NOS - TV zoekt contact
Indische spekkoeken
TUNAS Trade, Tours Travel International B.V.
ze in het hare konden trekken en
bracht tafelzilver, juwelen en andere
nutteloos geworden zaken naar een
bevriende Chinese familie. Ze keek
rond in haar eerste eigen huis, met
zoveel liefde ingericht, keek naar het
Chinese kleed met de tere bamboe
motieven, naar haar piano in de hoek,
naar de blauwe slaapkamer. Likwida-
tie van een verleden. Van een huwe
lijk? Van een leven? Wat wist je. Hoe
wijs is de Voorzienigheid, die de mens
blind gemaakt heeft voor de toekomst,
zodat hij argeloos, met een hart vol
hoop, vol vertrouwen voorwaarts gaat.
De volgende dag stapte Mien met haar
koffertje op de trein naar Bandoeng,
om van daaruit verder te reizen naar
Oost Java, waar Frederik immers met
de staf in de goenoeng moest zitten.
Het zou wel even zoeken worden.
Mensen, drommen mensen, alle Indo
nesiërs schenen zich tegelijk te wil
len verplaatsen, naar hun desa, of juist
naar de stad. Ze zwoegde door de
warme, zwetende massa en bevocht
zich een zitplaatsje op de hoek van
een houten bank, waar al vier mensen
op zaten.
Derde klas. Iets anders mocht niet
meer.
De gangen hingen vol, de treden van
de trein, aan de ramen kleefden ze als
vliegen. Geen enkele blanke te beken
nen. Is het verantwoord, vroeg ze zich
af. Maar als je de keuze hebt tussen
de Kempetai en de vlucht tussen dit
bruine broedervolk, waartussen ze
was geboren, was opgegroeid - wat
kies je dan?
Kreunend zette de trein zich in be
weging. De hitte stond als een scherm
om hen heen, stank, roet en stof ver
smolten tot een bruine mist, die de
longen verstopte. (De weerman van
nu zou zeggen: een lagedrukgebied,
dat zich snel uitbreidt en in storm
dreigt te ontaarden.)
Een dikke man zette zich zonder vra
gen op Miens armleuning, zijn achter
ste ver overhangend naar haar toe.
Hij keek over zijn schouder. "Kentut!"
riep hij blij en liet er één.
De wagon daverde van hatelijk plezier.
Het is verbazingwekkend hoeveel ge
voelens er tegelijkertijd door een mens
kunnen gaan in een onderdeel van een
seconde. Ongeloof, schrik, afschuw -
en een grote triestheid om deze loot
van een ras met ingeboren beschaving,
die zich zó kon vergeten. Tegelijk voel
de ze ook zijn gevoelens: triomf om
de vernedering van de heersers - dat
ook willen weten, willen uiten, en ze
besefte hoe hij eigenlijk zichzelf daar
door meer bezoedelde dan haar. De
mensen lachten, maar er kwam schuw
heid in hun ogen: de eerbied voor de
blanda was zo lang verplicht geweest,
die snijd je niet zo maar uit je sys
teem.
In een flits schoot een Indonesisch
vrouwtje tegenover Mien overeind. Ze
gaf de man een duw die hem van de
leuning deed tuimelen en riep: "Ben
je je adat vergeten, Mas?" Tegen Mien
zei ze: "Hier njonja, ga maar op mijn
plaats zitten."
Mien keek naar haar, klein, verschrom
peld mensje, dunne vingertjes om een
boekoesan geklemd, misschien wel al
les wat ze bezat. Hun ogen hielden
elkaar even vast, warm en vol be
zorgdheid voor de ander. Hoe dicht
je naar elkaar toekomt in de ellende,
dacht Mien.
(wordt vervolgd)
DOEL
Alle ingrediënten waren aanwe
zig: storm, regen, krakende deu
ren, duisternis en een nabij ge
legen kerkhof. Alleen aan de
voorkant van deze rustplaats
liep een smalle weg en op die
weg stond hij: doorweekt, een
zaam en dreigend. Ondanks de
in zijn gezicht striemende regen
zag hij scherp. Zag hij de flau
we weerkaatsing van kaarslicht
door een half gesloten gordijn
van het huis verderop. Lang
zaam, weloverwogen, liep hij op
het huis toe, zijn blik niet afla-
tënd van het licht. Hij liep de
weg over toen hij een druk op
zijn schouder voelde. Hij stond
stil, ademde en keerde zich rus
tig om. Niets dan duisternis en
de contouren van grafstenen. Hij
vervolgde zijn weg en zag dat
het licht was verdwenen. Even
aarzelde hij, maar hij ging door.
Toen hoorde hij de stem zeggen
"Goede avond". Weer stond hij
stil, ademde en draaide zich om.
Niets dan duisternis en de con
touren van grafstenen. Even nog
liep hij verder en was toen bij
het huis. Een gevoel van intense
moeheid overviel hem, maar ook
van voldaanheid.
Eindelijk was dan zijn doel be
reikt. Hij bonsde op de deur.
Even later ging die krakend open
en in de duisternis klonk heel
dichtbij een stem die vroeg "Wie
is daar?" Hijgend antwoordde
hij "Lex, mevrouw, ik kom uw
spekkoek brengen. Sorry ja, zo
laat".
RALPH
met mensen die in de Bersiaptijd in de gevangenis van AMBARAWA,
respectievelijk SEMARANG aanvallen van de PEMUDA'S hebben mee
gemaakt en ooggetuigen van het optreden van de NATIONALISTEN
en van de DST op Zuid-Celebes (1945-1947).
Reacties: NOS - TV. Afdeling Informatieve Programma's.
Postbus 10, 1200 JB HILVERSUM.
385 Beeklaan Telex: 34193 tunas nl.
2562 AZ DEN HAAG Telefoon 070-63 92 27 63 89 94
Uw Indonesië en Verre Oosten reis op de maat van uw beurs en wen
sen gesneden
Agent voor Europa van P.T. TUNAS INDONESIA TOURS TRAVEL Jakarta
kantoren: Medan, Padang, Yogya, Surabaya, Bali, Ujung Pandang, Bandung,
Singapore, Hongkong, USA.
TANTE NON's
Franco thuis in speciale verpakking
Min. 500 gram f 20,
Min. 750 gram f 25,
stort op giro 38 92 616
Mevr. F. Y. Robert-Flamand
Mozartlaan 629
5011 SP TILBURG, tel. 013-56 08 35
SPANJE, COSTA BLANCA
Te koop
mooi appart. v.a. 46.000,
In Torrevieja (Alicante): villa's,
bouw- en plantgronden, tuinde
rijen in voile produktie, restau
rants etc. Bijzondere aanbiedin
gen I Absoluut betrouwbaar.
Inl. na 19.00 uur 070-60 81 22.
9
