Hierbij, gaarne en daarom
DE VOLGENDE MOESSON
Aan de opzeggers
verschijnt omstreeks 22 december (KERSTNUMMER)
Het is een DUBBEL-nummer
want het blad van 1 januari 1983 vervalt.
De goeie
INDISCHE SPEKKOEK
Het is weer "hierbij"-tijd geworden. Zo noem ik de laatste maanden van het jaar
waarin de opzeggingen van het abonnement bij tientallen binnenkomen. Als een
kaart of brief begint met "hierbij" dan hoeven we hem eigenlijk al niet verder te
lezen, dan kan hij onverwijld in de bak van afvoeringen. Daar worden we niet
koud of warm van, opzeggingen tegen het eind van het jaar zijn normaal. Bij ons
altijd zo'n stuk of 250-300, bij grotere periodieken en kranten zijn het er duizen
den, ieder ondergaat dit euvel naar verhouding.
Mocht U een accept-giro voor
het eerste halfjaar '83 ontvangen
hebben en U had al opgezegd,
alstublieft niet geïrriteerd zijn, de
giro gewoon verscheuren. De
giro's zijn namelijk lang van te
voren gedrukt, nog voor uw op
zegging binnenkwam.
SVP niet terugzenden, dat kost
ons dubbel zoveel aan strafport!
En dan nog: zendt uw opzegging
toch niet Aangetekend of per
Expresse op. Voor de extra por
tokosten had U Moesson nog
een maand langer kunnen blijven
ontvangen Al bent U te laat,
we dwingen U niet, zoals bij an
dere bladen het geval is, nog
een halfjaar abonnee te blijven,
tegen uw zin. Wij zijn nog niet
vol-geautomatiseerd, wij doen en
denken nog op z'n ouderwets
met hart en hand
De Administratie
Soms alleen een korte mededeling
"Hierbij zeg ik mijn abonnement per
januari op." Vaker toch een reden voor
de opzegging: vertrek naar buitenland,
een aflopend abonnement door over
lijden, bezuiniging wegens AOW, op
name in bejaardentehuis waardoor het
abonnement een onbetaalbare luxe is
geworden. De meest trieste reden blijft
toch wel: "Mijn ogen zijn zo slecht,
ik kan het blad gewoon niet meer
lezen. Het doet mij vreselijk veel ver
driet, daarom kan ik ook niet meer ver
dragen het in huis te hebben". Ook
erg lieve, waarderende brieven, met
beste wensen, met veel dank, maar
het kan niet meer.
Dit jaar meer opzeggingen dan alle
voorgaande jaren. De recessie dringt
door in alle hoekjes en gaatjes. Lo
gisch. Men bedenkt met schrik dat men
moet bezuinigen, staken en demon
streren zijn aardige ontspannende be
zigheden, maar verdienen doen we er
geen cent mee. Integendeel, het rege-
ringkje-pesten maakt de schatkist al
leen nog leger. En ons armer. Brood,
melk, koffie, rijst, de krant, de auto,
noodzakelijkheden waar we niet buiten
kunnen. Moesson is geen dagelijkse
behoefte, een luxe, als het blad er niet
meer is, dan mis je het ook niet. Mis
schien eerst wel, maar ach, de vrien
din, de zuster, de broer heeft het nog,
daar leen ik het wel van. Gontjeng,
nalezer, goddank dat dat nog kan.
Maarhoe lang kan dat nog
Straks valt er niets meer te lenen en
te nalezen, want Moesson bestaat niet
meer. Gewoon opgehouden te bestaan,
omdat er te weinig betalende lezers
zijn. We zijn dan de enige niet, want
volgens de laatste gegevens blijkt dat
30% van alle tijdschriften, kranten zo'n
achteruitgang meemaakt (ook door
minder advertenties) dat velen opge
heven zullen worden. Nu is dat in
Nederland lijkt me, niet zo'n ramp.
Weet U hoeveel kranten, tijdschriften,
organen er in dit kleine Nederland
worden gedrukt? Schrik niet, zo'n
20.000 En dat zijn dan alleen de ge-
registreerden Genoeg te lezen dus,
ook al is Moesson er niet meer.
Maar Moesson is wel het enige blad
in zijn soort, het is het enige visite
kaartje van de Indische gemeenschap
dat tot ver over grenzen en oceanen
uitgereikt wordt. Ondanks een, in ver
gelijking met andere uitgaven, be
lachelijk kleine oplaag. Moesson, Tong-
Tong als U het nog zo noemen wilt,
heeft zich, zonder subsidie, zonder
enige aandacht van of publiciteit in de
Nederlandse media zonder reclame
stunts, meer dan een kwart eeuw over
eind weten te houden. Dat gebeurt nog
steeds dankzij de inzet van medewerk-
(st)ers voor wie het werk belangrijker
is dan het salaris. In deze tijd misschien
bespottelijk idealisme, maar het be
staat zowaar nog. En waarom ook niet,
waarom zouden we niet onze eigen
gang mogen gaan zolang niemand last
van ons heeft, integendeel, zovelen
profiteren van het bestaan van Moes
son? Er gaat geen dag voorbij of radio,
televisie, kranten, instanties, bedrijven,
noem maar op hebben iets van ons
nodig. Hebben wij hèn nodig? Blijk
baar niet, want we zijn overeind ge
bleven zonder ooit enige publiciteit
daarvoor teruggekregen te hebben.
Wat wij wel gekregen hebben al deze
jaren, het ENIGE dat wij nodig hebben
is de aandacht van onze lezers. Als
die lezers en de aandacht verdwijnen,
dan zal Moesson langzaam af gaan.
Langzaam zeg ik, in het ergste geval,
want zo ver is het nog lang niet. Weet
U dat we een "Poekoel Teroes Pot"
hebben? Dat reserve-fonds is door U
bijeengebracht, de spaarpot voor moei
lijke tijden, het appeltje voor de dorst.
Als ik die enorme stapel opzeggingen
zie dit jaar, dan is het mijn plicht (als
baas) reëel te denken en vooruit te
zien. Niet paniekerig of somber, maar
gewoon reëel. En plannen te maken,
maatregelen te treffen die in het be
lang zijn van Moesson en de abon
nees.
In betere tijden waren er abonnees die
een of meerdere extra abonnementen
namen, zomaar, "voor het geval er
anderen niet (kunnen) betalen." Kunt
U nagaan, zoiets gebeurt toch bij geen
enkel tijdschrift in Nederland Bij
Tong-Tong/Moesson wel. Dat het de
laatste tijd niet meer gebeurt, is geen
onwil, alleen het kan gewoon niet
meer, bezuinigen. Zelfs het eigen a-
bonnement moet weg
Wij gaan een nieuw, moeilijk jaar te
gemoet. De kaarten met "Gaarne geef
ik mij op als nieuw abonneezul
len misschien nog minder worden en
het aantal hierbij-brieven groter. Maar
onze goede moed is nog lang niet
uitgeput. We hebben ondanks alles
ook dit jaar zoveel goeds ontvangen,
dat de balans nog altijd in het voor
deel staat.
Aan hen die per 1 januari a.s. afscheid
van Moesson nemen zou ik willen
zeggen: "We zijn dankbaar voor uw
aanwezigheid in de afgelopen jaren.
Dankbaar dat U hebt meegeholpen ons
blad te laten bestaan en hebt bijge
dragen tot het werk dat wij voor velen
hebben kunnen, en zullen blijven doen.
Het ga U goed
Al blijft het jammer dat U weggaat."
LILIAN DUCELLE
f 21,per hele (niet f 26,
zoals vorige keer vermeld)
half 10,50, kwart f 5,25
Wordt niet verzonden
TOKO MOESSON - Den Haag
3
