Indonesië
REISBUREAU HULWERDA B.V. biedt aan:
Reisbureau Holwerda B.V.
POIRRIÉ
Ik ben nu een paar maanden in Nederland terug, na twee maanden in Indonesië
te hebben gezeten. En ik ben er nog helemaal vol van, bijna dagelijks denk ik
er aan en zelfs droom ik erover. Vier jaar geleden ben ik er voor het eerst ge
weest. Omdat ik deze keer niet zoveel nieuwe indrukken hoefde te verwerken,
heb ik het veel bewuster beleefd. Maar ook, doordat ik veel meer contact had
met de mensen, aangezien ik nu Indonesisch kan spreken. Verstaan kan ik het
altijd wel, maar spreken niet. Het ging in Indonesië bijna als vanzelf, maar ja,
je hoort het daar dagelijks en je moet wel, als ze geen Nederlands of Engels
kennen.
De zon scheen warm vanuit een hel
dere hemel en deed het water van de
rivier, waarlangs ik liep, glinsteren. Al
genietend van het heerlijke weer keek
ik naar de gebouwen aan de overkant.
Eén daarvan kwam me bekend voor.
Het was net of ik het al eens eerder
had gezien.
Ineens herinnerde ik mij dat ik daar
met een zus van mij geweest was. En
ik zag het heel duidelijk voor me, het
gebouw, de zuilen, het mooie beschil
derde plafond, de vele mensen die
daar liepen en zelfs hoorde ik game-
lanmuziek, die daar vandaan kwam. Tot
mijn verbazing hoorde ik het niet al
leen in mijn herinnering, maar ook
echtLuide, duidelijke tonen kwamen
er van de overkant op mij af
Aangetrokken door de muziek, ging ik
op zoek naar een brug. Omdat er in
de nabijheid geen te zien was, begon
ik op goed geluk een kant uit te lopen.
Mijn zus liep met me mee. Aangezien
er na een hele tijd lopen nog steeds
geen brug in zicht kwam, gingen we
terug. En eindelijk, na lang zoeken,
kwamen we bij een weg naar de over
kant enHelaas, op dit punt stopte
mijn droom en of we het gebouw nog
bereiken blijft een raadsel.
Was dit nu een kijkje in de toekomst
of alleen maar de uitdrukking in een
droom van de wens om nog eens naar
Indonesië te gaan
Dit jaar heb ik namelijk mijn vakantie
in Indonesië doorgebracht. Eerst een
maand met mijn ouders, twee zusters
en een vriend door Java gereisd: naar
Malang, Solo, Magelang, Pekalongan,
Bandung, Bogor en Jakarta. Daarna
ben ik met een zus (dezelfde van mijn
droom) een maand in Midden-Java ge
weest en wel een paar dagen in Yogya
en de rest van de maand in Solo.
Als je dan weer in Nederland terug
bent, vragen de mensen je: "En hoe
was het in Indonesië?" Een onmoge
lijke vraag om te beantwoorden, vind
ik. Hoe kun je nu in het kort vertellen
wat je gedaan en gezien hebt, hoe je
het daar vond, kortom hoe Indonesië
op je is overgekomen. Want door deze
vraag komt een bijna niet meer te stui
ten woordenvloed op gang. Er zijn zo
veel dingen te vertellen
Allereerst de Indonesiërs, zo'n ver
scheidenheid van mensen. Mensen met
een heel ander leven en andere ge
woonten. Over het algemeen ontzet
tend aardig, hartelijk en gastvrij. Op
straat en in winkels spraken mensen
ons aan, vroegen waar we vandaan
kwamen of lachten ons in het voorbij
gaan heel vriendelijk toe. Ik spreek
hier dan vooral over Solo, waar ik het
langst achter elkaar gezeten heb.
Het vervoer is telkens een avontuur
op zich. Om maar wat te noemen:
24 uur in de bus van Jakarta naar Ma-
lang, onderweg nl: lampen stuk, mo
tor- en bandenpech. Met acht perso
nen in een taxi, met zes personen in
een andong met je benen in de ver
drukking (overigens heel normaal), 22
personen in een "grote" colt. Je soms
ontzettend zwaar voelen in een becak.
En in Solo zelf op de fiets geklommen!
Het weer vond ik zalig, ook al was
het in Solo vaak ontzettend heet.
En natuurlijk het eten, zo lekker kun
je het hier bijna niet maken bij gebrek
aan allerlei verse dingen, laat staan
kopen. Vanuit Yogya zijn we naar de
voorstellingen van het Ramayanaballet
bij de Prambanan geweest. Het verhaal
was over vier avonden verspreid. Elke
avond was het twee uur genieten, bij
volle maan, van de muziek, de dansen,
de dansers en danseressen in hun
prachtige kostuums, met de Pramba
nan op de achtergrond.
In Solo heeft mijn zus gamelanles ge
nomen bij de ASKI (Akademi Seni Ka-
ranitan Indonesia), een school waar je
gamelan- en dansles kunt krijgen en
voor dalang kunt leren. Acht lessen
heb ik met mijn zus meegedaan, het
kon niet langer, omdat ik naar Neder
land terug moest. Heel erg jammer,
want het had mij altijd al leuk geleken,
maar de mogelijkheden om in Neder
land gamelanles te krijgen zijn beperkt,
vrijwel allemaal in het westen van het
land.
En nu zit ik weer in het oude ritme en
ren met alle anderen mee in deze
haastige tijd. Via vakantiefoto's en
dia's even in gedachten teruggeweest
in Indonesië en daarmee is het vakan-
tiegebeuren weer afgerond. Maar nog
lang niet vergeten I Want als ik bij
voorbeeld een brief uit Indonesië krijg,
zie ik alles weer voor me. Dan zet ik
de verwarming maar wat hoger, draai
een cassette met (natuurlijk) gamelan.
muziek en droom alvast van de vol
gende reis naar dat verre land, dat me
niet meer loslaat
ANITA STAALMAN (19)
"Interesseert me niks, dat jullie J.R. niet
mogen. Ik kijk naar Dallas
GELUKKIG NIEUWJAAR
JAKARTA 1650,-
MEDAN - 1890,-
DENPASAR - 2495,-
CHICAGO 1090,-
COLOMBO 1650,— NED. ANTILLEN 1797,-
BANGKOK - 1600,— NEW YORK - 898,-
SINGAPORE - 1700,— MIAMI - 1470,-
TORONTO 1049,— VANCOUVER 1599,-
De zomerprogramma's zijn uit I Vraag ze kosteloos en vrijblijvend aan.
23-daagse VERRE OOSTEN reis,
in samenwerking met de SINGAPORE AIRLINES.
Bangkok of Colombo, Hong Kong, Tokyo, Taipei, Singapore 4275,
28-daagse reis in samenwerking met SINGAPORE AIRLINES naar-
COLOMBO, SINGAPORE, JAVA en BALI, BANGKOK f 3490,—
Voorkom teleurstelling, reserveer tijdig I Aanbetaling 10
Aangesloten bij het garantiefonds van do A.N.V.R.
Loosduinsekade 497, 2571 CM Den Haag
Telefoon 070-46 89 50 of 46 89 51 - Dagelijks geopend van
09.30 uur tot 17.00 uur - Zaterdag van 10.00 tot 13.00 uur.
Woensdagmiddag gesloten
13
