poirrié
O
MENING EN KRITIEK
ALS DAT ZO IS DAN
"Ik ben een geboren en getogen Soe-
rabaiaan, en wil een aantal recente
foto's van mijn ouwe geboorteplaats
in uw blad geplaatst hebben. U doet
er mij, en ik denk een groot aantal van
mijn leeftijd- en plaatsgenoten een
heel groot plezier mee.
Niets dan lof en goeds over ons blad
"MOESSON". Maar ik wil toch wat
gezonde en opbouwende kritiek aan U
kwijt. Ik vind dat U te veel schrijft en
beelden laat zien van het verleden en
verre verleden. Op zichzelf is dat na
tuurlijk heel goed. Want ik vind dat wij,
en zeker ook onze nakomelingen moe
ten weten wat onze oorsprong en af
komst is. Velen van ons vertellen nu
nog vol trots, dat hun vader of groot
vader van Franse, Duitse of Portugese
afkomst is. Maar dat hun moeder van
Javaanse, Molukse of Madoereese af
komst is, daar praat men liever niet
over.
Wilt U dan ook wat meer over de
periode van direkt na de oorlog tot en
met heden publiceren? Ik ben zelf 49
jaar en ik denk dat vele van mijn leef
tijdgenoten uw redactie hiervoor heel
dankbaar zullen zijn.
Hierbij, een foto van mijn vrouw en ik
op de "Borobudur" gemaakt in 1981.
Deze foto lijkt mij een mooie voor de
voorplaat van ons blad. Het was voor
mij een weerzien na 32 jaar en voor
mijn vrouw na 27 jaar. Het juiste ver
haal bij deze foto en de Borobudur
ken en weet ik helaas niet. Ik kom
van dat land en ik weet er jammer
genoeg niet veel van. Misschien weet
de redactie van uw blad een leuk en
passend verhaal hierbij te schrijven.
Even de Buddha proberen aan te raken, dat
brengt gelukElke toerist (zelfs Prinses
Juliana en Prins Bernhard), kan wel wat
geluk gebruiken, daarom is die ene stoepa
op de bovenste gaanderij van de Borobu
dur een van de grootste toeristische attrac
ties geworden van een Indonesië-reis.
Daarom niet als voorplaat van Moesson,
logisch toch
Surabaya is voor mij na 32 jaar niet
veel veranderd. Het is nog even warm
en gezellig. Maar veel wat je achter
liet vindt je uiteraard nu niet meer
terug. Wij hebben er drie weken ge
noten van de sfeer, het eten, de ouwe
plekjes en de vriendelijke en gastvrije
mensen.
Maar de tijd is ook in Surabaya niet
stil blijven staan. En als je met de in
stelling erheen gaat; "ik moet mij aan
passen aan de tegenwoordige tijd" en
niet andersom, dan is een weerzien
met de Krokodillenstad echt de moeite
en het geld waard."
R, E. FERDINANDUS
In het Soerabaja-nummer van oktober
'79 is onze Krokodillenstad danig in
het zonnetje gezet. Veertig pagina's
foto's en verhalen over Oud en Nieuw
Soerabaja. Bijdragen van Soerabaja-
nen van alle leeftijden.
Voor opbouwende kritiek kunnen we
alleen dankbaar zijn, maar dan moet
die wel gefundeerd zijn op ware ge
breken. Neemt U lukraak een Moesson
en bekijk de artikelen kritisch. Dan
zult U merken dat Verleden, Heden en
Tijdloos gelijke aandacht krijgen. Zon
der aandacht te schenken aan onze
historie, aan de wetenschap van land,
volk, natuur waar wij uit voortgekomen
zijn, doen wij afbreuk aan het motto
dat Tjalie Robinson zijn werk gaf
"zoekt op basis van de nuttige erva
ringen
Kunt U mij een nummer van Tong-
Tong of Moesson aanwijzen waarin uit
sluitend over tempo doeloe werd ge
schreven? Het ongegronde verwijt, een
dooddoener trouwens van iedereen
die Moesson niet goed of niet wil
lezen: het is een heimweeblad of:
het is een tempo doeloeblad. Denigre
rende nonsens I
Verder: in Moesson mag iedereen
schrijven die wat te vertellen heeft
over zijn leven of over een interesse
die hij graag met een ander wil delen.
De leeftijd van hen die in Moesson
publiceren varieert van 22 tot 92 jaar.
Als er 40-jarigen zijn die wat te ver
tellen hebben over de na-oorlogse pe
riode, U bent welkom. Als U niets te
vertellen hebt staat er ook niets, zo
simpel is dat.
Zelf Soerabajaan zou ik in mijn eentje
een heel blad kunnen volbabbelen
over de jaren 1940-1950, maar dan
zie ik de Bandoengers of Semaran-
gers al kijken I Ik probeer daarom de
inhoud zo gevarieerd mogelijk te hou
den. Indonesisch nieuws, een stukje
historie, een beetje mystiek, persoon
lijke herinneringen, reisverhalen. Nooit
is afkomst in ons blad verbloemd ge
weest, integendeel, de Javaanse, Soen-
danese, Madoerese tjangs zijn altijd
genoemd, ze zijn niet te tellen, echt
waar. En het noemen van een Franse,
Duitse of Portugese voorvader is be
slist niet met meer trots gebeurd.
hendek jam
VAN GE.MEHZJÜWFH
GRAAF VAM HALL
EN ÖQSTERHUyZ£M
"Weet ik veel, misschien wel een middel
eeuwse ijshockey-doelverdediger
Dat we niet genoeg over "vroeger"
kunnen vertellen bewijst U met de op
merking dat U jammer genoeg niet
veel van eigen land weet. Dan is het
toch goed dat wij daarover schrijven?
Beslist waar is: uw leeftijdgenoten en
redactie Moesson zullen U dankbaar
zijn als U in de pen klimt en meehelpt
aan nog grotere leesbaarheid van het
blad.
Uw foto plaats ik hierbij. Als voorplaat
kan niet, want dan zou ik boze brieven
krijgen van de andere 23 inzend(st)ers
van precies dezelfde foto. Naar Indo
nesië zijn in de afgelopen tien jaar
meer dan 8 miljoen toeristen geweest
en ik geloof dat de Buddha die in de
stoepa zit, 8 miljoen handen rakelings
langs zijn neus heeft voelen strijken.
Vindt U dit verhaal leuk genoeg
Inderdaad de tijd is ook in Soerabaja
niet stil blijven staan, nergens in Indo
nesië. Zij die teruggingen hebben daar
rekening mee gehouden. Als U de
reisverhalen er nog eens op naleest
dan treft U vele gelijkgezinden aan.
En is dat niet even belangrijk als het
tegenkomen van leeftijdgenoten
Kritiek Graag. Maar dan wel eerst
goed lezen.
LILIAN DUCELLE
7
