w
De gouden koets van de Sunan van Solo
GOJANG SAGIH
Bij het lezen van het stuk van de heer
Mollet in Moesson van 15 november
j.l. zal menigeen zich afvragen wat er
met deze gouden koets is gebeurd.
Van de Sunan van Solo bestaat die in
ieder geval nog steeds.
Toen wij in februari 1982 in Solo wa
ren, hebben wij - dankzij de bemoeie
nissen van onze hospita, men moet er
namelijk toestemming voor vragen om
het wagenpark van de Sunan te mogen
bekijken - deze gouden koets, de volg.
wagens en een antieke automobiel ge
zien. Ofschoon de tand des tijds ook
hier behoorlijk had huisgehouden, ver
zekerde men mij dat de wagens na
een flinke onderhoudsbeurt zeker in
staat waren weer dienst te doen.
Ook het "goud" op de gouden koets
zag er nog zeer acceptabel uit (zie
foto 1). Zelfs de bekleding was nog
vrij goed. Alleen het Nederlandse wa
pen had men er netjes uitgeknipt en
vervangen door een bloemmotief.
Op verzoek van onze hospita heeft de
opperstalmeester de trap ingeklapt,
maar alvorens dit te doen ging hier
een hele ceremonie aan vooraf. Ik heb
dermate geboeid staan toekijken, dat
ik helemaal vergat er een foto van te
maken. Maarvoor ons - links van de
trap zijn de anglo's met wierook nog
te zien.
Zelfs de hoeden had men nog be-
REIZEN SPECIALIST
OP HET VERRE OOSTEN
Speciale tarieven voor
verzorgde groepsreizen en
individuele reizen voor
familiebezoek.
GRATIS VISUM VERZORGING
Reikon Reizen - Bankrashof 102
Amstelveen - Tel. 020 - 45 00 34
waard (foto 3). De stang voor de paar
den eindigde op een massief koperen
duivelskop foto 4). Wat het meest mijn
aandacht trok waren echter de wielen
(foto 5). Waar al die spiezen en vlijm
scherpe punten voor hebben gediend
is mij niet duidelijk, maar dat ze er niet
alleen voor de sier waren was zeker,
want daar zagen ze er veel te venijnig
voor uit.
Al waren de wagens in staat nog dienst
te doen, toch zou geen enkele koetsier
op de bok willen zitten, verzekerde
men mij. Geen enkele Indonesiër zal
hoger willen zitten dan hun vorst. Van
daar dat vroeger alleen Nederlanders
hiervoor waren aangewezen.
Ook de volgwagens zagen er nog vrij
acceptabel uit, al kon men zien dat de
aandacht meer naar de gouden koets
uitging. Verder stond er nog een auto
uit de beginjaren van de automobiel
(foto 2). Kenners van antieke auto
mobielen zullen bij het zien van deze
foto misschien gaan watertanden.
Van deze auto wist men mij te vertel
len, dat een plaatselijke FIAT-dealer
de Sunan had voorgesteld, deze auto
te ruilen tegen tien splinternieuwe Fiat
127's - een in Nederland bekende au
tomobiel maar de Sunan weigerde
resoluut.
P. A. ARENDS
Op Celebes (Makassar en Malino)
hoorde ik vaak dit 4-regelige rijmpje
zingen:
Gojang sagih,
Sagih sagójang, gójang padanih.
Bapak mati moesti minoem klappa olie,
Mama mati moesti poelang Poeloe Toli.
De laatste twee regels zijn mij duidelijk
en het is grappig te zien (horen) dat
er nog een half Nederlands woord in
zit. Maar de eerste twee regels zijn
mij niet duidelijk, alhoewel ik het
woord "gojang" wel versta, nl. wiebe
len, zwaaien.
(Foto's: P. A. Arends)
Voor mijn manuscript over mijn vaar-
tijd in de tropen, zou ik erg graag de
vertaling van dit versje hebben. Wie
helpt
Kapt. L. LINDEBOOM
M.S. Anita Smits
p/a red. Moesson
15
