitaal afge
voerd.
Toen ik twee jaar geleden naar Madura
ging hoorde ik dat Sidin nog tot de
levenden behoorde en ik zocht hem
op. Mijn kadootje was een transistor in
de vorm van een auto. Het weerzien
was ontroerend na zo'n 55 jaar. Sidin
was een oud baasje maar keek nog
pienter uit zijn oogjes. Ik overhandig
de het kadootje en zei: "Dit is een
radio, maar in de vorm van een auto,"
en draaide het knopje om. Of de duvel
er mee speelde, er kwam een gehinnik
van een paard uit. De uitzending ging
namelijk over dieren I Sidins ogen
glinsterden en hij riep triomfantelijk:
"Het is een koeda, njo." We hebben
er hartelijk om gelachen en ons ge
sprek ging terug naar het voorval van
55 jaar geleden.
Bij het naar huis gaan overhandigde
Sidin met tranen in de ogen, mij een
doosje, gewikkeld in een zakdoek, met
de woorden: "Dit is de medaille van
trouwe dienst die ik heb gekregen na
40 jaar dienst. Neem het mee naar je
land, want ik ben al oud en zal niet
lang meer leven, bij jou is het tenmin
ste in goede handen."
Twee maanden later kreeg ik een brief
dat de trouwe paarden oppas was
heengegaan. De medaille bewaar ik
als goud.
L. R. VAN HOVE
Vakantie cursus Bahasa Indone
sia voor beginners.
Een nieuw leerboek met speelse
illustraties door Guru Ferdinand.
Deze speciale vakantiecursus
met een uitgezocht vocabulair is
door de samensteller voor zelf
studie ontworpen.
Afwisselende lessen, informatief
m.b.t. land en volk van Indone
sië, goede uitleg van de gram
matica, een goede basis voor
een eventuele vervolgcursus.
Prijs f 59,(incl. porto)
BOEKHANDEL MOESSON
15
- utrtUUfci
