AFSCHEID VAN
BERT HORST
KINDEREN
Wegens inventarisatie is
MOESSON GESLOTEN
Liever geen correspondentie!
INDISCH FAMILIE ARCHIEF
gaat na 1 januari 1983 weer open
voor bezoekers.
Afspraak op tel. 070 - 65 50 68
RECTIFICATIE
Een in 1972 gemaakte foto bij de GIKI tijdens de maandelijkse verdeling van goederen (in
natura). Bert Horst, rechts achter Tjalie (eerste van links hurkend) was toen net hersteld
van een zware ziekte. Dat hij zich nog 10 jaar overeind wist te houden is een wonder en
een zegen geweest voor de Stichting.
Op 15 november j.l. overleed A. L.
Horst (Bert), 70 jaar, penningmeester
van de Yayasan Pendidikan Gita Kirtti
te Surabaya. Er zijn nog velen die de
H.A.L.I.N. (Hulp aan Landgenoten in
Indonesië) nauwelijks of niet kennen
en er zijn er nog veel meer voor wie
de GIKI totaal onbekend is. Toch zijn
het deze instellingen van wie het leven
van onze landgenoten in Indonesië af
hangt. De Bruine Bus (Charitatieve
Fondsen Tjalie Robinson) werkt nauw
met Halin en Giki samen en het zal
voor U goed zijn te weten dat met elke
schenking aan Halin of onze Bruine
Bus U meehelpt aan de steunverlening
aan armlastige Indo-Europeanen en
wat de Giki betreft ook aan de op
richting en instandhouding van de vele
(vak) scholen die met name in Sura
baya zo'n uitstekende reputatie ge
nieten.
Een uitgebreid arbeidsterrein en Bert
Horst was daarbij de "man van de
penning". Aan zijn toewijding, integri
teit en beleid is het te danken dat
ondanks veel te weinig regerings
subsidie alles bleef functioneren, infla
tie kon worden opgevangen.
Een eenvoudig mens, wars van alles
wat overbodig was, zijn levensbehoef
ten tot het allernoodzakelijkst beper
kend woonde en werkte hij in het
smalle zijpaviljoen van het gebouw
van de GIKI (vroeger IEV) aan de jalan
Pemuda 64 (Simpang). Een keiharde
(i)
Met 18 jaar had ik mijn "lagere acte"
gehaald en werd als onderwijzeres
geplaatst aan de Lagere School (Hol
lands-Inlandse) te Tjimahi. Ik kreeg de
eerste klas toegewezen, die bestond
- uiteraard - uit Nederlandse kinder
tjes, Chinese en Sundanese. De Ne
derlandse waren kinderen van de daar
gestationeerde militairen en hun In
landse vrouwen. Het spreekt vanzelf
dat geen van die eerste-klassertjes de
Nederlandse taal volledig beheerste.
Op een keer kwam in een leeslesje het
woord "moedig" voor. Eén van de
kinderen van een soldaat vroeg, wat
dat woord betekende. Ik dacht, jullie
Vader is soldaat en zijn belangrijkste
eigenschap is, dat hij moedig is. Dus
vroeg ik: "Zeg eens, wat is jullie
vader?" Ik verwachtte als antwoord
daarop "branie" te krijgen. Daar ging
een vingertje omhoog I "Ja, zeg het
maar."
"Mabok, juffrouw."
(Ik heb het wel erg moeilijk gehad I
Inplaats van in een gierend gelach uit
te barsten moest ik een goede uitleg
geven In de pauze heb ik me terug
getrokken om even te schaterlachen.)
(II)
In de middag kreeg ik de 4e klas on
der mijn leiding. Het was toen nog
doorzetter, ondanks een zwakke con
stitutie, een zware operatie overlevend,
volhoudend tot de laatste adem. Hij
werkte voor de oorlog bij de NIS en
SS, genoot geen pensioen, wel een
WUV-uitkering.
De Giki werd zijn leven na de oorlog.
Dat leven is beëindigd maar de GIKI
blijft. En de staf van enthousiaste
medewerk(st)ers w.o. Mevr. Bierhuys,
vanaf 24 december 1982 tot en
met 4 januari 1983.
Toko en Boekhandel voeren
geen bestellingen uit, U kunt wel
telefonisch of schriftelijk blijven
bestellen. Ook de advertentie
afdeling en de redactie blijven
telefonisch bereikbaar.
gewoonte (m.i. onzinnig) om op de la
gere school al de voorgeschiedenis
van de Nederlanden in de geschiede
nisles te behandelen.
Op een keer - ik had de "Bourgon
dische Tijd" van de Nederlanden be
handeld - stelde ik aan een meisje de
vraag: "Vertel eens hoe Maria van
Bourgondië gestorven is." Prompt be
gon het meiske: "Maria van Bourhon-
dië, zij beviel van een paard en stie-
rèf aan de hevolhen."
Met de grootste zelfbeheersing kon ik
zeggen: "Ja, dat begrijp ik." Toen
moest ik even de klas uit, om een
glaasje water te drinken. Ik zag in ge
dachten het paard, dat de arme Maria
ter wereld had gebracht. Kostelijk I
J. v.d. G.-v. R.
de Soetjahjo's en de vele anderen die
meegegroeid zijn met dit succesvolle
werk.
Van hieruit kunnen wij alleen dank
baar en trots zijn dat wij met onze
Bruine Bus een belangrijk duitje in de
zak mogen doen. Met elke gift aan de
Bruine Bus eert U de nagedachtenis
aan Bert Horst. Hij verdient het.
L.D.
Zeer gewaardeerde, onmisbare corres
pondenten, ik moet het U vragen:
zoudt U mij tot en met 15 januari 1983
geen persoonlijke brieven willen schrij
ven? Voor boekhandel, toko, adver
tenties kunt U bij de betreffende af
delingen terecht immers? Ik heb een
achterstand in correspondentie die me
gewoon een complex bezorgt en ik wil
het nieuwe jaar schoon beginnen.
Helpt U me door me tot en met 15
januari 1983 te vergeten?
Mocht er iets zeer dringends te vra
gen zijn, schrijft U dan uw telefoon
nummer erbij, dan kan ik U bellen,
afgesproken
Dank voor uw begrip en medewerking!
LILIAN DUCELLE
In het artikel "Indische jeugdjaren"
door Mevr. Knijff-Dermoüt (Moesson
no. 7, pag. 6) stond dat Gang Chaulan
een zijstraat is van Kramat. Gang
Chaulan is echter een zijstraat van
Molenvliet, even voorbij Hotel des In-
des.
5
