KIMM Indische spekkoek
HERINNERINGEN AAN HOLLAND
Klimaat schietend op m'n platje
Bepeins ik verlangend, dat je
In Holland, al is 't weer soms beroerd,
Niet lijdt onder die koperen ploert.
In Holland niet heel de dag die hitte,
Niet die ellendige betjak-ritten.
En dan niet die koffie tubruk,
Alsjeblieft, melk en deventer koek.
Door die nasi heb ik weer zo'n dorst,
Graag eens 'n pan boerekool met worst.
Het water loopt me om de lippen
Als ik denk aan bief, inplaats van die magere kippen.
Oef, wat was het weer warm vandaag,
Ik kan er niet tegen, 't is steeds 'n plaag.
Dan denk ik hoe héérlijk, als gericht
Een koude hagelbui ranselt m'n gezicht
Hoor die gladakkers en djankriks 'n herrie maken;
Liever hoor ik in Holland de kikkers kwaken.
Die elke-avond-klanken van de gamelan,
Zodat ik niet eens ongestoord denken kan.
Dat ik zelf geen inkopen hoef te doen is wel fijn,
Echter, om plezierig te winkelen moet je in Holland zijn.
Liefst in december in de kersttijd,
Feestelijke etalages, één en al gezelligheid.
Maar mijn tuin hier, die is toch prachtig,
Hoewel, de Betuwe in bloei; dat is machtig.
Wat hinderen weer die muskieten.
Nu moet ik wel naar binnen, 't begint te gieten.
Eindelijk een overeenkomst met mijn land over zee:
Regen en geborgenheid in huis; ik ben tevree
IBU LISA
heerlijke erwtensoep was zuur. De da
mes renden naar de keuken en naar
het kantoortje, maar daar bleek nie
mand aanwezig. In verband met het
weekeinde was de soep voor zaterdag
en zondag. Door de dames werd later
een klacht ingediend bij D.M.Z. maar
ja, U weet het al, nul op request,
en ook in het verdere verloop kwam
geen verbetering.
Gien iedere dag blandja aan de Stevin-
straat, zodat wij goed te eten kregen,
maar voor ons bleef het een dubbele
uitgave. Gelukkig kreeg ik gauw een
baan, eerst bij de Politie en later bij
de P.T.T.
Ook het gebruik van de keuken was
een lachertje. De dames mochten daar
niet koken en er was maar één pitje
wat gebruikt kon worden. Dat gaf niet
alleen problemen voor de vrouwen,
maar ook voor de mannen. Want voor
dat de mannen 's morgens naar kan
toor gingen, wilden zij zich natuurlijk
wassen en scheren. Aangezien het wa
ter erg koud was (weet U nog die
strenge winter van 1955/1956 - wij ver
huisden later bij een temperatuur van
twintig graden onder nul), werd er
eerst een keteltje water op dat ene
pitje gekookt. Wij stonden met zo'n
zeven man te wachten, wat wij later
wel leuk vonden, omdat wij altijd de
grootste lol hadden. Vooral Wackary
was een grappenmaker en was altijd te
vinden voor een geintje.
Er was ook maar één toilet aanwezig
(later bleek er beneden nog een toilet,
maar deze was alleen bestemd voor
de upper-ten.
Met oud en nieuw 1955/1956 ging de
bazin uit logeren voor een paar dagen.
En zoals U weet, wanneer de kat van
huis is, dan dansen de gerepatrieerden.
Er werd in die dagen door de dames
gekookt en koek gebakken voor het
leven. Toen mevr. K. weer thuis kwam,
dat was na nieuwjaar, liep zij het huis
te controleren en maar zeggen: "Wat
ruikt het hier lekker." Maar niemand
wist daar de oorzaak van
Ook het douchen was een ramp. Wij
hadden in het pension maar één boiler
(maar al deze dingen en wijsheden over
geisers en boilers leerden wij pas la
ter), dus werd gezegd dat wij ons maar
éénmaal in de week mochten wassen
(bij ons was dat baden). Dus familie
A op maandag, familie B op dinsdag
enz. Maar wat wil nou het geval, de
mannen werkten en kwamen moe
thuis (ook de vrouwen waren dat hoor)
en wilden zich heerlijk wassen. En ik
voetbalde met Wackary bij Justitie. Op
een avond kwamen wij doodmoe thuis
na een wedstrijd - een zware - tegen
de Rijkspolitie in Leidschendam. On
danks dat het koud was, transpireerden
wij behoorlijk en bij thuiskomst ver
langden wij naar een heerlijke warme
douche. Hoewel het niet onze beurt
was, gluurden wij om het hoekje of de
kust vrij was. Jawel, en wij spraken af,
dat ik eerst zou gaan terwijl Wackary
op de uitkijk stond.
Heerlijk, dacht ik, kleedde mij snel uit,
ging onder de douche staan en open
de de kraan. Niet langzaam maar snel.
Het water spoot eruit met een krach
tige straal over mijn body. Echter, het
water was ijskoud. Het was net of ik
met de zweep werd afgeranseld, zo'n
gevoel gaf dat. Met een sprong ver
dween ik onder de douche vandaan en
botste keihard tegen de deur. Ik hoor
de Wac. vragen: "Schnez. waarom?"
Ik maakte de deur van de badkamer
op een kier open en vertelde hem wat
er was gebeurd. Ik hoorde hem iets
zeggen, wat ik niet vertel. Het eind
van het liedje was dat ik, en later hoor
de ik dat Wac. dat ook had gedaan, mij
voor de wastafel een flinke beurt gaf.
Ondanks vele negatieve dingen waren
er gelukkig ook positieve, bijvoorbeeld
het elkaar behulpzaam zijn met zovele
dingen, die voor ons nieuw waren.
Het elkaar helpen bij sollicitaties, bij
aanmeldingen bij het ziekenfonds (waar
had je in Indonesië een ziekenfonds),
het aanvragen van woningen enz.
Op deze manier kregen wij eind no
vember 1956 een huis toegewezen van
de gemeente in Bouwlust, aan de We-
zelrade 225. Wat waren wij toen blij, en
zoals reeds gezegd verhuisden wij op
13 december 1956 bij een temperatuur
van twintig graden onder nul. Ook op
kantoor heb ik mij soms afgevraagd,
waar ik was terechtgekomen. Toen ik
na mijn diensttijd bij de Politie, solli
citeerde bij de Postcheque en Giro
dienst, werd ik aangenomen en ge
plaatst of de afd. Rekening Courant
zaal B. Ik raakte in een geanimeerd
gesprek met een collega. Hij vroeg mij
waar ik vandaan kwam en wat ik had
gedaan enzAan de zachte G
hoorde ik, dat hij uit Limburg kwam.
Ik vertelde hem dat ik op een electri-
citeits-centrale had gewoond. "Weet
je wel, witte steenkool."
Ik weet niet of hij mijn vertelsel ge
hoord had, maar hij vroeg mij toen:
"Zijn de kolen bij jullie wit?" Ik wist
toen niet wat ik moest antwoorden.
Het bleek later overigens een hele
goede jongen, die mij in de kantine
een paar keer tracteerde op patat-met.
BENGKOK
Stort f 21,op giro 158225 en
U ontvangt een spekkoek van
ca. .500 gram, in speciale ver
pakking, franco thuis.
"KIMM", Joh. Verhulststraat 98,
Amsterdam-Z. Tel. 020-72 84 61
7
