Herdenkings Selamatan Tjalie Robinson
Het Paasmandje
Hoe vaak is het al niet gebeurd, dik
wijls bij een ziek- of doodsbed, dat een
mens gezworen heeft om zus te doen
en zo te laten. Geladen met emotie,
vervuld van inzicht wat de overledene
heeft gedaan en betekend, al het ande
re als eigenlijk onbelangrijk terzijde
schuivend en oprecht van plan de
dierbare niet te doen vergeten, wordt
bij het zien van het lichaam al dan niet
in stilte de eed uitgesproken om zijn of
haar voetsporen in ere te laten, al kost
het wat niet voor zich zelf.
Maar hoe onbegrijpelijk ook, het leven
gaat door, de orde van de dag dient
zich aan en al heel snel blijkt dat het
nakomen van de gelofte vanwege eigen
bezigheden niet met die kracht kan
worden nagekomen als hij werd uitge
sproken. Het heilig vuur wordt vuur en
het vuur wordt vlam en de vlam wordt
een vonk en de vonk dooft, meestal.
Waar zullen we heengaan met het
voorgaande? Naar het komende, zeer
nabije, verscheiden van het oorspron
kelijke Indische leven en de eed om
de tradities voort te zetten. Naar de
kist van Pa en Ma en de keuze om hun
leven als voorbeeld te nemen hoe het
kan en hoe ook jij het wilt. Of zullen
we even stil staan bij Pasen. "Ik, ik
niet" zwoer Petrus en de haan kraaide
drie keer.
"Natuurlijk waken wij met U" en de
discipelen vielen in slaap. Eenzaam,
bang en verlaten zat Hij toen en dronk
de beker en toen die leeg was stond
Hij op om te laten komen wat komen
moest. Het lijden was voorbij, het
lichaam moest nog sterven om vervol
gens op te staan. En de mensen zijn
dan blij, eten gekleurde eieren en
trekken er op uit: er is nieuw leven,
dus hoop en het lijden is voorbij. Wie
kan er immers tegen lijden, wie kan er
tegen pijn die geleden is om het voor
anderen beter te maken. Niemand toch
en daarom zweren we dat het leven en
lijden niet voor niets geweest zullen
zijn en dat we voortaan zus zullen doen
en zo zullen laten.
U allen een vrolijk Pasen en dat al
onze vonken mogen worden aange
blazen tot een zee van vuur.
R.B.
SUMATRASPOORWEG
Door een wat ongelukkige bericht
geving onzerzijds, waarvoor excuus,
betreffende de Stichting Herdenking
Junyo Maru Sumatra, een wat duidelij
ker bericht. Wij bevelen aan en werken
mee met de Stichting, omdat hierdoor
weer eens een stuk geschiedenis van
uit de Pacificoorlog uit de vergetelheid
wordt gehaald. Zo U daartoe in staat
bent, steunt U dan de Stichting zodat
de herdenking op 18 september op
waardige wijze kan plaatsvinden.
EVEN GLIMLACHEN
door Hanna Muelder
Dit speelde in Medan in de jaren der
tig. We zaten midden in de malaise
en het was lastig werk te vinden. Een
jong stelletje in onze kerk had het
heel moeilijk; de man zonder werk,
twee kindertjes die vaak ziek waren
en een baby op komst.
Ik besloot iets te doen ter gelegenheid
van Pasen. Eerst liet ik een oude bloe
menmand schoonboenen die ik later
zachtpaars verfde, om het hengsel ging
een grote fleurige gele strik. Toen
zocht ik tussen mijn recepten een oud
recept van mijn grootmoeder op. Dat
was wel een heel werkje maar het
mislukte nooit. Het leuke was dat het
- naar gelang van de geconfijte vrucht
jes - voor Kerst- of Paasbrood gebruikt
kon worden.
Na afkoeling bestrooide ik het dik met
poedersuiker en legde het in zilver
papier gepakt in de mand. Toen een
dozijn eieren er omheen gelegd van die
hele grote bruine van een speciale
eierfarm. Nog een zakje chocolade
eitjes voor de kindertjes en klaar was
Kees.
Ik riep Jazir en vertelde hem waar hij
net mandje moest afleveren. Maar -
zei ik nadrukkelijk - je mag onder geen
beding die Mem vertellen wie de zen
der was. Begreep hij dat Ja, Jazir
begreep het best.
"Als die Mem vraagt hoe ik heet dan
zeg je "tidak taoe". Als die Mem
vraagt, waar werkt die toean, dan
zeg je "tidak taoe", mengerti Jazir?"
Ja, Jazir begreep het heel goed.
Jazir stapte op zijn gammele fiets en
ik bedacht dat het wel niet al te lang
zou duren voor hij om nieuwe wielen
- of zelfs - om een nieuwe fiets zou
vragen. Vol van zijn belangrijke op
dracht reed hij ietwat wiebelend weg.
Weer thuis gekomen vertelde hij dat
alles goed gegaan was, op de vragen
had hij geantwoord "tidak taoe".
Hij ging naar achteren om Minah een
glas koffie te vragen, maar nauwelijks
was het glas half leeg of een fiets
werd tegen een van de pilaren van de
kaki lima gezet. Wie zou daar zijn?
Ik naar achteren en zie tot mijn ver
bazing dat het het jonge vrouwtje van
de Paasmand was. Ze kwam met uit
gestrekte handen op me af en bedank
te uitbundig voor het zaéaalige Paas
brood de verrüüCiükkelijke eieren en
de héérlijke chocolaatjes.
Ik bestelde koude aer djeroek, we
gingen zitten, maar nog vóór ik haar
kon vragen hoe ze wist dat ik de zen
der was, zei ze naar Jazir kijkende die
de glazen op tafel zette: "Wat een
grapjas van een boy heeft U."
"Hoe zo?"
"Nou", zei ze, "er was in de mand wél
een kaartje met Prettig Paasfeest maar
geen afzender er op. Dus vroeg ik aan
de boy wie dat gezonden had. Maar
op alle vragen zei hij "tidak tahoe".
Tot ik eindelijk ongeduldig vroeg waar
wónen die mensen dan? en toen zei hij
Manggalaan 47. Nu kan ik U tenminste
bedanken I"
Dat was nu juist wat ik had willen
vermijden I
H. NEUMANN. Vrz. comité
26 MEI 1984 - AMICITIA GEBOUW - WESTEINDE - DEN HAAG
Wat gebeurt er allemaal
15.30 u. Zaal open. Inlevering meegebrachte eterijen. Plaatsje zoeken,
mensen ontmoeten, kennismaking met elkaar.
Bezichtiging expositie van foto's, schilderijen etc.
Boekentafel.
17.00 u. Welkomstwoord.
Daarna maaltijd.
Muziek van Krontjong Serenaders.
18.30 u. Korte pauze.
Officiële opening. Uitreiking Tjalie Robinson trofee '84.
19.30 u. Javaanse dans Langen Budoyo.
20.00 u. Opening dansavond.
Tot 24.00 u. Dansen op muziek van orkest Oldtimers o.l.v. hr. Bloemhard.
Diverse intermezzi o.a. liedjes van Ramona van Dalsem.
Ron Schuchner, etc.
Attentie Willen dames die op deze avond op de een of andere manier
willen helpen, zich zo spoedig mogelijk opgeven
Toegangsbewijzen en programma's worden aan de zaal verstrekt. Rekent
U er niet te veel op dat er nog kaarten aan de zaal kunnen worden ge
kocht. Schrijf nu in, f 10,per persoon.
In de Moesson van 1 mei komt een plattegrond met de aanwijzing hoe
U Amicitia kunt bereiken en waar U kunt parkeren.
